ความรักของแมลงปอ

ความรักของแมลปอ

 มีเมืองเล็กๆ ที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง

 มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมากทุกวันพวกเขาจะพากันไป ดู ชม  

พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาดและไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้

ทุกคนที่เคยพวกเขาพบเจอจะมองด้วยสายตาอิจฉาในความรักของคนคู่นี้เสมอ..

แต่แล้ววันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น           

หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอนอนเงียบๆ อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล

วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา ตอนกลางวัน

ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ

ทั้งๆ ที่เธอไม่ตอบสนองใดๆ เลย ตกกลางคืน

ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง

 เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว

ผ่านไป 1 เดือน หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม

ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวขึ้นทุกวันแต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอน

ต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่หยุด

แต่แล้ววันหนึ่งพระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่มและ

ตกลงที่จะ(ประทาน)พรให้แก่เขาพระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า

“เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม”

ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า “ ผมยอมครับ”

พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า “งั้นดีฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา

แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลงปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม”

ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม “ผมยอมครับ”

ฟ้าสางแล้วชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่งเขาบอกลา

พระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล

 หญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริงๆมีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้างๆ

เธอ คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่งแต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน..

หลายวันผ่านไปหญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว

แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย เธอออกตระเวนหาข่าวคราวของชายหนุ่ม

แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน

หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ

ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอได้

(แต่)บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง (ทว่า)เขาไม่สามารถที่ส่งเสียง

 ไม่สามารถโอบกอด(เธอ)เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คาดสายตาเท่านั้น

ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว  ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่

เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว

นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว

เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาวอยากใช้ปากเล็กๆ

จูบที่หน้าผากแต่อย่างไรก็ดีร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอ

ก็ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาว

ได้แค่พริบตาฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือนเจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา

เพื่อจะพบว่าร่างอันคุ้นตานั้น

บัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง

ภาพๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว

ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัส>

ทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารัก และ ใจดี คนนั้น

และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น

 แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาวที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก

เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก

หลังจากนั้นไม่กี่วัน แมลงปอเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตน

ไปชายทะเลเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น พลบค่ำก็อยู่(ที่)ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก

แต่สำหรับเขาแล้ว นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว

 เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก

จ้าแมลงปอบินต่ำลงๆ ทุกวันด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดเขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้

หญิงอันเป็นที่รักท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่

เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่ ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก

ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้วบ่าของเธอ

บัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่มใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบาๆ

 จากเขาผู้นั้นดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึงแมลงปอ

ที่เจ็บปวดตัวหนึ่งยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป

วันครบรอบปีที่ 3 ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว

คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่มได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง

เจ้าแมลงปอค่อยๆ บินเข้าไปในโบสถ์

 และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้าเขาได้ยินเสียงของคนรัก

ที่ดังมาจากข้างล่างตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า “ฉันยอมรับ”

เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขาตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่

เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมาพระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า

“เจ้ารู้สึกเสียใจไหม”เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า “เปล่า”

พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า“งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว”

เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้าๆ ก่อนตอบว่า

“ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ”

บางบุพเพ(ชะตา) ถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไปบางบุพเพ

 ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดรักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ

แต่เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่งเราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี

บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม……..