ทำดี มี "กำลัง..."

เมื่อครั้งที่เราเหนื่อย เราท้อ เราทุกข์ เรามักจะเรียกร้อง ใฝ่หาการหยุด การพัก เพื่อหวังที่จะพลิกฟื้นกลับมามีกำลัง แต่ทว่าหากเราหยุด เราพัก เราก็ต้องยิ่งต้องพัก ยิ่งต้องหยุด หากเราฝืน เราสู้ ด้วยการทำความดี ด้วยการเสียสละ อาการเหนื่อย การท้อ การทุกข์นั้นจะค่อย ๆ จางหาย ดับมลาย และกลับกลายมีกำลัง... 

หนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เราท้อแท้ หมดหวัง เราทุกข์ เราท้อ ซึ่งในแต่ละวันนั้นเราใช้เวลากว่าครึ่งหนึ่งของวันสำหรับการพัก เพื่อหยุดหายใจ พักการ พักงาน พักใจ แล้วหวังว่าจะมีแรงกลับพลิกฟื้นขึ้นมาใหม่เพื่อสู้ต่อ

แต่การพักนั้นทำให้ใจเรายิ่งทรุด แม้กายเราไม่เหนื่อย ไม่ป่วย แต่เราไม่มีกำลังที่จะสู้ ไม่มีแรงที่จะทำงาน

ยิ่งนอนก็ต้องยิ่งนอนพัก ยิ่งพักก็ต้องยิ่งพักมากเป็นเงาตามตัว

การพัก การหยุดเช่นนี้ ไม่เพียงแต่จะทำงานร่างกายขาดแรง หมดกำลัง ยังจะส่งผลทำให้ใจนั้นพะว้า พะวัง ไร้พลังที่จะต่อสู้ทำความดี

แต่วันเมื่อวานนี้ และวันนี้ เราฝืน เราขืน กัดฟันสู้ เดินหน้าสู้ ทำงาน ทำความดี

เอ้า...ทำก็ทำ ทำมันไปอย่างนี้แหละ ทำความดี เสียสละ

อาการป่วยใจ ทุกข์ใจ ท้อใจของเรานั้นวันนี้เริ่มดีขึ้น มีเรี่ยว มีแรงที่จะทำงาน

ทำหนึ่งถึงแม้จะไม่ดี แต่ก็ยังดีกว่าที่ไม่ได้ทำเลย

วันนี้เราลุกขึ้นมาสู้ ลุกขึ้นมาทำงาน ด้วยเพราะการทำดีจุดที่หนึ่งนั้น

วันนี้เราได้งานมากเพราะมีแรงใจจากการทำความดี

การทำความดีทำให้เรามีกำลัง

มีกำลังที่จะต่อสู้ทั้งกับงานที่เหนื่อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งใจที่เหนื่อยและหนักกับการเดินทวนกระแสกิเลส

ชีวิตของคนในสังคมก็ย่อมเป็นเช่นเดียวกัน

ถ้าหากท้อ หากทุกข์ หากเหนื่อย ถ้าเราหยุดพัก เราก็ต้องยิ่งหยุด ยิ่งพัก

พักมาก หยุดมาก ก็ยิ่งโทรมมาก

คนเรานั้นอยู่ได้ด้วยใจ "ใจที่มีพลัง"

ใจที่จะมีกำลัง มีพลังได้ ก็เนื่องด้วยเพราะกายนั้น ใจนั้นได้ทำความดี ได้เสียสละ

หากเหนื่อย หากท้อ หากทุกข์อยู่ ขอเพียงฝืน เพียงสู้ ลุกขึ้นมาทำความดี มาเสียสละ

แล้วชีวิตนี้ วันนี้ ท่านจะมีกำลัง มีพลังขึ้นอีกมาก

กายป่วย ใจต้องไม่ป่วย

ใจไม่ป่วย แม้นกายป่วย ใจช่วยได้

กายหาย ใจไม่หาย ทุกข์มลาย

ลุกสู้ได้ ด้วยใจดี มีกำลัง...

 

 

[@..สายธาร..@]

ทำดี  มีกำลังใจและกายมากมายค่ะ

ขอบคุณค่ะ

มีสิ่งดีๆเสมอๆนะคะ

มองดูกาย แล้วมองดูใจ กายดีใจยังเหนื่อย กายเหนื่อยใจยังดี

ทำงานด้วยจิตว่าง