ระนอง >>> การเดินทาง
วรรคหนึ่งของการเดินทาง สู่ >>>... ระนอง (คลิก)
"คอคอดกระ ภูเขาหญ้า กาหยูหวาน ธารน้ำแร่ มุกแท้เมืองระนอง"
กว่าจะเดินทางถึงระนอง ก็ตั้งต้นอยู่ที่ขอนแก่น มีคนแปลกใจเหมือนกันว่าทำไม ข้าพเจ้าถึงต้องตั้งต้นที่ขอนแก่น ... ก็เพราะชีวิตส่วนใหญ่มีวิถีอยู่เมืองนี้พอๆ กับเมืองยโสธรที่บางครั้งอาจดูเหมือนไม่หลักแหล่งหรือประจำอยู่ที่ไหนแน่ชัด จนบางครั้งเพื่อนต้องเช็คกันละว่า “ตอนนี้อยู่ตรงส่วนไหนของประเทศไทย-ลาว”
วันนั้นเป็นวันเดินทาง...ข้าพเจ้าวานให้เพื่อนไปส่งที่สนามบิน ซึ่งโดยปกติก็ไม่ค่อยอยากจะรบกวนใครมากนัก แต่นี่ต้องเดินทางยาวนานหลายวันเหมือนกัน จึงไม่อยากที่จะนำรถไปจอดแถวสนามบิน ครั้งนี้ดีว่าตีตั๋วถึงสุราษฏร์ธานีเลย เว้นวรรคเปลี่ยนเครื่องที่ดอนเมืองประมาณสามสิบนาที รับประกันไม่ตกเครื่องเพราะนึกย้อนกลับไปกิจที่เป็นประจำและเกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ ก็คือ... “การตกเครื่อง” แต่ครั้งนี้หายห่วงเพราะเดินทางไปสายการบินเดียวเลยจึงได้รับการรับรองว่าไม่ตกเครื่องแน่นอน
ออกจากขอนแก่นเจ็ดโมงเกือบแปดโมงตามเวลาที่กำหนด ถึงที่หมายคือ สุราษฎร์ฯประมาณสิบเอ็ดโมง มีพี่ปิ๋ม-ปิ่นอนงค์ เพื่อนสมัยเรียนอยู่ที่คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และพี่นิตย์-เสาวนิตย์ ซึ่งมาทราบภายหลังว่าเป็นเพื่อนพี่ติ๋ว – กฤษณา สำเร็จ ... พี่นิตย์มีบุคลิก ลักษณะ ท่วงท่าหลายอย่างที่คล้ายๆ กับพี่ติ๋ว การพูด ยิ้ม ท่าเดิน... รูปร่าง ทำให้ข้าพเจ้าพลอยรู้สึกคุ้นเคย ----> ก่อนออกจากสุราษฏร์ฯ ไประนองนั้นพี่นิตย์และพี่ปิ๋มพาแวะทานข้าวที่ร้านเพื่อนเดินทาง ซึ่งร้านนี้ตั้งอยู่ตรงข้ามกับวัดสวนโมกข์ อาหารรสชาติอร่อย ข้าพเจ้าชื่นชอบและได้ทานผักเหลียง-ผัดไข่ เป็นพิเศษ ซึ่งพี่นิตย์เล่าว่าผักเหลียงนี้เป็นพืชผักดั้งเดิมของชาระนองปลูกมากและให้รสชาติดีกว่าพื้นที่อื่น... ซึ่งข้าพเจ้าก็แปลกใจอีกเช่นกันว่าใน “ผักเหลียง” นี้มีสรรพคุณหรือมีประโยชน์อะไร ทำไมคนในพื้นที่ถึงชอบทานกันมาก...
