ฝาแฝด...ชีวิตมหัศจรรย์...จากประสบการณ์จริง


ฝาแฝด ชีวิตมหัศจรรย์
                           การเกิดมาเป็นฝาแฝด  ถือว่าเป็นโชคดีในชีวิตเลยค่ะ

 

เราสองคนชื่อว่า"น้ำฟ้า กะ น้ำฝน"  เกิดห่างกันแค่นาทีเดียว

ตั้งแต่เล็กๆมา  ฉันเติบโตมา โดยมีทั้งน้องและเพื่อนเคียงข้างตลอด

ถ้าคนที่ไม่สนิทก็จะบอกว่าหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ

ตอนเล็กๆพ่อกับแม่ก็ชอบจับให้แต่งตัวเหมือนกันเด๊ะ ! ของทุกชิ้นต้องเป็นเซ็ตคู่

ถ้าพ่อกะแม่ซื้อของเล่นที่ไม่เหมือนกันมาให้ ก็จะไม่พอใจ เพราะเราชอบเหมือนกัน

เดินไปไหน ผู้คนก็ชอบชี้ มองและพูดกับพ่อกะแม่ว่า

"มีลูกแฝดเหรอจ้ะ โชคดีจัง "

ดูเหมือนพ่อกะแม่จะภูมิใจ (จิงอ๊ะเปล่าก็ไม่รุ)

 

ฝาแฝด

คิดดูสิคะ ฉันว่ามันเป็นเรื่องที่วิเศษมากๆเลยนะคะ

ตั้งแต่วินาทีแรก ที่ฉันลืมตามาดูโลก

ฉันก็มีทั้งน้องและเพื่อนที่จะอยู่เคียงข้างและเข้าใจฉัน

รู้ใจกันทุกรายละเอียด  คุยกันได้ทุกเรื่อง

มันเหมือนมีเส้นอะไรซักอย่างที่เชื่อมฉันและน้องไว้ (ใครมีแฝด คงเข้าใจดี)

ชอบอะไรเหมือนๆกัน  ได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน

เห็นหน้ากันตลอด 24 ชม. ไม่เคยต้องแยกกันแม้แต่วันเดียว ..................เป็นเวลา 18 ปี

และแล้ววันนั้นก็มาถึง...เราสองคนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้คนละแห่งกัน

คืนนั้นที่รู้การประกาศผล เราสองคนต่างนิ่ง ไม่พูด....และ...ร้องไห้

มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยาก  ...เราจะเหงามั๊ย ทำตัวไม่ถูกเพราะเราไม่เคยห่างกันเลย

วันแรกที่ห่างกัน......รู้สึกเหงามาก ไม่เคยรู้สึกเหงาขนาดนี้มาก่อนเลย เหมือนขาดส่วนหนึ่งของชีวิตไปเลย (รู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะคะ)

อยู่มหาวิทยาลัย   โทรหากันทุกวัน คุยกันทุกเรื่องและทุกครั้งที่ว่าง  เล่าทุกอย่างที่เจอในแต่ละวันให้กันและกันฟัง

ไปหากันทุกครั้งที่มีโอกาส...........

ถามว่าเราทะเลาะกันบ้างมั๊ย........ ก็มีบ้าง จะเถียงกันมากกว่า  บ้างก็งอน แต่เดี๋ยวเดียวก็หาย

จะโกรธกันนานไปทำไม  อยู่กัน 2 คน ถ้าไม่คุยกันแล้วจะคุยกับใครล่ะ..จริงมะ

เวลาผ่านไป....เราก็ปรับตัวได้......ต่างคนต่างมีเพื่อนที่ดี.....ทำให้ไม่ค่อยเหงา

จนมาถึงวันนี้......เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว.........ไม่มีคำว่าเหงาอีกแล้ว

(แต่ทะเลาะกันบ่อยขึ้น.....อิอิ)

อยากบอกว่าเราสองคนโชคดีจริงๆและภูมิใจ ที่เกิดมาหน้าตาเหมือนกัน เป็นเพื่อนกันตั้งเกิด

เป็นคนที่รู้ใจมากที่สุด  รู้ทุกเรื่องของกันและกัน   ไม่เคยมีความลับต่อกัน......

