พลังใจในวันแม่
เช้าวันนี้ ดิฉันต้องไปร่วมงานวันแม่ ที่โรงเรียนของเจ้า"พลอย" เจ้าเถาน้อยใบสุดท้ายของก๊วนธนารุณ ขณะที่นั่งรอพิธีการที่ทางโรงเรียนจัดตามกำหนดการอย่างยาวเหยียด ดิฉัน ซึ่งปลีกตัวออกมานั่งอยู่นอกวง จึงค่าเวลาด้วยการหยิบหนังสือมาอ่าน
สักประเดี๋ยวก็ถูกสะกิดจากคนข้างเคียง พร้อมเสียงพูดที่กระทบอารมณ์อย่างจังว่า "แม่ต้องออกจากโลกส่วนตัวของแม่ ออกไปดูโลกที่อยู่รอบตัวบ้าง รู้หรือไม่ว่า ที่บอร์ดหน้าโรงเรียน มีนิทรรศการ แสดงผลงานดีเด่นของนักเรียน และหนึ่งในนั้น ก็มีเรียงความ เรื่องแม่ในดวงใจ ผลงานของเจ้าพลอย และได้รางวัลที่ 1 ด้วย "
เป็นความจริงหรือนี่ เทปบันทึกความจำในสมองของดิฉัน เริ่มกรอไปถึงเหตุการณ์หลายวันก่อน ที่เจ้าพลอย เดินมาบอกว่า " แม่! อยากดูเรียงความที่พลอยเขียนเรื่องแม่มั้ย ไปดูซิ อยู่ในเครื่องคอมฯ งัย" วันนั้น ดิฉันก็เออ เออ เหรอหราไปอย่างไม่ใส่ใจนัก และรับปากส่งๆ ไปว่า จ๊ะ จ๊ะ เดี๋ยวแม่ทำงานเสร็จจะไปดูนะ ตราบวันนั้นจนวันนี้ ดิฉันก็ยังไม่ได้ใส่ใจ
ดิฉันอ่านเรียงความของลูกไปมาอยู่หลายรอบ ด้วยความรู้สึกว่า นี่ลูกเขียนหรือนี่ เขียนได้ถึงขนาดนี้เหรอเนี่ย ทำไมดิฉัน จึงไม่เคยรู้เลยว่าลูกมีความสามารถในการเขียน ในการถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดได้ถึงเพียงนี้ ลูกพลอยเป็นเด็กเรียนปานกลาง ไม่ได้อยู่ห้องคิงส์ หรือห้องควีน เป็นคนที่มักประเมินตนเองต่ำว่าไม่เก่งเท่าพี่ๆ และมักกลบเกลื่อนความรู้สึกดีๆ ด้วยอารมณ์เฉยเมยเสมอ
แท้จริงแล้ว ดิฉันเองต่างหากที่ประเมินลูกตัวเองต่ำเกินไป แถมไม่ใส่ใจ และเฉยเมยต่อเขาจริงๆ สมควรแล้วต่อคำตำหนิ
วันแม่ปีนี้ ความรักของลูก ที่ถ่ายทอดออกมาเป็นเรียงความ สร้างพลังใจแก่ดิฉันอย่างมหาศาล วันนี้จึงขออนุญาตบันทึกเรื่องส่วนตัวมากๆ ด้วยการนำเรียงความของลูก เก็บไว้ใน Blog นี้ เพื่อที่ว่า วันใด ที่ดิฉันเหนื่อยหน่ายหมดกำลังใจ ถ้อยคำที่มีค่าจากใจของลูก จะช่วยขับเคลื่อนให้ชีวิตของดิฉันดำเนินไปอย่างถูกวิถี
แม่ในดวงใจความหมายของคำว่า “แม่” นั้นมีหลากหลายความหมาย ซึ่งแต่ละคนอาจมีความหมายที่ไม่เหมือนกัน คำว่าแม่จะเป็นคำๆแรกที่ทุกคนพูดได้เสมอ ซึ่งเป็นคำที่สร้างความประทับใจให้กับหลายๆคน คำว่าแม่ เมื่อเราได้ยินแล้วอาจจะมีความรู้สึกซึ้งกินใจเกินอธิบายได้ คำว่าแม่อาจมีความหมายว่า ผู้ให้กำเนิด ผู้ให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ผู้ให้ความรักไม่มีที่สิ้นสุด และผู้ให้ตลอดกาล แต่คำว่าแม่ สำหรับฉันแล้ว เป็นคำที่ไพเราะที่สุดในชีวิตของฉัน
หลายๆคนมักตั้งคำถามว่า “จะเป็นเด็กดีของแม่ได้อย่างไร” “จะตอบแทนท่านได้อย่างไร” “ทำอะไรเพื่อแม่ได้บ้าง” หากคำเหล่านี้แม่ได้ยินคงยินดีเป็นอย่างยิ่ง แต่เราไม่ต้องรอเวลา ไม่ต้องรอถามแม่ก็ได้ เพียงแค่เราตั้งใจเรียน ช่วยงานต่างๆในสิ่งที่เราทำได้ และเมื่อท่านแก่ชราลงเราก็ดูแลท่านเหมือนที่ท่านดูแลเรามาในวัยเยาว์ เพียงแค่นี้เราก็ได้ตอบแทนท่าน ทำสิ่งต่างๆให้ท่าน และเป็นเด็กดีของแม่ได้แล้ว แต่สำหรับฉันแล้ว เด็กดีก็คือ การทำสิ่งต่างๆที่ดีๆเพื่อตนเองและเพื่อแม่ด้วยความรักต่อกันและกัน แม่ลูก
