3 เมษายน 2549 : ดี-เด่น
๓ เมษายน ๒๕๔๙ เราผู้ได้รับการแต่งตั้งจากมหาวิทยาลัยโดยอธิการบดีมหาวิทยาลัย ให้เป็นพนักงานมหาวิทยาลัย ได้เดินทางไปที่บางละมุง จังหวัดชลบุรี เมื่อไปถึงที่หมายผมเฝ้าคิดว่า กิจกรรมต่างๆ ดูเหมือนจะเป็นกิจกรรมเร่งด่วน มีการวางกรอบไว้กว้างๆ และล้วงลึกด้วยการระบุตำแหน่งหน้าที่อย่างฉุกเฉิน คล้ายกับว่า ไม่ต้องเตรียมตัวอะไร ขอให้ทุกคนมีความพร้อมอยู่ตลอดเวลา
ช่วงค่ำ สุนัขจิ้งจอกกับฮิปโปสีชมพู ถูกเรียกตัวให้ขึ้นบนเวทีเพื่อทำหน้าที่พิธีกรอย่างฉุกเฉิน ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีท่ามกลางความตื่นตระหนกของพิธีกรใหม่ ข้อสรุปก่อนนอนในคืนนั้นคือคำกลอนที่เคยได้รับการถ่ายทอดมาจากครูบาอาจารย์ที่ว่า
อันที่จริงเขาอยากให้เราดี
แต่ถ้าเด่นขึ้นทุกทีเขาหมั่นไส้
ทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย
ไม่มีใครเขาอยากเห็นเราเด่นเกิน
และผมก็พบว่า จงทำหน้าที่ของตนให้ดีสมบูรณ์เสร็จจากหน้าที่ให้ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ผ่านไป ขอชื่นใจด้วยกับคนที่รื่นรมย์ในหน้าที่กับพวกเราชาวพนักงานเพราะเราคือเพื่อนกัน
เพียงรอยยิ้มหนึ่งรอยที่ซ่อนยิ้ม
อกฉันเอมเปรมปริ่มกับยิ้มย้อย
มิตรไมตรีดูได้ท่ามกลางรอย
ยิ้มน้อยน้อยซ่อมยิ้มพรักพริ้มใจ
--------------------------------
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น