เก็บเรื่องเล่าเอามาฝาก

             ก่อนที่จะเดินทางประมาณหนึ่งอาทิตย์หลังจากอ.หนึ่งบอกว่าต้องไปเรียนนอกสถานที่ที่เขื่อนเจ็ดแควน๊าน....

          ได้ยินครั้งแรกรู้สึก: ดีจัย...ตื่นเต้นมากค่ะที่เราจะได้ไปเรียนนอกสถานที่เปลี่ยนบรรยากาศ

                                   แต่หนูยังสงกะสัยว่าไอ้เขื่อนเจ็ดแควน๊าน...อยู่ส่วนไหนของประเทศและ

                                   ต้องเตรียมอะไรไปบ้าง ต้องทำอะไรบ้างเลยโทรไปถามพี่อ้ายคนสวยซะเลย

            พี่อ้าย            : อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลอยู่นัยพิษณุโลกนี้เอง มีเต้นท์นอนให้ไม่ต้องเตรียมมา แต่

                                  ต้องเตรียมเครื่องนอนไปเอง ทางสะดวกไปโล๊ต....สถานที่เขาสวยงาม

                                  มาก..ซ้ำหนั้น...แต่จริง

          วันเดินทางคือวันที่ 29-30 พฤศจิกายน 2551เป็นวันที่เราออกเดินทาง ความสงกะสัยต่างๆ น๊าน...ก็หายไปซึ่งเราชาวเทคโนฯ ปี 1 รุ่น 10  ม.นเรศวรได้มีโอกาสไปเรียนนอกสถานที่ที่อุทยานแห่งชาติเจ็ดแควหรือเรียกสั้นๆๆว่า เขื่อนเจ็ดแควน๊าน...แหละ

          การไปครั้งนี้พวกเราได้รับสิ่งดี ๆมากมาย จากกิจกรรมที่อาจารย์จัดให้น๊าน...สร้างความประทับจัย...ตั้งแต่การเดินทาง

         ในวันเดินทางวันน๊าน...พี่ลี หนู พี่อ้าย ออยและกุ้ง 5 ชีวิตได้ยินเสียงวี๊ วอ วี๊ วอ พากันสงกะสัยกันอย่างพร้อมเพรียงว่าเสียงรถอะไรอ่ะและหาต้นเสียงกันหน้าสลอนแล้วสิ่งที่ปรากฎหน้าเราน๊าน...ก็คือรถมูลนิธิค๊า...

         หนู  :     รถมูลนิธิมาทำอะไรค่ะพี่

         พี่ลี  :     อ.ต้องการสร้างความประทับจัย...หัยเรามั้งด้วยการเอารถมูลนิธินำขบวนรถของพวกเราก็

                     ได้ ดูซิคนอยู่ข้างทางนั้นมองเราใหญ่เลย....

         หนู :      จริงด้วยพี่ ดูซินำหน้าพวกเราแล้ว (รถที่พวกเราน๊านเป็นคันแรกค่ะ มีรถนำขบวนมาน๊าน....

                      เริ่ดม๊าก...ซะมัยมี มัยมีคัย...เหมือนและมัยเหมือนคัย...ด้วย เหมือนขบวนรถพาเหรดเป็น

                      เป็นแนวย๊าว...ยาวมาก สมาชิกลองดูภาพซิคะว่าเป็นภาพที่สวยงามมากค่ะ

                         

                                      คณะของพวกเรากำลังเดินทางขึ้นไปบนเขื่อนเจ็ดแคว

                                  

          ทางเข้าเขื่อน: โห อะไรนี้...ยังกับแข่งแรนรี่ก็ไม่ปาน ไหนพี่อ้ายว่าสะดวกไปโล๊ด...ทางสะดวก

                              รถเก๋งเด็กๆ พอมาเข้ามาจิง... ทางเข้าน๊าน...เป็นถนนลูกรัง...ขรุขระและฝุ่น

                              ล้วนๆๆเลยคนที่นำรถเก๋งมาน๊าน...น่าสงสารโดยเฉพาะรถน้องจอยอุตส่าห์ถอยรถ

                              เหอ เหอป้ายแดง เจอทางสีแดง อิอิๆๆคิดเอาเองนะว่าเปงยางงัย...เพราะเชื่อคำ

                              ของพี่อ้าย

           ระหว่างทางเข้าเขื่อนพี่ลีบอกว่าเจอกวางอยู่ข้างทางพร้อมชี้ประกอบ เราที่เหลือก็หันหน้าไปทางที่พี่ลีกันอย่างพร้อมเพรียง ที่ไหนได้

            พี่ลี        :   เป็นกวางหูตบ

            พวกเราทั้งหมดก็หัวเราะกันเพราะขำกับคำพูดของพี่แก แหมดันสันหาคำทำแปลกๆๆพิสดารมาได้กวางอะไรหูตูบ อิอิๆๆ

            พอถึงสถานที่พักมีเต้นท์ให้เราเลือกซึ่งหนูก็เลือกที่นอน...อยู่ใกล้กองไฟ

                                                         ที่นอนของเรา

                                    

            ห้องน้ำ:   เอะ รู้สึกเหมือนข้ามเขาไปอีกลูกค่ะ แต่กว่าจะถึงเหนื่อยพอควร กว่าจะกลับถึงที่นอน

                          น๊าน...มันก็ปวดอีกแล๊ว...(หนาวปวดฉี่บ่อย) ฮือ ฮือ

            รอบกองไฟ:   หลังจากกินข้าวแล้วพวกเราก็มานั่งรอบกองไป ร้อนมากค๊าและทำกิจกรรมต่างๆ

            กิจกรรมการวาดภาพ: อ.จิรวัฒน์สอนการวาดภาพโดยมีเฟรม มีสี มาให้ แต่ดันลืมพู่กันเลยสอน

                                         แบบมัยมีคัยเหมือน แหง่ว วาดด้วยนิ้วคับเจ้านาย... โอ้แม่เจ้า...เกิดมา

                                         ไม่เคยนิ้วเปื้อนเท่าครั้งนี้เลย ประทับจัยม๊าก...ค๊าอุตส่าห์

                                         แอบเอาสี พู่กันมาด้วยเลยแห้วรับประทานเลยใช้นิ้วจิ้มแบบมัยบั้นยะบั้น

                                         ยังตามที่อ.บอก เลอะไปทั้งหน้านิ้วเลยค๊า....แรกๆๆ รูปอะไรหว่า...

                                         หลังๆ ถึงบางอ้อ แต่คนมองระยะร้อยเมตร (ถึงรู้ว่าเป็นดอก..ไม้)

                                                       ผลงานงานค๊า...งามไหม...

                                     

                                    น้องบีและเปิ้ลตั้งใจทำมั่กๆ..เลยจ๊ากลัวออกมาไม่สวยหรือจ๊ะ

                                      

                                           ผลงานอ.หนึ่งสวยมาก..น่าจะเป็นศิลปินมืออาชีพด๊าย..ค๊า

                                      

             ตกดึก:                   มีเสียงรอบทิศทางงงง ไม่ว่าซ้าย ขวา หน้า หลัง ขึ้นๆๆลงๆๆ

             การร่วมกิจกรรมต่าง ๆ การนอน  การกินร่วมกัน  รู้สึกมีความสุขสนุกกับการเรียนและได้ข้อคิดที่ดี ๆจากกิจกรรมว่าถ้าเรานำกิจกรรมที่เราเรียนรู้เหล่านี้ไปใช้กับการเรียนการสอนที่โรงเรียนเด็ก ๆ คงมีความสุข เพราะได้ทำในสิ่งที่เราชอบไม่มีการบังคับ  ทุกอย่างต้องทำด้วยจัย  และทำอย่างมีความสุข สิ่งที่ได้มาไม่ใช่แค่เพียงรูปภาพที่เราวาดกันด้วยตัวเองเท่านั้น  แต่เราได้กระบวนการถ่ายทอดความรู้ที่เป็นธรรมชาติ  ทำให้เกิดการเรียนรู้ที่คงทน  โดยที่เราไม่ต้องท่องจำ ไม่ต้องปวดหัวว่ากลัวจะทำไม่ได้  ไม่ต้องกลัวว่าจะได้คะแนนไม่ดี  แต่เราได้ความรู้ที่เกิดจากความสุข 

            เช้าวันสุดท้ายก่อนกลับบ้านอ.หนึ่งได้ตกลงว่าให้เราถ้าต้องการถ่ายภาพอาทิตย์ขึ้นน๊าน...ก็ต้องตื่นเช้าซึ่งสวย....ม๊ากมากและภาพประทับจัย..อื่นๆอีกด้วย(สนุกจิง..จริง)

                                               อาทิตย์ขึ้นสวยจิง...จริง

                                    

                                                      ถ่ายคูกับอ.หนึ่งดีจัง...

                                  

                                    

                                    

                                    

                                       

                                        

                                       

           ต่อจากน๊าน...ก็รวมพลชาวเทคโนฯ นั่งรอบกองไฟและได้มีการจัดทำกิจกรรม AAR รอบกองไฟซึ่งกิจกรรมนี้เป็นการสรุปบทเรียนที่น่าประทับใจ  เพราะทุกคนอยากรู้ว่าใครคิดอย่างไร  ต่างตั้งใจฟังความรู้สึกของเพื่อน  เพราะไม่ต้องมานั่งทำเครื่องหมายถูกในกระดาษเพื่อเอาใจคนจัด  แต่ AAR ที่ได้  มันได้จากความรู้สึกที่ออกมาจากใจของทุกคนและเป็นการเชื่อมสัมพันธ์อันดีแก่เราชาวเทคโนฯทุกคน  หนูขอขอบคุณอ.หนึ่ง  ที่ให้เรามีภาพความประทับใจที่ยาวนานในครั้งนี้ 

                                                 นั่งรอบกองไฟทำกิจกรรมAAR กันค๊า

                                         

                                          

                                                      ถ่ายและเก็บภาพความประทับใจ

                                        

           กลับบ้าน  : เอ รถแต่ละคันทำมัยขับรถไปคนละทิศละทางละ แล้วเราจะไปทางไหนดีล่ะ

                          หนายบอกว่าจะไปดูเขื่อนล่ะ พี่ลีคนขับก็ม๊าย...รู้ พี่อ้ายก็ชวนกันไปที่เขื่อน

                          หนูจะนำเรื่องที่เราไปเที่ยวที่เขื่อนและเกิดการสันเสียวนัยคราวต่อไปค่ะ

          ปล. ว่างๆ อย่าลืมไปนะคะ พระอาทิตย์ขึ้นสวยมากค่ะ (อ.หนึ่งก็ได้ดูค๊า...หรือเปล่า...นะ)

                                                

                           

         

              

          7