ในช่วงที่เริ่มจัดสรรงานนั่น งานถูกแบ่งเป็น 2 วันและ 2 ส่วน
งานวันแรก 28 ธันวาคมเป็นกิจกรรมของมหกรรมส่งเสริมสุขภาพรณรงค์เรื่อง
- การฝากครรภ์คุณภาพ แนวใหม่ซึ่งก็มีจุดขายของงานอยู่ที่ ultrasound 4 มิติ ซึ่งเมื่อประชาสัมพันธ์ออกไป หลายคนก็อยากมาทำเพราะงานนี้ฟรี ...แต่ในความจริงทำได้จำนวนไม่กี่ราย เพราะระยะเวลาต่อรายนานประมาณ 1/2-1 ชั่วโมงและมีข้อบ่งชี้ในการทำด้วย ก็มีบางคนบ่นอุบอิบกลับไป เพราะไม่ได้ตามหวัง แต่ส่วนหนึ่งที่อดทนรอก็ได้ร่วมกิจกรรมอื่นๆระหว่างรอ ส่วนหนึ่งก็พาลูกคนโตมานั่งระบายสี ฟังนิทานรอ
- การตรวจมะเร็งเต้านม มะเร็งปากมดลูก จุดนี้ใหญ่มากมีผู้รับบริการล้นเหลือ เพราะมีรถ mamogram มาจากมูลนิธิถันยรักษ์ที่ให้เกียรติมาร่วมกิจกรรม จึงมีการนัดในรายที่ตกค้างในวันรุ่งขึ้นอีกวัน แถมด้วยมีการตรวจมะเร็งปากมดลูกแบบ VIA ที่ทราบผลรวดเร็ว ก็แซวกันเล่นๆว่าวันๆเห็นอยู่ 2 อย่าง แย่เลย
- ไอคิวดี อีคิวเด่น เป็นกิจกรรมในส่วนของเด็กที่มีการตรวจพัฒนาการ และส่งต่อเรื่องการตรวจอีคิว และไอคิวกรณีมีปัญหา จุดนี้กิจกรรมเริ่มช้ากว่าจุดอื่น จนตอนแรกใจเสียเลย ..เหตุเพราะเด็กๆตื่นกันสายค่ะ ไม่เหมือนผู้ใหญ่ในจุดอื่นๆ เราว่ามากัน 7 โมงว่าจะเร็วกว่าผู้รับบริการ แล้ว กลายเป็นว่ามาถึงผู้รับบริการมารอเราตั้งแต่ 6 โมงเช้าค่ะ แม่เจ้า!!! วุ่นซิค่ะงานนี้
- มุมฟันดีมีลุ้น ที่มีเกมและการตรวจฟันฟรี ..งานนี้ลูกเราก็ไปตรวจแถมได้รางวัลมาด้วย"ฟันไม่ผุ"
- มุมเสริมอื่นๆ...ก็มีมุมนิทาน 08 โชว์ที่เราวางกิจกรรมไว้เริ่ม 8 โมงเช้า เลิกประมาณเที่ยงวัน เพราะเราต้องอพยพทีมบางส่วนไปร่วมกิจกรรมวันรุ่งขึ้นที่โรงแรมพิมานอีก ก็มีการเรียกแขกหลายวิธีทั้งเดินไปบอกปชส.ประกาศ ทั้งเดินกระจายข่าวรายทางและมี mascos หัวโตที่เราไปนำมาจากกองโภช ของกรม แถมมีเจ้าหญิงเปิ้ลและเจ้าชายปีเตอร์แป้น ก็ช่วยเราได้เยอะจนต้องเกิดการแย่งชิงเด็กขอไปตรวจพัฒนาการบ้าง เราก็ OK ค่ะ (ก็เริ่มอายใจ...ไปดึงเด็กๆเขามา อิ๊ อิ) ก็มีหนังสือนิทานแจก,มีของใช้เล็กน้อยที่สปอนเซอร์แจกมาให้
- เติมอีกนิดด้วยมุมระบายสี วาดรูปที่ตอนแรกกังวลว่าเด็กจะฟังนิทานไม่มีสมาธิวาดรูป...แต่จริงๆแล้วเด็กๆ เอาแต่วาดรูประบายสีก่อนเลยค่ะ ไม่สนใจจะฟังนิทาน จนระบายสีกันเสร็จนั่นละ ถึงได้ขยับมาฟังนิทาน
