ดวงดาวเกลื่อนกลาด
ฉันถามดาวน้อยใหญ่
ไฉนอยู่สูงเกินเอื้อมสอย
ดวงดาวเปล่งแสงระยิบระยับ
แล้วกล่าวตอบฉันว่า
"ไม่มีสิ่งใดในโลกกว้าง
ที่สูงเกินใฝ่ปอง
หากเจ้ามีความมานะพยายาม"
จงดูมนุษย์
เท้าทั้งสองของเขาเคยสัมผัสดวงเดือน
ร่างกายของเขาเคยท่องเที่ยวในจักรวาล
นั่นเพราะความพยายามหรือไม่
จงอย่าท้อถอย
และอย่าทะนงใจเมื่อขึ้นถึงจุดสูงสุดในชีวิต
จงแจกจ่ายเอื้อเฟื้อแก่ผู้ยากไร้
คืนนี้เดือนหงาย
แสงจันทร์เจิดจร้ส
หากมิเคยบดบังดวงดาวดวงใด
จงทำตนเช่นแสงจันทร์
ที่ส่องแสงอันอ่อนหวานนุ่มนวล
กระจายไปทั่วทุกมุมโลก
แต่จงอย่าเป็นเช่นแสงอาทิตย์
อันมีแต่ความร้อนแรงกล้า
ดุจแต่จะคอยทำลายเผาผลาญทุกสิ่งให้มอดไหม้....
ท. ณเมืองกาฬ
2 /7 / 2550
ดวงดาวเกลื่อนกราดน้อยใหญ่
ไฉนสูงเกินเอื้อมสอย
อยู่กลางห้วงหาวดาวลอย
ฉันคอยไถ่ถามดวงดาว
หากว่าเราก้าวเพื่อจะถึงจุดหมาย
โลกไม่กว้างใหญ่เกินจะไขว่คว้า
หากว่าเราหลับตา
พักความเหนื่อยล้า..ไว้ภายใน
มีสติ..สักนิด ทางที่เดินก็จะ..ก้าวอย่างมั่นคงได้แน่นอนค่ะ
เช้านี้..เป็นเหมือนทุกวัน..ค่ะอาจารย์..ที่ใจบอกกับตัวเองว่าสู้ๆ..
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/home.html
เชิญอาจารย์ไปบ้านพิมอีกเวปดูสิค่ะ
มีบทกลอนข้อเขียนดีดีเยอะเหมือนกัน
มีมิตรภาพของมิตรอักษรเพียบค่ะ
แวะมาขอบคุณที่ช่วยเติมกำลังใจให้ศน.แอ้ดเข้มแข็ง
อ่านบทกลอนแล้วคลายเศร้าได้บ้างนะคะ..ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณ add
สวัสดีค่ะคุณทอน่ะ
อิอิ ขอเรียก ทอน่ะ
น่ะค่ะ
กลอนดีจังเลยค่ะ
แบบนี้ไม่ต้องกลัวโจรจะมางัดบ้านน่ะค่ะ
เพราะลงกลอนไว้ดีแล้ว
อิอิ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณน่ะค่ะ
อาจารย์ค่ะ
หากต้องการใครสักคนที่เข้าใจเรา
ชั่วชีวิตนี้คงต้องไปหาคนที่ปลายฟ้าแล้วค่ะ
วันนี้พิมเสียน้ำตาอีกแล้ว...
มาลาอาจารย์นะคะ..หากยังไงไปที่ป่าใหญ่บ้านพิมที่เคยให้เวปไว้นะคะ
ขอให้ครอบครัวอาจารย์มีความสุข
พิมคงไม่เหมาะกับที่นี่..
ขอบคูณความหวังดีจากเพื่อนคนนี้นะคะ
ไม่น่าเชื่อนะค่ะ ว่าจะเขียนคำกลอนต่างๆได้ไพเราะและมีความหมาย
บทกลอนต่างๆแสดงถึงอารมณ์ของผู้แต่งได้อย่างดีเยี่ยมเลยค่ะ
วคุณเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวละเอียดอ่อนจริงๆ ไม่น่าเชื่อค่ะ
นับถือจริงๆค่ะ