บางครั้งก็รู้สึกว่าเราสัมผัสกันได้  จริงๆนะ  ไว้เล่าต่อวันหลังนะคะ

หมายเลขบันทึก: 248921เขียนเมื่อ 16 มีนาคม 2009 23:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

อ่านแล้ว ประทับใจมากค่ะ ครูต้อยไม่เป็นแฝดแต่มีเกลอรู้ใจ สมัยเรียนหนังสือที่นครศรีฯ เราสัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งหายจากกัน แต่นี่เวลาผ่านมาเป็น40กว่าปีแล้ว เรายังหากันไม่เจอเลย ขอบคุณค่ะ ฝาแฝดผู้น่ารัก

น่าอิจฉา

อยากมีแฝดบ้างงง

อิอิ

จาได้คุยกันได้ทุกเรื่อง

ไม่ว่าทุกข์หรือสุข

ตกลงคนไหนอ่ะที่เป็นเพื่อนเราเนี่ย

งง

*__*

เห็นสองพี่น้องรักกันจนอยากจะมีฝาแฝดบ้างจัง

....

....

มีอย่างนี้ไม่ต้องพึ่งพาหาแฟนเลย

ซึ้งอะ

อยากมีแฟนบ้างจัง

^^

เพื่อนเราเอง...

คู่นี้เค้ารักกันมากกก

เปนห่วงเปนใยกันสุดๆ

ว่างเปนโทร ๆ ๆ ทั้งวัน

เหมือนเปนแฟนกันเลย

นี้แหละ..ความรักที่มหัศจรรย์ของพวกเขา ^o^

เรานะมีพี่น้องสามคน แต่อายุห่างกันมากๆ เลยไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกกัน

อยากมีแบบนี้บ้างจัง

จะได้ทำให้คนอื่นงง อิอิ

โชคดีมากๆๆเลยค่ะ

มีชีวิตที่มหัศจรรย์

และผูกพันธ์กันมากๆๆ

อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆค่ะ เขียนดีจัง

รับรู้ได้ถึงความรู้สึกคนเขียนเลยนะนี่

ว้าววว

อยากมีแฝดมั้งจัง

อ่านแล้วซึ่งดีอ่า

ซึ้งจังน้ำฟ้า

ไงก็พาน้ำฝนมาที่รามาบ้างนะ

คิดถึงจ๊ะ

มาชม

ผมพึ่งเจอแฝด แต่เป็นพระ เมื่อวันที่ 7 มีนาที่ผ่านมา คือทั้งสองบวชเป็นพระ

เป็นนักเทศน์แหล่ทำนอง อยู่วัดหลักสี่ กอทอมอ ชื่อ สม กับ สิน

ชื่นชมคู่แฝด...

ดีจังค่ะ

เป็นชีวิตที่อบอุ่นมากๆเลย

น่ารักมากๆจ้ะ

ประทับใจจัง

น่าอิจฉา อยากมีฝาแฝดมั่งจัง

อ่านแล้วประทับใจมาก เราชอบคู่แฝดมาก น่ารักดีจัง แต่พ่อแม่คงเหนื่อยหน่อยเนอะ

อ่านแล้วทั้งซึ้ง น่าสงสาร น่าดีใจ

อิฉาจัง

อย่าเหงาน้า

เพราะยังงัยเค้าก็ไม่ได้ครึ่งของฝน

แต่เค้าก็จะดูแลตัวเองละกันน้า

ไอสวรรค์ แสนยากุล

อยากเปนแฝดบางงงงงงงงงงงจัง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท