เพื่อนร่วมทางท่ามกลางป่า

 

เวลาสองโมงเช้าของวันที่สิบห้า เสียงมือถือดัง พร้อมเสียงหวาน ที่รัก เก็บเสื้อผ้ารึยัง เราก็ตอบไป ที่รัก เค้ากำลังเก็บอยู่ หากล้องอยู่จ๊ะ ไม่รู้ไปไหน

เสียงห้องนอนข้าง เสียงประตูเปิดออกมา คุยกับใคร ลูก ไหนว่า อ้อยเป็นผู้หญิงหนู ทำไมเรียก ที่รักกัน ตกลงจะไปให้ ได้ใช่ไหม  

ค่ะไป ก็หนูบอกแม่เป็น เดือนแล้ว ว่าจะไปค่ายกับอ้อย ผู้หญิงค่ะ  

หนูแน่ใจน่ะ สุขภาพเราพร้อม แม่ถามด้วยความกังวล

แน่ใจค่ะ หนูหาหมอเป็นเดือน ออกกำลังกายทุกวัน แม่น่าจะรู้ นั่นความฝันหนู ครั้งสุดท้ายที่จะเดินป่า กับพ่อ อะไรที่เกี่ยวกับพ่อ หนูต้องทำจนได้

เราน่ะ เลือดพ่อแรงนี่ ตามใจ แม่จะไปซื้อของ ต่ายไปอาบน้ำทานข้าว เดี๊ยวแม่จะตรวจกระเป๋า เราหน่อย ตัวเองน่ะขี้ลืม ลงไปทานข้าวเถอะ แม่จัดการให้

หนูจัดเสร็จแล้วค่ะแม่ หนูจะไปตอนบ่ายนั่งรถทัวร์ไป

แม่จะไปซื้อของไหว้เจ้าวันตรุษจีน กระเป๋าต่าย กับของที่แจกเด็กๆใส่ท้ายรถแม่เลยแล้วกัน รออยู่บ้านหล่ะ เดี๊ยวเที่ยงจะมารับให้พี่ชายเราจองตั๋วให้

เออ เริ่มงงสิ เอากระเป๋าเราไปทำไมด้วยหว๊า กลัวไม่ได้ไปเหมือนกัน ผลสุดท้าย ได้ไป รถบ่ายสองออกบ่ายสาม

เริ่มขึ้นรถ มือถือดัง กำนัน ผมอรรถน่ะ ผมจะปิดมือถือไปสอบ งานกำนันว่าไงครับ ลากี่วัน แข่ง กับเสียงกระเป๋ารถทัวร์  

ใครจะลงก็ลง แอร์เสีย คอมพัง หม้อน้ำไม่ดี แต่ใครไม่กลัวตายก็นั่งต่อไป

เรางงสิ ยืนเซ่อเลย ไม่เคยเจอ คนลงไปครึ่งคัน ทำไงดีประตูปิดปัง หัวท้าย

ตอบอรรถไปกำลังไปรถทัวร์แค่นี้ก่อนน่ะ ถ้ารอดกลับมาได้ เดี๊ยวคงเจอกันจ๊ะ

โทรหาอ้อยสิ แม่ร้อยฝัน ฉันเสียวจริงๆๆออกไปได้สักพัก รถจอด บอกว่าขอเอาน้ำรดอะไรไม่รู้ที่ตัวรถ บอกว่าเครื่องร้อนจัด

เอาว่ะ คิดในใจ ไปตายเอาดาบหน้าแล้วกันกระต่าย

ลงคอนสาร อ้อยมารับ โธ่ โล่งใจ ถ้าไม่มาสงสัยกลับไม่เป็น

คุณครูที่บ้านพักอ้อยกับนักเรียนน่ารักทุกคน ต้อนรับอย่างดี

ถึงเวลานอน แม่ร้อยฝันตาจะติด บอกต่ายเรานอนกันเถอะ แต่แม่คุณ ปากชวนเราคุยตลอด ตื่นตีห้า ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ไปรับยังเยาว์

เจ้าเยาว์งง ทีนี้ สามสาวโฉด ซื้อของกันกระจาย เตรียมไปค่าย สนุกสนาน

วันแรกอ้อยเหมารถเมล์สองคัน คันแรกให้เยาว์คุม

คันสองให้กระต่ายสนุกสิ ชวนเด็กเล่นหัวก้อย หนึ่งบาทจ่ายห้าบาท ห้าบาทจ่ายสิบบาท สิบบาทจ่ายยี่สิบบาท เล่นกันแทบทั้งรถ ทริปนี้ ว่ากันไม่ได้น่ะจ๊ะ ร้อยฝัน ฝากเราเองนี่นา แหมนักร้องโรงเรียนอ้อยน่ะร้องเพลงสุดยอด

ดันมะดันดี ตีสามตีสี่ปลุกพี่ขึ้นมาดัน ห้าห้าห้า งงสิเราสนุกสนานกันไป

วันแรกนอนที่ไหน รอร้อยฝันเขียนแล้วกัน มีป่าไม้ มีวิทยากรให้ความรู้สนุก

พี่อาร์ม พี่น้อย พี่จืด แล้วพี่ผู้ญ แอบมาถามเราว่า พี่ๆๆพวกหนูเถียงกันว่า

พี่ไม่ใช่อาจารย์โรงเรียนมัธยมโรงเรียนนี้แน่ๆๆ เพราะดูดีเกินไป

เลยตอบไปว่า พี่เป็นอาจารย์มัธยมโรงเรียน บ้านหนองอีกบ ญาติกับหนองอีเขียดค่ะ หัวเราะสิเรา ขำ ปลื้มแทบทานข้าวไม่ลง

ตอนเย็นมีหนุ่มแอ๊ฟในบ้านกลอน ตามมาสมทบอีกคน พร้อมเหล่าวิทยากร

กิติมศักดิ์ หาความดีไม่ได้ ความบ้าเอามาเพียบ ล้อเล่นน่ะน้อง น่ารักทุกคนค่ะ โดยเฉพาะหนุ่มโต มันแกล้งลากถุงนอนเราตั้งแต่เช้า แบบเบาๆ

ต้องขอบคุณ โตน่ะค่ะ ที่ดูแลพี่กระต่าย อย่างดี ช่วยเหลือ เป็นห่วงทุกอย่าง

ผิดกับบางคน ที่เคยบอกว่า ขี้เกียจดูแลเรา เราจะไปเป็นภาระคนอื่นปล่าวๆ

แต่ไม่ถามเราสักคำ เรามั่นใจตัวเองแค่ไหน

นั่นแหละน้ำใจคน ถึงบอกว่าน้ำใจหาอยากในหมู่คนกรุง อากาศที่นั่นช่วยให้หัวใจ และร่างกายเราดีขึ้น เพราะบรรยากาศที่อบอุ่น ช่วยเหลือ ตลกขบขัน

หนุ่มแอสเน็ต หนุ่มอาร์ต ก็น่ารัก ทุกคนน่ารักจริงๆ ไม่ว่านักเรียน บินหรืออีกคน ที่อยู่ช่วย ร่วมทั้งสุขสันต์ ลูกศิษย์ของโต

ขอขอจดจำทุกอย่าง ไว้ในความทรงจำ ทริปนี้ ประทับใจที่สุด อ้อย เยาว์ น้องสาวที่น่ารัก น่ารักสำหรับพี่กระต่ายเสมอ

คุณครูโรงเรียนและเด็กนักเรียนอ้อยทำให้ต่ายมีความสุข

อาจารย์โต ทำให้พี่กระต่าย เหมือนได้เจอคนที่เหมือนพ่อ จิตใจดี จิตวิทยาสูง

ไม่คิดว่ามีคนแบบนี้อยู่ในโลกด้วยซ้ำ ขอบคุณความห่วงใยที่ไม่ต้องถ่ายทอดด้วยคำพูด แต่มันฉายทางแววตา  

ชัชวาลย์ เอริ์ต ทำให้พี่กระต่ายสนุกนานมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเพลง

ขอบคุณจากหัวใจ

  กระต่ายใต้เงาจันทร์