วันวาน..กับการมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษา

      ในหมวดที่ 1 ว่าด้วยบททั่วไป  .. ความมุ่งหมายและหลักการของการจัดการศึกษาตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ  พ.ศ. 2542 และที่ แก้ไขเพิ่มเติม  พ.ศ.2545 มาตรา 8 (2) กล่าวไว้ว่า   .."การจัดการศึกษาให้ยึดหลักการมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษา   "  ความจริงเรื่องของการมีส่วนร่วมนั้น ประเทศไทยเราก็มีการร่วมกันทำงานด้านการศึกษา โดยเฉพาะการส่งเสริมการรู้หนังสือ  ..ย้อนกลับไปในปี พ.ศ. 2486  รัฐบาลในสมัยนั้น  ได้ประกาศใช้พระราชกำหนด ส่งเสริมการรู้หนังสือ มีข้อบังคับให้เก็บภาษีผู้ไม่รู้หนังสือไทย  ที่มีอายุ 20  ปี บริบูรณ์  ..แต่ไม่เกิน 45  ปีบริบูรณ์ 

      โดยในวันที่ 1 มกราคม ของแต่ละปี..ผู้ไม่รู้หนังสือกลุ่มนั้น ต้องเสียเงินบำรุงการศึกษา ไม่เกิน 5  บาท จนกว่าจะรู้หนังสือ 

       จากการเร่งรัดของรัดของรัฐบาลในครั้งนั้น  ปรากฎว่าได้รับความร่วมมือจากหน่วยงานราชการ และเอกชน อย่างกว้างขวาง  ในการส่งเสริมให้คนรู้หนังสือ เช่น

• ประชาชนทั่วไป ได้ให้ความร่วมมือ ในการจัดตั้งโรงเรียนผู้ใหญ่โดยแพร่หลาย
•  มีอาสาสมัครช่วยสอน ในโรงเรียนผู้ใหญ่ หรือสอนตามบ้าน
•  กำนันผู้ใหญ่บ้าน ได้ช่วยกวดขัน การเรียนของราษฎร ในหมู่บ้านของตนเองมากยิ่งขึ้น
•  มีการร่วมมือหาทุน ส่งเสริมการศึกษาผู้ใหญ่ โดยแพร่หลาย
•  หน่วยงานราชการต่าง ๆ ได้ร่วมมือช่วยกัน เช่น ..กรมโฆษณาการ.. ช่วยเผยแพร่ทางวิทยุกระจายเสียง  กระทรวงมหาดไทย ร่วมมือกันจัดตั้งโรงเรียนผู้ใหญ่    กรมตำรวจ สั่งให้สถานีตำรวจภูธร ทั่วราชอาณาจักร จัดตั้งโรงเรียนผู้ใหญ่  เทศบาล/กรมราชทัณฑ์ และกระทรวงกลาโหม ก็ได้มีการจัดสอนให้บุคลากรได้รู้หนังสือ

      ปัจจุบัน..แม้ว่าเราจะมีผู้ไม่รู้หนังสือหลงเหลือ..อยู่อีก แต่ก็นับว่าน้อยกว่าสมัยนั้น โดยเฉพาะในส่วนของศูนยการศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดชุมพร ก็ยังมีการส่งครูอาสาสมัคร  ไปเดินสอนตามบ้าน เป็นรายบุคคล  รายกลุ่ม  .. และจากผลการวิจัยก็พบว่า ผู้ที่รู้หนังสือในขั้นอ่านออกเขียนได้ ถ้าไม่ได้อ่านไม่ได้เขียน ต่อไปก็จะลืม กลับไปเป็นผู้ไม่รู้หนังสืออีก..

      การจัดการความรู้..ก็คงจะเป็นเครื่องมือ.อีกตัวหนึ่ง ที่จะช่วยให้คนมีความรู้อย่างยั่งยืน เพียงแต่เรามาช่วยกันปรับใช้ให้เหมาะสมกับคนแต่ละกลุ่ม