เราออกจากสุราษฏร์ก็เกือบจะบ่ายโมงแล้ว การเดินทางเริ่มต้นอีกครั้ง รถวิ่งไปยูเทรินผ่านหน้าวัดสวนโมกข์ไป ด้วยใจทีปรารถนายิ่งอยากจะแวะนมัสการแต่ก็เกรงใจที่จะเอ่ยกล่าวกับผู้มารับบอกถึงสิ่งที่ตนปรารถนา รถจึงวิ่งผ่านเลยไปมุ่งหน้าสู่ระนอง... เมื่อมีโอกาสเมื่อนั้นแหละก็คือ โอกาส...แห่งความบังเอิญที่ปรากฏขึ้น หากแต่ว่าครั้งนี้ไม่ใช่โอกาสแห่งความบังเอิญ นั่นก็คือ...ยังไม่ใช่เช่นนั้นเอง
-------> เส้นทางผ่านอำเภอพะโต๊ะ ทำให้นึกถึง blooger อย่างคุณอำนวยแห่งเมืองพะโต๊ะที่ชอบรายงานถึงวันที่ฝนตก... แต่นั่นก็วางลง ละ... สองสายตาสอดส่องมองออกไปตามภูมิทัศน์ที่มากระทบ ลักษณะช่างสอดคล้องกับทางภาคเหนือมากเลย ทำให้ภาพเส้นทางจากเชียงใหม่สู่ปายวนกลับมาปรากฏขึ้นอีกครั้งในมโนภาพ... สัมผัสภายในตนเองว่าภาพเบื้องหน้าสายตานั้น “สวยงาม” จนไม่อาจที่จะละหลับตาลงได้แม้ว่าขณะนั้นเริ่มจะเวียนหัวแล้วจากสภาพรถวิ่งวนโค้งไปมา...
ก่อนถึงระนอง...
ประมาณยี่สิบกว่ากิโลเมตร พี่นิตย์พาแวะศูนย์วิจัยป่าชายเลน ซึ่งเมื่อเดินไปดูพื้นที่ที่เขียนบอกไว้ก็รู้สึกทึ่งเหมือนกันกับพื้นที่หนึ่งแสนกว่าไร่ที่เป็นตัวเลขบอกประมาณไว้ทั้งหมด แต่เฉพาะที่เป็นบริเวณเดิน-นั่งเรือชมป่านั้นก็ประมาณว่าเจ็ดหมื่นกว่าไร่ เป็นผืนป่าชายเลนที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ตำบลหงาว อำเภอเมืองระนอง ... วันที่แวะดูข้าพเจ้าได้เดินไม่ทั่วทั้งหมด อาจด้วยข้อจำกัดทางกาลเวลา แต่ที่ประทับใจก็คือ ก่อนเดินเข้าไปมีป้ายเขียนบอกไว้สำหรับให้หยิบไม้ไล่ลิง นั่นแสดงว่าขณะที่เราเดินชมป่านี้อาจมีความบังเอิญที่จะได้เจอเพื่อนผู้ร่วมสุข-ทุกข์ ณ ขณะนั้นได้ จะว่าโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่ทราบที่ว่าวันนั้นข้าพเจ้าไม่เจอเจ้าเพื่อนชนิดนี้สักตัวเลย...
Note: ทางเดินในบริเวณป่าชายเลน
เราใช้เวลาที่นี่ไม่นานเท่าไรก็ต้องวกกลับ เสียดายเหมือนกันข้าพเจ้าค่อนข้างชอบบรรยากาศขณะเดิน ไม่ร้อน สงบแต่ไม่เงียบได้ยินเสียงลิงและนกส่งเสียงสลับกัน ทำให้สัมผัสได้ถึง “ชีวิตและสรรพสิ่ง” แต่แล้วก็ต้องวางลงและจากออกมา เพื่อเดินทางต่อเข้าระนอง...
พี่เสาวนิตย์ให้คนขับรถพาวิ่งรถผ่านไปบริเวณที่เรียกว่า “ภูเขาหญ้า” ซึ่งเป็นอีกที่หนึ่งที่นิยมของชาวระนองมาทำกิจกรรมต่างๆ เป็นต้นว่า ----> เทศกาลปีใหม่มาชุมนุมกันที่นี่ ออกพรรษา ----> ตักบาตรเทโว ซึ่งพระภิกษุ ท่านจะเดินบิณฑบาตรลงมาจากบนภูเขาหญ้าซึ่งโล้นเตียนปราศจากต้นไม้แต่หากปกคลุมไปด้วยทุ่งหญ้ามากมาย เราใช้เวลาผ่านบริเวณนี้ไม่นานก็ถึงตัวอำเภอเมืองระนอง... เมืองเล็กๆ แต่น่าจะเป็นเมืองที่สงบและมีความพิเศษดูแล้วนอยมากที่จะประสบกับความวุ่นวายทางธรรมชาติ
