"...กลับมาเพื่อ..."

"...ชีวิตนั้นช่างเลื่อนลอยไร้จุดหมายที่แท้จริง ไม่มีอะไรเป็นที่สุด ตราบเท่าที่กิเลสมารบันดาลมา แม้ความตายก็มิอาจเพียงพอสำหรับชีวิต-ชีวิตหนึ่ง การกลับมาครั้งนี้ ตอบไม่ได้ว่ากลับมาทำไม รู้แต่เพียงว่า ชีวิตมันยังคงดำเนินต่อไปตามที่มันควรจะเป็น

เป็นการไปที่ไม่ได้เรื่องได้ราวมากไปกว่าการอยู่แบบเดิมๆ ไม่ว่าที่ไหนๆมันก็ไม่ต่างกันเลย มันสำคัญที่จิตเราเพียงตัวเดียวว่า เราสามารถทำให้มันนิ่งได้เพียงไหน ในสังคมเหลือทนยุคนี้ ความเป็นอยู่ที่เหลือทน รสนิยมเหลือทน

เมื่อภาวะพุทธะมันอยู่ในตัวเราทุกๆสภาวะอยู่แล้ว แต่เราปล่อยให้สิ่งที่จรมามีอิทธิพลเหนือความเป็นพุทธะนั้น เราจึงวิ่งค้นหาตัวตนแท้ของเรา ด้วยตัวของเราเอง เราไม่ยอมให้อะไรๆมันเป็นไปด้วยตัวของมันเอง เราบีบ เราบังคับ เรากดดัน ว่าต้องเป็นอย่างนั้น มันควรเป็นอย่างนี้ ในที่สุดเราก็สะดุดขาตัวเองหัวฟาดพื้นตาย แล้วใครกันล่ะที่เราควรจะกล่าวโทษ..."