ผลประโยชน์ของคน
ผมได้นิยามคำ ผลประโยชน์ ว่า คือสิ่งที่ผู้นั้นต้องการ
ถ้าต้องการอากาศหายใจ อากาศก็เป็นผลประโยชน์ ถ้าต้องการน้ำ น้ำก็เป็นผลประโยชน์ ถ้าง่วงนอน การได้นอนก็เป็นผลประโยชน์ ถ้ามีเชื้อโรคอยู่ในกาย การได้เอาเชื้อโรคออกไปจากร่างกายก็เป็นผลประโยชน์ ถ้าอยากมีเงิน เงินก็เป็นผลประโยชน์ อยากสอบเข้าเรียนต่อได้ การสอบได้ก็เป็นผลประโยชน์ ถ้าอยากได้เกรดเอ เกรดเอก็เป็นผลประโยชน์ ถ้าอยากได้ปริญญา ปริญญาก็เป็นผลประโยชน์ ถ้าอยากได้งาน งานก็เป็นผลประโยชน์ ถ้าอยากได้ตำแหน่ง ตำแหน่งก็เป็นผลประโยชน์ อยากเป็นผู้แทน การได้รับเลือกก็เป็นผลประโยชน์ อยากได้ตำแหน่งรัฐมนตรี ตำแหน่งนั้นก็เป็นผลประโยชน์ อยากได้สตรีใดมาเป็นภรรยา สตรีนั้นก็เป็นผลประโชน์ ฯลฯ
คนจึง "สัมพันธ์" กับผลประโยชน์อย่างแยกกันไม่ออก
เมื่อได้บรรลุผลประโยชน์ (โลกของกาย) ความ"รู้สึก"พอใจก็เกิดขึ้น (โลกของอารมณ์)
ผลประโยชน์ที่กล่าวมา เป็นประเภท"ตอบสนองต่อโลกของกาย" และ "โลกของอารมณ์" เป็นสำคัญ
ลองสำรวจความรู้สึกของตัวเอง และมองดูคนรอบข้าง รัศมีห่างออกไป ๆ ๆ ไปทั่วโลก ดูเหมือนจะได้ข้อสรุปว่า "คนส่วนใหญ่สัมพันธ์กับผลประโยชน์ที่ตอบสนองต่อโลกของกาย และ / หรืออารมณ์"
พระพุทธเจ้าเรียกผลประโยชน์เหล่านี้ว่า "กิเลส" สอนให้คนละทิ้งผลประโยชน์เหล่านี้ ด้วยการบัญญัติศีลขึ้นมา เช่น ศีลห้า
แต่พวกโยคียืนนั่งบำเพ็ญเพียรไม่ยอมไหวติงจนหนวดเครายาวเป็นเมตร เพื่อขอให้เทพเจ้าของพวกเขาประทานผลประโยชน์เหล่านี้ให้พวกเขา
แม้ในการอวยพรปีใหม่ วันเกิด ขึ้นบ้านใหม่ ฯลฯ ก็พากันอวยพรให้ผู้ถูกอวยพรได้รับผลประโยชน์เหล่านี้ด้วยเช่นกัน
เราจึง "วนเวียน" กันอยู่ใน "โลกของกายและโลกของอารมณ์" อย่างน่ามหัศจรรย์จริงๆ
รวมทั้งผมด้วย !!
ความเห็น (4)
555 ชอบค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ
ผลประโยชน์ของเราคือสิ่งสมมุติค่ะ ทุกอย่างในโลกนี้ เราสมมุติเอาเองทั้งนั้น
ดร.ไสว เลี่ยมแก้ว
เรื่องนี้ต้อง"ขยายความหมายของคำว่า "สมมุติ" เสียแล้วละครับ และชวนให้คิดว่า "แล้วตัวเราละ - ร่างกายของเรา - ใคร เป็นผู้สมมุติ" ว่ามี? ปัญหาใหญ่นะครับ
มีประตูบานหนึ่ง...เล่าลือกันว่า หากเปิดเข้าไปจะพบกับความสุขสงบที่ยิ่งใหญ่...เอาชนะทุกข์ภัยทั้งปวงได้...
แต่มีข้อแม้ว่าต้องทิ้งผลประโยชน์(กิเลสทั้งปวง)ไว้เบื้องหลัง...
ทิ้งทรัพย์สมบัติประดามีที่เป็นของตน...ได้แม้กระทั่งภรรยา...สามี...ลูก...
ทิ้งแม้กระทั่งตนเอง(ตัวตน)...
แล้วใครหน้าไหนจะอยากเข้าไป(กันนะเนี่ย...555)...
นานทีจะมีบันทึกดี ๆ ออกมานะครับ...อาจารย์
ดร.ไสว เลี่ยมแก้ว
อาจจะมีสักหน้าหนึ่งก็ได้ครับ อาจจะเป้นพรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีหน้า ๑๐ ปี, ๑๐๐ ปี, ๑๐๐๐ปี, ๑๐,๐๐๐ ปี ๑๐ ล้านปี, ๑๐๐๐ ปี .... ก็ได้ตรับ