ชีวิตที่พอเพียง : ๗๐๑. ก็มันสนุก
ผมถามตัวเอง ว่าทำไมชีวิตของผมมันเดินมาทางนี้ ซึ่งไม่ใช่ทางเดินชีวิตตามปกติของคนเรียนหมอ คำตอบของผมก็คือ “ก็มันสนุก”
ใช่แล้ว! ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ตามหาความสนุกสนาน แต่ไม่ใช่ความสนุก แบบทั่วๆ ไป เป็นความสนุกตามแบบของผม คือสนุกที่ได้ทำ สนุกที่ได้เรียน ได้ทำสิ่งที่ชอบ สิ่งที่ถนัด คือทำแล้วเกิดผลสำเร็จที่ตัวเองภูมิใจ ผมบอกตัวเองว่า มันสนองเลือดบ้าที่อยู่ภายในตัวผม
โชคดี ที่เลือดบ้าของผม ไม่ได้มีเป้าหมายเพื่อจะร่ำรวย ไม่ได้มีเป้าหมายที่ชื่อเสียง ไม่ได้มีเป้าหมายที่อำนาจ แต่มีเป้าหมายเพื่อจะทำอะไรแก่สังคมให้สมกับที่เกิดมาเป็นคนกับเขาครั้งหนึ่ง อยากทำประโยชน์ให้ได้มากกว่าความสามารถของตัวเองที่รู้ว่ามีข้อจำกัดมากมาย
“เสียงเรียกจากภายใน” เช่นนี้แหละ เรียกให้ผมเดินมาทางนี้ เรียกให้ผมเดินชีวิตตั้งแต่เด็กจนแก่มาอย่างที่เป็น คือเป็นนักฝึกฝนตนเองให้ทำสิ่งที่ผมทำไม่ได้ ไม่รู้จัก ไม่นึกว่าจะทำได้ แต่คิดว่าถ้าฝึกจนทำได้ น่าจะเป็นประโยชน์
เสียงเรียกจากภายใน + ความมุ่งมั่น อดทน บากบั่น ไม่ท้อถอย + ความมีวินัยในตนเอง ช่วยพาชีวิตของผมเดินมา ๖๗ ปี สู่ชีวิตที่ “สนุกทุกวัน ทุกนาที”
นี่คือการ AAR ชีวิตของผม โดยตีความตามหนังสือ Geoff Colvin. Talent is Overrated : What Really Separates World – Class Performers from Everybody Else, 2008. ที่คุณเจริญชัย ไชยไพบูลย์วงศ์ แห่ง www.siamintelligence.com มอบให้เมื่อวันที่ ๑๐ ก.พ. ๕๒ นี่เอง
หนังสือเล่มนี้บอกว่า ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ไม่ได้มาจากพรสวรรค์ แต่มาจากการฝึกฝนอย่างจริงจังเป็นเวลานานและถูกวิธี ที่เขาเรียกว่า deliberate practice เป็นการฝึกฝนที่ต้องทนต่อความยากลำบาก ความเจ็บปวด อย่างที่เราพูดกันว่า พรแสวงสำคัญกว่าพรสวรรค์ โดยที่เจ้าตัวเองต้องมีแรงบันดาลในที่รุนแรงและต่อเนื่อง ที่จะฝึกฝนตนเองให้ทำในสิ่งที่ตนเองและคนอื่นทำไม่ได้ ให้ตนเองทำได้ในที่สุด
ในขณะที่คนทั่วๆ ไป ทำหรือฝึกสิ่งนั้นด้วยความรู้สึกว่าอยู่ในนรก แต่คนที่จะบรรลุความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ กลับฝึกสิ่งนั้นด้วยความรู้สึกว่ากำลังอยู่บนสวรรค์ คือสนุกและมีความสุขที่จะต้องฝึกฝนอย่างอดทน ในสภาพของการฝึกนั้น จิตใจจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ฝึกจนลืมสนใจตัวเอง ที่ Mihaly Csikszentmihalyi เรียกว่าอยู่ในสภาพ flow
นี่ก็เป็นการฝึกอีกอย่างหนึ่ง คือฝึกอ่านหนังสือแบบใหม่ ที่แทนที่จะอ่านหนังสือ กลับใช้วิธีตีความแทน และใช้วิธีตีความด้วยชีวิตของตัวเอง ซึ่งผมคิดว่าจะให้การเรียนรู้ที่ลึกและเร็ว เท่ากับผมใช้ความเป็นคนแก่เป็นข้อได้เปรียบในการอ่านทำความเข้าใจหนังสือ
ข้อเตือนผู้อ่านบันทึกนี้คือ อย่าเชื่อ เพราะเป็นบันทึกที่เต็มไปด้วยอคติ
วิจารณ์ พานิช
๑๒ ก.พ. ๕๒
ความเห็น (2)
ชอบค่ะชอบมุมมองชีวิตแบบนี้ค่ะ
ชอบสนุกแบบนี้ด้วยค่ะ
ไปอิหร่านมาค่ะ เรียนรู้ชีวิตที่ไม่เทิดทูนอเมริกัน
แรงบันดาลใจคราวนี้ ทำให้อยากไปทำวิจัยปฏิรูปกฎหมายเศรษฐกิจไทยค่ะ จำได้ไหมคะ รัฐบาลเขาวาน สกว.คิดเรื่องนี้ หนูเลยได้มาทำวิจัยในทีมนี้ด้วย เราฟื้นเศรษฐกิจแบบพึ่งอเมริกัน แต่แบบไม่พึ่งอเมริกัน ก็พอทำได้นะคะ
ถ้าเราไม่พิงอเมริกัน
ก็จะไม่ล้มตามอเมริกัน
ใช่ไหมคะ
ดูรูปไหมคะ