อีกจุดนึงที่วุ่นวายไม่แพ้กันคือ มุมอาหาร ที่ของผู้รับบริการใช้แจกตามคูปองอาหารตอนลงทะเบียน แต่ของเจ้าหน้าที่เองเกิดสับสนกว่า เพราะบางคนส่งรายชื่ออยู่มุมนี้ แต่พอเหตุการณ์จริงเธอย้ายไปทำงานจุดอื่น พอไปเบิกอาหารพี่นักบริหารอาหารเธอก็งง ก็จริงยากตั้งแต่ก่อนเริ่มงานแล้วในขั้นตอนการเตรียมแค่ไหนให้พอคน แค่ไหนไม่ให้เหลือเกินไป ประหยัดงบ ฯลฯ
ยังไม่พอสำหรับเราๆ งานนี้มีนักข่าว ทีมสปอนเซอร์ต่างๆที่มาร่วมงานที่เราไม่ควรมองข้าม เพราะบางทีเธอมามากกว่าที่คิดไว้ ใบ sport แนะนำงานที่นักข่าวจะนำไปใช้งานต่อไม่พอ การดูแลเรื่องปากท้อง และอีกจิปาถะ งานนี้การสื่อสารด้วยมือถือที่เราคุยกันไว้ตอนแรกบางครั้งก็ไม่ค่อย work ค่ะ เพราะไม่ได้ยิน อาจต้องปรับเป็นวิทยุจะสะดวกกว่า
อีกปัญหาที่เจอคือ เสียงที่สู้กัน เพราะแต่ละจุดก็มีกิจกรรมหลากหลายที่ต้องใช้เสียง มุมนิทานเราก็เจอปํยหาว่าไมล์โครโฟนที่อยู่ใกล้กันหลายตัวมันหอนค่ะ...ต้องปรับแผนกันหลายรอบเหมือนกัน ดีว่าทีม work ช่วยกันดี อีกทีมเล่น อีกทีมช่วยเล่า ใช้ไมล์ตัวที่ดังที่สุดไปสู้กัน
สนุกดีค่ะ เรียนรู้กันทั้งคน ทั้งงาน เห็นใจกันอีกเยอะเลย แต่ละคนเดินแบบไม่อยากให้เห็นหน้ากันเลย เดี๋ยวเรียกใช้งานอีกแล้ว ....โทรมยกทีม...แต่อย่างที่บอกเหนื่อยก็เหนื่อยด้วยกัน แล้วก็ยิ้มออกเมื่อท่านประธานเดินชมงาน แล้วชื่นชม แถมเห็นความสุขและรอยยิ้มของผู้ใหญ่หลายๆท่าน และยังมีคำชมของเพื่อนฝูงและผู้รับบริการอีกหลายๆคน เราก็หายเหนื่อย สู้ต่อได้ค่ะ
ภาพที่ 1 ทีมพร้อมเปิดงาน ภาพที่ 2 ท่านประธานมาถึงแล้ว ภาพที่ 3 ผู้อำนวยการศูนย์กล่าวรายงาน
ภาพที่ 4 ท่านประธานกล่าวเปิดงาน ภาพที่ 5 ตัดริบบิ้น
ภาพที่1 ชื่นชมประวัติศูนย์ฯในวันเสด็จของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้เราดำเนินตามพระประสงค์ ของงพระองค์ท่าน
ภาพที่ 2 ย้อนรำลึกภาพกิจกรรมในอดีต
ภาพที่ 3 มุมลงทะเบียน และรับบัตรตอบคำถามเกี่ยวกับนิทรรศการในวันนี้ เพื่อแลกรับของที่ระลึก ท่านวัลลภได้ชักชวนให้คุณหมอทั้งหลายตอบแบบสอบถามกันแบบสนุกสนาน
ส่วนที่ขาดไม่ได้...ทีมงานเบื้องหลังความสะอาดและสวยงาม...ซ่อมบำรุง,คนสวน,แม่บ้านและพนักงานขับรถ
งานต่างๆ จะไม่สำเร็จลุล่วงไปได้ ถ้าไม่ได้ความสามัคคี/ความรักองค์กร/ความเสียสละ ของทีมงานค่ะ
ขอแสดงความนับถือน้ำใจพี่ๆทีมงานเบื้องหลังมากเลย
ไปเที่ยวแล้วกลับมาทำงานต่อด้วย อิจฉา ไปประชุม กันสองคน อีกและ
การทำงานใดๆไม่จำเป็นต้องอยู่เบื้องหน้าเสมอไปโน๊ะกบ บางครั้งเราก็หลบมุมมาอยู่เบื้องหลังบ้าง สุดท้ายมันก็สำเร็จด้วยคำว่า พวกเรา พวกเรา ไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่ง เห็นแล้วเรารู้สึกอย่างไรละ นอกจากภูมิใจ