รู้สึกแปลก ๆ แล้วก็งง ๆ ที่วันแรกอยู่ดี ๆ อาจารย์มาตัดผมแล้วก็หยิก... งงเลยล่ะ
มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี เฮฮา ร่าเริง พูดมาก (โดยเฉพาะเรื่องไร้สาระ)
คงเป็น อารมณ์ที่มันขี้หงุดหงิด (มีบ้างนิดนึง)
โกรธง่าย หายเร็ว (เรื่องธรรมดา)
ผมทีมันซอยเยอะ (ตอนนี้ก็น้อยลง)
การที่ตัวเราตั้งใจเรียนมากขึ้น เช่น ในวิชาคณิตศาสตร์ จากตอน ม.2 ที่มันหลับทุกคาบ(ขนาดนั่งหน้าสุดนะเนี่ย) เพราะอาจารย์สอนแล้วทำให้ง่วง พอ ม.3 ก็ตั้งใจเรียนมากขึ้นรู้จักคิดถึงพ่อแม่ก่อนทำอะไร เมื่อก่อนนี้ทำอะไรก็คิดถึงตัวเองก่อน แต่เดี๋ยวนี้เวลาจะทำอะไร โอ้ย ! พ่อกับแม่จะเป็นยังไงบ้าง กลุ้มใจอยู่ตลอดเวลาจากที่เมื่อก่อนไม่เคยทำงานหาเงินเอง เดี๋ยวนี้ก็ไปทำงานพ่อแม่จะได้ไม่ลำบาก เพราะของก็ขายไม่ดี กลัว พ่อ แม่ จะลำบากไม่มีใช้ถ้าโอนเงินมาให้เรา
การตั้งใจเรียนมั้ง เพราะรู้สึกว่า อาจารย์จะเตือนอยู่ครั้งสองครั้งแต่ว่าพออาจารย์เตือนก็ดีขึ้นมาก ๆ
สุดท้าย อยากบอกอะไรอีก ก็บอกมา (ต่อว่าล้างแค้นก็ได้)ก็ไม่มีอะไรจะบอกล่ะค่ะ แต่ระยะเวลา 1 ปี ที่ผ่านมา อาจารย์ทำให้ชีวิตหนูดีขึ้นรู้จักคิดถึงพ่อแม่ หนูก็รักอาจารย์เหมือนแม่คนนึงล่ะค่ะ อาจารย์เป็นห่วงนักเรียนมาก และก็ตีเจ็บมากด้วย
ไม่มีความเห็น