เรียนมา ก็แสนยาก
แสนลำบาก เป็นหนักหนา
เรียนจบ ครบเวลา
ก้าวออกมา หางานดี
ได้เข้า ราชการ
แสนเบิกบาน ใจสุขี
ด้วยอุ ดมการณ์มี
ทำหน้าที่ ดีทุกคน
เวลา พาก้าวผ่าน
เมื่อทำงาน พาลสับสน
ลืมค่า วิชชาตน
ยึดอัตตา พาทุกข์ใจ
รักตัว กว่ารักงาน
เริ่มจะพาล ค้านเงื่อนไข
รักตัว กว่ารักใคร
ไม่รู้จัก สามัคคี
บัณฑิต คิดกลายพันธุ์
ไม่สร้างสรรค์ พลันหมดศรี
ปัญหา บรรดามี
เพราะคิดชั่ว ด้วยตัวทำ
หันมอง ใจของตน
มองเห็นคน ช่างน่าขำ
เตือนใจ ไม่ลืมคำ
“ข้าราชการของบ้านเมือง”