๑. รำลึกถึงพระคุณครูในงานคืนสู่เหย้า 97 ปี สตรีนครสวรรค์

รำลึกถึงพระคุณครูในงานคืนสู่เหย้า 97 ปี สตรีนครสวรรค์

มีโอกาสได้กลับไปเยือนถิ่นเดิมอีกครั้งเนื่องในโอกาสงานสังสรรค์ คืนสู่เหย้า 97 ปี สตรีนครสวรรค์   หลังจากเดินก้าวออกจากรั้วน้ำเงิน- เหลือง เมื่อหลายปีก่อน ….คาดเดาวัยของผู้เขียนได้ไม่ยากเลยใช่ไหมคะ

ย้อนหลังไปเมื่อสักสิบปีก่อน หากถูกถามถึงอายุก็รู้สึกเฉยๆ นะ ตอบได้ทันทีโดยไม่ลังเล แต่มาระยะหลังเจอคำถามนี้บ่อยๆ ชักไม่อยากตอบแฮะ…. เลี่ยงไปตอบอายุงานแทนเลยเป็นไง

ครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งที่ 2 ที่ได้ไปเยือนโรงเรียนฯเก่าอย่างเป็นทางการ นับระยะห่างจากครั้งแรกก็นับสิบปี (เอ....หลายสิบแล้วนะ) คือไปศึกษาดูงานศูนย์ ERIC พบครูอาจารย์หลายท่าน ….ท่านคงจำศิษย์เก่าคนนี้ได้เพราะวีรกรรมในอดีตก็เฮี้ยวพอดู…. เพียงแต่ไม่เอ่ยออกมาให้สะเทือนใจทั้งผู้พูดและผู้รับฟัง ยกเว้นอาจารย์บรรณารักษ์ท่านหนึ่ง…แค่หลุดคำถามออกไปว่า อาจารย์จำหนูได้หรือเปล่าคะ คำตอบที่ได้ยินทำเอาอายแทบมุดดินหนี ดีนะที่ไม่มีบุคคลที่ 3-4 อยู่ด้วย ท่านตอบว่า ได้ซิ ก็ตัวเองโดดเรียนมาขลุกอยู่ที่นี่เป็นประจำ แต่ตอนนี้ก็ก้มหน้ารับสภาพได้แล้วค่ะและยินดีเล่าเป็นอุทาหรณ์ให้กับลูกศิษย์ฟังเพื่อเป็นบทเรียนเตือนสติพวกเขาให้หันมาสนใจต่อการเรียนมากยิ่งขึ้น กรรมตามสนองเร็วทันใจดีจริง

เพื่อนวัยมัธยมฯ น่ารักมาก พวกเราคบกันแบบใสซื่อ มีความรักและความจริงใจให้กันโดยไม่มีผลประโยชน์แอบแฝง ก่อนปีใหม่ได้รับโทรศัพท์หลายสาย อำกันไป - อำกันมา ต่างก็ไม่ยอมรับว่าจำเสียงของอีกฝ่ายไม่ได้ รับได้ไง…..เสียฟอร์มหมด …..คลุกคลีกับการสอนเด็กมัธยมฯ มาเนิ่นนานเลยทำให้ติดนิสัยของวัยนี้ไปโดยปริยาย หากไม่ทันกันแล้วจะสอนกันได้ไงล่ะคะ สมัยนั้นหัวหน้าสถานศึกษามีตำแหน่งเป็นอาจารย์ใหญ่ คุณครูแต่ละท่านก็เคร่งครัดต่อระเบียบวินัย จะมาส่งเสียงอึกทึกหรือต่อปาก- ต่อคำเหมือนครูกับศิษย์ดังยุคปัจจุบันไม่ได้เด็ดขาด ที่กล่าวเช่นนี้เพราะมีประสบการณ์ตรงไงคะ โดนไม้เรียวฟาดก้นไปเรียบร้อยแค่ส่งเสียงเกินระดับเดซิเบลที่คุณครูกำหนด แถมอีก 1 รอบที่กล่าวคำไม่ไพเราะออกมา รู้สึกชื่นชมคุณครูทั้งหลายที่พยายามปรับแต่งอบรมจนได้ผลผลิตออกมาแม้จะไม่เหมือนกับแท่นพิมพ์เป๊ะ เนื่องจากวัตถุดิบบางส่วนได้อุณหภูมิไม่คงที่จึงออกมาบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย แก๊งค์ของพวกเรา ซ่าอยู่ได้แค่ในโรงเรียน โดดเรียนไปเล่นปิงปองบ้าง หลบคุยกับเพื่อนในห้องสมุดบ้าง แอบสวยเล็กๆ ด้วยต่างหูและกระโปรงนักเรียนที่ยาวกว่ากำหนดบ้างเล็กน้อย….แค่นั้นจริงๆ ไม่กล้าโดดข้ามรั้วไปพ้นเขตโรงเรียนเนื่องจากผู้คนละแวกนั้นจะโทรฯบอกทางโรงเรียน ซึ่งฝ่ายปกครองก็จะส่งคนไปรับกลับมาพร้อมเชิญผู้ปกครองมากล่าวตักเตือน /ทำทัณฑ์บน /พักการเรียนหรือให้ออกก็แล้วแต่กรณีของความผิด เด็กสมัยนั้นไม่ค่อยได้โอกาสแก้ตัวมากนัก ก็เลยส่งผลให้นักเรียนเกรงกลัวกับกฎเกณฑ์เหล่านั้น แหมกว่าจะสอบเข้าไปเรียนที่นี่ได้ ต้องผ่านกระบวนการสอบคัดเลือกกับคู่แข่งเป็นพันๆ หากต้องถูกให้ออกหรือย้ายกลางคัน เสียหน้าหมดซิจ๊ะ แต่ยุคปัจจุบันดูเหมือนว่าจะให้โอกาสมากเกินไป เอื้ออาทรมากเสียจนเด็กขาดความรับผิดชอบ กลายเป็นภาระต่อสังคมและประเทศไปเลย

รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบเพื่อนๆ ใครจะเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยแค่ไหนเดี๋ยวก็รู้ ใจจรดจ่อรอเวลานัดหมาย จริงๆแล้วเขาเชิญให้มาร่วมพิธีทำบุญตักบาตร ตั้งแต่วันที่ 30 มกราคม ใครจะทิ้งหน้าที่และความรับผิดชอบมาร่วมกิจกรรมได้ล่ะคะ ขาดผู้ร่วมงานอย่างเราไปสักคนงานเขาคงดำเนินไปได้ราบรื่นอยู่แล้ว ไม่ใช่บุคคลสำคัญนี่นา จึงไปร่วมงานราตรีคืนสู่เหย้า 97 ปี สตรีนครสวรรค์ คืนวันที่ 31 มกราคม ซึ่งสะดวกกว่าและไม่เสียงานส่วนรวมด้วย ขับรถไปถึงบ้านเพื่อนเวลาสี่โมงเย็น มีเพื่อนทยอยมารอกันที่นี่สัก 5-6 คน รอกันไปรอกันมา เพื่อนคนหนึ่งกล่าวติดตลกว่า ไม่ต้องไปงานหร็อก สั่งอาหารมากินกันที่นี่ดีกว่า….ได้ไงเล่า เดี๋ยวอาหารเขาเหลือเสียดายแย่เลย การไปงานเลี้ยงแบบนี้ อย่าคิดว่าจะได้รับประทานอาหารได้เต็มอิ่ม ไม่ใช่ว่าอาหารน้อยไม่พอ แต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้รับประทานอาหารต่างหากเล่า เพื่อนโต๊ะนั้นเรียกที โต๊ะโน้นดึงไปที….ท้องกิ่วกันพอดี….จุดประสงค์หลักของศิษย์เก่าผู้มาร่วมงานคือได้พบเพื่อนเก่า แต่จุดประสงค์ของผู้จัดงานก็เพื่อหารายได้ และประชาสัมพันธ์การพัฒนาความก้าวหน้าของโรงเรียน กาลเวลาผ่านล่วงเลยไปเนิ่นนานขนาดนี้อาจารย์ที่สอนหลายท่านย้ายไปสอนที่อื่นบ้าง ก้าวหน้าไปรับตำแหน่งสูงขึ้นบ้าง และก็เกษียณอายุไปบ้าง แต่…ขอบอก….อาจารย์ของเรายังเหลืออีกหลายคนจ้า

                                                                ก่อตั้งในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน

โรงเรียนสตรีนครสวรรค์อายุอ่อนกว่าโรงเรียนกำแพงเพชรพิทยาคม 1 ปี จัดอยู่ในวัยเดียวกัน….ดังนั้นประสบการณ์ในการจัดการศึกษาก็สูสีกัน การเปรียบเทียบไม่ใช่เพื่อเอาชนะคะคาน เดี๋ยวจะถูกมองไปเป็นลูกศิษย์คิดล้างครู เพียงแต่มองในแง่มุมของการพัฒนางาน /การพัฒนาการศึกษาเพื่อนำไปสู่การพัฒนาประเทศชาติสืบต่อไปต่างหากล่ะคะสถาบันแต่ละแห่งมีจุดเด่น จุดแข็งและจุดด้อย ต่างกันไป ดูได้จากผลการประเมินคุณภาพที่รับประกันทั้งภายในและภายนอกเป็นหลัก….ที่แน่ๆ โรงเรียนสตรีนครสวรรค์เขาผ่านการประเมินโรงเรียนรางวัลพระราชทาน 3 ครั้ง (ปี 2538 / 2541/ 2547) ในฐานะศิษย์เก่าก็รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างยิ่งและรำลึกถึงพระคุณของครู-อาจารย์อยู่เสมอ ๆ ค่ะ