คติธรรม

กลอน

 

มนุษย์

มนุษย์ผู้ใดใจสูง ดุจยางยูงแผ่ร่มสาขา

ผู้ใดใจต่ำ ธรรมดา เหมือนหญ้าอยู่แซมบนดิน

ไม่มีประโยชน์อันใด อาศัยพึ่งภูผาหิน

ทะนงตนว่ากล้าเป็นอาจินต์ ไม่มีที่ทำกิน เป็นของตน

อาศัยเอาซากที่ผุฟัง ทำรังเรือนร้าย ไม่ได้ผล

ขาดสุนทรีย์แห่งกมล จ้องทำลายผู้คน อิจฉา !

คิดใหม่เสียเถิด มนุษย์เอ๋ย อย่าละเลยคำสอน พระศาสนา

จงช่วยส่งเสริม เติมวิชชา สร้างภูมิปัญญา แห่งตนฯ

สถิตย์ ทองวิจิตร / หนังสถิตย์ ปรีชาศิลป์ 

[Sila Phu-Chaya]

ขอบพระคุณค่ะ ลึกซึ้งมากค่ะ