เมื่อมาถึง สิ่งแรกกับการต้อนรับ ----> คือ การนวดกายบนสถานที่งามและผ่อนคลายของงานรับผิดชอบแพทย์แผนไทยของโรงพยาบาลระนอง ที่แยกออกมาจากบริเวณโรงพยาบาลแต่ก็ไม่ไกลกันนัก หากเดินก็พอถึงกันได้... เป็นการเดินที่ยาวไกลด้วยระยะทางแต่ไม่นานทางกาลเวลากับกิจกรรมที่ทางผู้จัดเสนอให้เลือกการผ่อนคลายและหายเมื่อยร่างกายด้วยการนวด ณ สถานที่นี้ พี่ติ้ว – ศิษย์เก่าคณะเภสัชกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น...มาทราบภายหลังว่ารู้จักกับ ดร.ตรีเพชร – กัลยาณมิตร ยิ่งทำให้บรรยากาศแห่งสัมพันธภาพอบอวลไปด้วยความสุขยิ่งขึ้น เพราะมีประสบการณ์เรื่องเล่าผ่านสถานที่แบ่งปันสู่กันและกันฟังคละเคล้าด้วยเสียงหัวเราะอันเบิกบานได้พอสมควร
และกว่าที่ได้เข้าถึงที่พักอิงอาศัย “จันทร์สม” ... ก็ค่ำพอสมควร พร้อมมีนัดหมายการเลี้ยงต้อนรับในอีกเวลาไม่ถึงชั่วโมง แต่ข้าพเจ้าก็ยังพอมีเวลาได้ไปกราบสวัสดีพ่อกับแม่...เพื่อน-พี่ได้... >>> วันแรกนี้ได้เจอผู้คนผู้เป็นพี่ที่อบอุ่น เมื่อถามไถ่กันไปมาต่างก็เป็นวงที่รู้จักกันและกันผ่านเพื่อน พี่ และคนคุ้นเคยกันหลายคน...
วันแรกนี้ “ใจ” รู้สึกขอบคุณพี่นิตย์ พี่เล็ก พี่เพ้นท์ พี่เอ้ง พี่รัตน์ และพี่ปิ๋ม...
ที่ดูแลและต้อนรับในร้านเล็กๆ แถวโซนน้ำพุร้อน.
-------------------------
อังคาร 16 ธันวาคม 2551
ระนอง
Note; เพิ่มเติม...สถานที่ท่องเที่ยว
จังหวัดระนอง เป็นอีกจังหวัดหนึ่งที่มีพื้นที่ อยู่ทางภาคใต้ ของประเทศไทย จังหวัดระนอง มีพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 59 ของจังหวัดทั้งหมดในประเทศไทย โดยมีพื้นที่ประมาณ 3.298 ตารางกิโลเมตร ลักษณะทางภูมิประเทศ ส่วนใหญ่ จะประกอบด้วยภูเขาสูง ทางด้านทิศตะวันออก มีป่าไม้ที่มีความอุดมสมบูรณ์ และลาดลงสู่ทะเลอันดามัน (อ่านต่อ)
ที่มา: http://www.onlinemoneyusd.ws/travel/South/Ranong/index.html
ความเห็น (12)
ขอให้มีความสุขในการเดินทาง
ขอบคุณมากนะคะ...สำหรับการ์ดงามวันปีใหม่..ที่ใกล้มาถึง...
และขอน้อมลงส่งความระลึกที่ดีงามสำหรับพี่ ประกาย~natachoei .. ด้วยค่ะ
ทุกสิ่งที่เราได้เคลื่อนกายและจิตนี้ไปสัมพันธ์ด้วยนั้นดีเสมอนะคะ
(^__^)
มาตามส่งน้องกะปุ๋มด้วยคน ขอให้สำราญเบิกบานกาย-ใจ ในที่ทุกสถานค่ะ
คุณน้องลิงคงสัมผัสได้ถึงความสงบเย็นของน้องกะปุ๋ม เลยไม่มากวนใจนะคะ
- แวะมาเที่ยวด้วยคนครับพี่
- ขอให้มีความสุขในการเดินทาง
อำนวย สุดสวาสดิ์
- แวะมาทักทายครับพี่กะปุ๋ม
- อ้าว... ผ่านมาทางพะโต๊ะวันไหนครับ? เสียดายจังเลย ...พอดีช่วงนั้นน้องเพิ่งกลับจากดูงานภาคเหนือ เลยไม่ได้เข้ามาติดตามข่าว... ครับ
- ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วครับ ...อิอิ จึงไม่มีรายงานฝน
-
ดีจัง
-ขอบคุณครับ
-------> เส้นทางผ่านอำเภอพะโต๊ะ ทำให้นึกถึง blooger อย่างคุณอำนวยแห่งเมืองพะโต๊ะที่ชอบรายงานถึงวันที่ฝนตก... แต่นั่นก็วางลง ละ... สองสายตาสอดส่องมองออกไปตามภูมิทัศน์ที่มากระทบ ลักษณะช่างสอดคล้องกับทางภาคเหนือมากเลย ทำให้ภาพเส้นทางจากเชียงใหม่สู่ปายวนกลับมาปรากฏขึ้นอีกครั้งในมโนภาพ... สัมผัสภายในตนเองว่าภาพเบื้องหน้าสายตานั้น “สวยงาม” จนไม่อาจที่จะละหลับตาลงได้แม้ว่าขณะนั้นเริ่มจะเวียนหัวแล้วจากสภาพรถวิ่งวนโค้งไปมา...