ส่วนใหญ่เวลาที่แม่ติเตียนเรา เราจะชอบหาว่าแม่ว่าเราอยู่ตลอดเวลา แต่แท้จริงแล้วแม่กำลังสอนให้เราทำในสิ่งที่ถูกต้องอยู่ต่างหาก และสอนไม่ให้เราทำในสิ่งที่ผิด ส่วนใหญ่เรามักจะชอบเถียงแม่ แต่หารู้ไม่ว่าเรากำลังทำผิด เราควรจะรับฟังคำพูดของแม่แล้วนำไปคิดไตร่ตรอง แล้วปฏิบัติตาม ทุกสิ่งที่แม่สอนเรา ทุกสิ่งที่แม่ตักเตือนเรา ทุกสิ่งที่แม่พูดกับเราทั้งหมดนั้นแม่ทำเพื่อเรา ทั้งหมดนั้นคือความรักของแม่ที่มีให้เรา แต่สำหรับฉันแล้ว ทุกคำพูดของแม่คือคำที่อบอุ่นและให้กำลังใจกับฉันเสมอมา
ทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่ทำกับเรา ในบางครั้งเรามักจะชอบบ่นว่าแม่ชอบจุ้นจ้านเรา แต่จริงๆแล้วแม่ทำเพื่อเรา แม่ไม่อยากให้เราทำในสิ่งที่ไม่ดี เพราะสุดท้ายคนที่ได้รับผลกรรมก็คือตัวเรา แม่ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลย แม่ยอมเสียสละเวลาเพื่อเรา บางทีที่แม่อยากให้เราไปโรงเรียนแต่เราไม่อยากไป ที่แม่บอกให้ไปนั่นก็เพราะแม่อยากให้เราได้ดี เป็นคนเก่งคนดีของสังคม แม่ทำทุกอย่างเพื่อเราทั้งหมด แม่อยากให้เราได้รับแต่สิ่งดีๆดังนั้น สำหรับฉันแล้ว สิ่งที่แม่ทำกับฉันทุกอย่างคือความรัก
ถึงแม้คนทั้งโลกจะไม่มีใครสนใจ หรือมองเห็นตัวฉัน แต่ฉันรับรู้ได้เสมอว่าอย่างน้อยก็มีผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ห่วงใยและพร้อมจะเติมพลังให้ฉันเสมอ ในยามที่ท้อแท้สิ้นหวัง แม่คือคำสอน คือสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ถึงฉันจะรู้ว่าแม่อาจไม่ได้อยู่ร่วมโลกกับฉันตลอดไป แต่คำสั่งสอนและความรักที่ไม่สิ้นสุดของแม่จะยังไหลเวียนวนอยู่ในตัวฉันไปตลอดกาล ดังนั้นสำหรับฉันแล้ว ฉันจะเป็นเด็กดี ฉันจะไม่ทำให้แม่เสียใจ ผิดหวังในตัวฉัน ถึงแม้จะไม่อาจตอบแทนสิ่งที่ท่านให้มาได้ทั้งหมด แต่ฉันก็จะไม่ทำให้สิ่งนั้นสูญเปล่าแน่นอน
เด็กหญิง ธรณ์ธันย์ ธนารุณ ม.๒.๓ เลขที่๓๐
ความเห็น (8)
รักแม่นะ แค่พลอยไม่กล้าบอกเท่านั้นเอง...
อ่านแล้วดีใจนะแม่ แต่ก็เสียใจง่ะ...
เผ่นๆๆๆ~~~
โดยเฉพาะถ้าใครได้พูดคุยกับน้องพลอยหรือแม้แต่ได้ยินเสียงทางโทรศัพท์ เมื่อได้อ่านเรียงความเรื่องนี้ก็คงจะต้องแปลกใจ (เล็กน้อยถึงมาก) เพราะความรู้สึกที่น้องได้ถ่ายทอดออกมาดูจะบริสุทธิ์และอ่อนโยน ซึ่งแตกต่างจากเสียงห้าวเล็กๆ ของน้องเหลือเกิน
และสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สนับสนุนคำกล่าวที่ว่า "ลูกคือผลบุญที่พ่อ-แม่สร้างไว้" จริงๆ ค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกยินดีและซาบซึ้งกับทั้งสองแม่ลูกด้วยจริง ๆ ค่ะ
ด.ญ.ณัฎฐณิชา
พลอย มีความคิดและเขียนได้ตรงตามความรู้สึกของฉันมากในสิ่งที่อยากเขียนให้แม่ในปีนี้ ฉันดีใจที่มีคนรู้สึกเช่นเดียวกันและเคยทำในสิ่งที่ผิดต่อแม่แต่ทั้งๆที่รู้ว่านั่นคือการทำเพื่อเราทั้งหมดขอบคุณจริงๆ ขอบคุณมาก