อาหารนอกบ้าน(1)

อาหารถุง                                              

เส้นทางการทำอาหารขายในตลาด

สะดวก สบาย แต่สุขภาพแย่

ขายอาหารตอนเช้า จะเริ่มซื้อวัตถุดิบตอนเช้าของวันนั้น เมื่อขายเสร็จกลับบ้านนอน ตื่นขึ้นมาอีกทีช่วงบ่ายเริ่มทำอาหาร เตรียมไว้ขาย อาหารที่ต้องขายส่งต้องแพ็ตห่อให้เสร็จจก่อนตัวเองจะเข้านอนตอนสองทุ่ม (อาหารที่เตรียมขายชุดนี้เริ่มมีโรคแย้ว)แล้วอยู่อีกทั้งคืน ตื่นตี1ตี2 ล้างหนาแปรงฟันน้ำอาบไม่ทัน รีบนำอาหารไปวางขาย ปูผ้า(ซักหรือเปล่าก็ไม่รู้)แผงที่ขายกลางวัน หมานอนแมววิ่งแมลงสาปเดินเล็มอาหาร หนูก็ไล่แถะ  ขาย ขาย.... เป็นเช่นนี้ ทุกๆวัน บ่อยครั้งทีผู้บริโภคมีอาหารท้องเดินแต่ก็ไม่กล้าบอก กลัวแม่ค้าด่ากลับ ได้บ่นๆ ถ้ากล้าหน่อยแอไปบอกกับคนสนิทกับแม่ค้าโดนย้อนว่า ไม่มีทางของขายดีมาตลอดไม่เคยมีใครเจอแบบนี้(เข้าข้างตัวเอง)แล้วก็พูดออกมาว่า”บอกม่าเป็นผู้ใด   บอกมาเดี๋ยวนี้ ” นี่คือ..........แม่ค้า

ขายอาหารตอนเย็น

ซื้อวัตถุดิบตอนเช้า สายหน่อยก็ถูกคุณภาพวัตถุดิบก็น้อยลงหน่อย เตรียมปรุงที่บ้าน เสร็จเรียบร้อยพร้อมแพ็ต ใส่ถุงเพื่อขายส่งให้ ขาประจำหมู่บ้านช่วงเย็น เดินทางด้วยล้อเข็น รีบก็รีบ วางขายตั้งแต่บ่าย 2 โมง ถึง 6 โมงเย็น ลักษณะการปูผ้าการวางเหมือนตลาดเช้า ต่างกันตรงช่วงบ่ายแมลงวันเยอะ กว่า คนซื้ออาหารสำเร็จมากกว่า สถานที่ของตลาดเป็นของเอกชน ไม่ลงทุนในโครงสร้างแต่เน้นเรื่องความสะอาด ผู้ซื้อผู้ขายแย่งกันพูดตรงหม้อแกงน้ำลายก็กระเด็นลงอาหาร ผู้บริโภคบางคนขอชิม และยื่นเงินให้เป็นเหรียญพลาดตกลงหม้อแกง บางเจ้าเผลอหยิบจับอาหารโดยเฉพาะขนมจีน ชอบใช้มือจุ่มน้ำและไปหยิบขนมจีนให้ ทั้งๆที่มือของเจ้านั้นหยิบอะไรต่อมิอะไรมากมาย