ในอดีตผมก็เคยรักและชื่นชอบพยาบาล จนสมรสกันตามประเพณีผลลิต 2 คนทิ้งไว้ให้เลี้ยงดู...ส่วนคุณเธอป่วยเป็นมะเร็งตั้งแต่อายุ 40 เศษๆ..ปัจจุบันเห็นชุดขาวก็สะเทือนใจมาก...เพราะชอบมาก..สง่า..เมตตา...บริสุทธิใจ...แต่แฟนผมเขาอยู่ ER....จึงดูโหดๆหน่อย..แต่ค่อนข้างทุ่มเทกายใจจนลืมดูแลสุขภาพจิตตนเองจนทำให้อาการมะเร็งกระจายไปทั้งร่าง..สาธุ..ขอดวงวิญญาณจงไปสู่สุขคติ
ขอให้ดวงวิญญาณพี่พยาบาลจงไปสู่สขคติ และขอให้ครอบครัวอาจารย์วุฒิศักดิ์มีความสุข สุขภาพแข็งแรงค่ะ
ผมว่าใส่หมวก ก็เหมือน คล้องพระ ครับ
เพื่อเตือนสติ เตือนตน
ให้รู้ตัวอยู่เสมอ ว่าเป็นใคร มีภาระหน้าที่อย่างไร โดยไม่ประมาท
โดยส่วนตัวแล้วชื่นชมพี่เกศมากค่ะ เป็นพยาบาลทั้งตัวและหัวใจจริงๆค่ะ
เห็นด้วยกับอาจารย์วิชชาค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากนะค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ
ขอบคุณอาจารย์ศรีกมลที่ร่วมแลกเปลี่ยนค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ตอนนี้มีพยาบาลไร้หมวก
- พยาบาลเวช ฯ ออกหมู่บ้าน ชุดฟ้าขาว
- แต่อย่างไรก็ไม่ไร้หัวใจ นะค่ะ
เคยอ่านหนังสือ "พยาบาลไร้หมวกแต่ไม่ไร้ใจ" รู้สึกชื่นชมมากค่ะ
เป็นเอกลักษณ์ ของแต่ละวิชาชีพค่ะ เป็นสิ่งที่น่ายกย่อง เพราะว่าผ่านกระบวนการเรียนรู้ ทักษะวิชาชีพ ก่อนจะได้รับหมวกเพื่อเป็น พยาบาล ตำรวจ ทหาร ที่สามารถปฏิบัติงานได้ตามวิชาชีพ เป็นความภาคภูมิใจของแต่ละวิชาชีพค่ะ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม
ขอบคุณ คุณน้อยหน่าที่ร่วมแลกเปลี่ยนค่ะ
ชุดพยาบาลนี่ปักชื่อด้านซ้าย หรือขวาครับ