วันที่ 3-4 เมษายน คือเมื่อวานและวันนี้ ต้องไปปฏิบัติราชการที่จังหวัดชลบุรี
ราชการที่ว่านี้คือเข้ารับการอบรมในฐานะที่ได้บรรจุเป็นพนักงานมหาวิทยาลัย เป็นประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของที่นี่ว่ามีการบรรจุอาจารย์ที่เป็นอัตราจ้างเป็นพนักงานและมีการขึ้นขั้นเงินเดือนโดยการประเมิน
ความสำคัญของการบรรจุมิได้อยู่แค่เพียงการที่จะได้ขึ้นเงินเดือนเท่านั้น แต่สิ่งที่ตามมาคือความมั่นคง แม้จะดูเหมือนไม่มั่นคงถ้าไม่มีนักศึกษามาเรียน นั่นเป็นสิ่งที่ต้องหาทางว่าทำอย่างไรให้มีนักศึกษา เพราะระบบการศึกษาปัจจุบันคือธุรกิจที่จะต้องแข่งขัน
ทางมหาวิทยาลัยจัดให้อาจารย์ที่เข้ามาใหม่แต่เป็นคนเก่ารับฟังเรื่องราวต่างๆพร้อมทั้งให้เสนอความคิดเห็นร่วมกันในเรื่องแนวทางการพัฒนามหาวิทยาลัย เพราะอนาคตเราคือคนที่ต้องดูแลมหาวิทยาลัยนี้ต่อไป
จากนั้นเมื่อเสร็จกระบวนการต่างกลางคืนมีโอกาสได้เป็นพิธีกรในงานเลี้ยงสังสรรค์ครั้งแรกในชีวิตตื่นเต้นกว่าทำเวทีอีก
และวันนี้ได้เลือกตัวแทนพนักงานที่จะทำหน้าที่แทนพวกพนักงานทั้งหลาย กลับมาถึงก็รีบจับคอมเพื่อเล่าเรื่องราวว่ามิได้ล้มหายไปไหนแต่มีภาระกิจอี่น พรุ่งนี้ต้องขับรถไปสอนครู ตชด. ที่จังหวัดสระแก้วตอนตี 4 อีก 2 วัน ขอตัวก่อนนะคะ
ขอแสดงความยินดีด้วยเช่นกัลขอรับ
มองโลกในแง่ร้าย : เงินเดือนที่ขึ้น พร้อมกับงานที่เพิ่มมากขึ้น อยู่หรือไปอยู่ที่ปลายปากกา คิดว่าเป็นพนักงานนั้นดีแน่หรือ เรานี่แหละที่จะเป็นตัวกระตุ้นเพื่อล้วงกระเป๋าจากนักศึกษา มาแจกจ่ายกันเอง เหมือนกับอาจารย์หลายคน ที่อ้างว่าทำงานเพื่อมหาวิทยาลัย แต่ถ้าดูเป้าหมายจริงๆ ทำเพื่อเงินมากกว่าเพื่อมหาวิทยาลัย ทำเพื่อเงินมากกว่าทำเพื่อให้นักศึกษามีความรู้ ความคิด ฯลฯ และคุณนั่นแหละที่จะสร้างอะไรบางอย่างให้เห็บเกาะกินอย่างยั่งยืน
มองโลกในแง่ดี : เป็นเรื่องที่ดี เพราะแต่ละคนจะได้มีความรู้สึกมั่นคงมากยิ่งขึ้น ถือว่าโชคดียิ่งนักกับการอยู่ในที่เช่นนั้น ดีกว่าหลายๆ คนที่อยู่ที่อื่นๆ ซึ่งยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นอย่างไร ซึ่งยังผวากับความมั่นคงที่ไม่มั่นคงกันอยู่ เป็นต้น
มองโลกที่อยู่เหนือแง่ร้ายและแง่ดี : เป็นเรื่องปกติ ที่ทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลงไป เพราะไม่มีอะไรยั่งยืน ถาวร ตถตา มันเป็นเช่นนั้นเอง เป็นต้น