สวัสดีค่ะ
ให้สุขกายสุขใจกับการเดินทางนะคะ
ดีใจจังค่ะที่พี่ประทับใจและชอบระนอง แจงเป็นคนที่มีโอกาสได้เข้าประชุม R2R ด้วย และประทับใจกับการสอน ที่ทำให้เราชาว รพ.ระนอง ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆที่สามารถนำมาพัฒนางานได้ จากตอนแรกที่กลัวมากกับงานวิจัยคิดว่าประชุมครั้งนี้ ต้องเครียดแน่ๆๆ แต่สุดท้ายไม่เครียดอย่างที่คิด ถ้ามีโอกาสก็มาระนองอีกนะค่ะ จะได้พาเที่ยว ในที่ที่ยังไม่ได้ไปรอบนี้
สวัสดีค่ะ...พี่นุช
นานมากที่ไม่ได้ยินเสียงทักทาย...จากคนต้นแบบงามในชีวิตแห่งลุ่มน้ำเจ้าพระยานะคะ... ^__^
ตอนที่เดินชมป่านั้น ก็ลุ้นๆ เหมือนกันค่ะว่าจะได้เจอเขาหรือเปล่า ปรากฏว่าได้ยินแต่เสียงที่ส่งมาบอกว่าอยู่ไม่ไกลจากเรามากนัก แต่ตั้งใจอยู่ค่ะว่าถ้าหากได้เจอก็คงจะไม่เอาไม้ไล่เขาหรอกคะ เพราะต่างเป็นผู้ร่วมอาศัยกันอยู่ในโลกนี้...ด้วยเช่นกันค่ะ
พี่นุชสบายดีนะคะ...
(^____^)
ขอบคุณนะคะครูโย่ง
ปีใหม่นี้...คงได้กลับนครพนมนะคะ...วันนี้ตื่นเช้ามาอยู่ที่บ้านที่ขอนแก่น อากาศเย็น ช่วงนี้มีภารกิจต้องเขียนงานวิจัยให้เสร็จก่อนถึงวันสิ้นปี
ขอให้ครูโย่งมีความสุขในชีวิตนะคะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณน้องอำนวย...
สักวันหากได้ผ่านไป พี่กะปุ๋มจะขออนุญาตแวะทักทายนะคะ
พะโต๊ะ...ที่รู้จัก ก็ได้รู้จักจากคุณอำนวยนี่แหละค่ะ...
สักวันจะเดินทางกลับไปที่ระนองอีกครั้ง... ชอบเมืองระนองค่ะ เมืองเล็ก และงามด้วยอาคารบ้านช่องที่พี่กะปุ๋มดูแล้วว่าคลาสสิคมากเลยค่ะ และที่สำคัญชอบที่ได้แช่น้ำแร่ค่ะ
(^___^)
ขอบคุณสำหรับการ์ดงามนะคะ...พี่พรรณา...
อีกไม่กี่วันก็ถึงวันสิ้นปีแล้ว...และเริ่มต้นวันแรกของปีด้วยใจเบาเบา เตรียมรับต่อสรรพสิ่งต่างๆ ที่มากระทบ
เช้านี้ที่ขอนแก่นอากาศเย็นๆ ค่ะ
ขอให้มีความสุขแห่งวันนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ จุ๊บแจง...
พี่กะปุ๋มดีใจมากเลยที่ได้เจอจุ๊บแจงใน G2K นี้...หากว่างๆ เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้พี่กะปุ๋มได้มีโอกาสได้ร่วมรับทราบและเรียนรู้ด้วยหน่อยนะคะ...
ดีใจและประทับใจที่ได้เดินทางไประนอง และได้มีโอกาสเรียนรู้ร่วมกันด้วย ช่วงนี้พี่กะปุ๋มก็ทยอยนำสิ่งที่ได้ถอดบทเรียนจากการไประนองตีพิมพ์ในบันทึกด้วยค่ะ
ระลึกถึงทุกท่านที่ระนองนะคะ
(^____^)