(๓) ทำไมพระบางวัดไม่จับต้องเงิน
พระมหานิกายจับต้องเงินได้โดยไม่อาบัติ
แต่ทำไม พระสายธรรมยุติ จึงอาบัติ
มีเรื่องเล่าดังนี้
ในสมัยรัชกาลที่ ๑ พระองค์ทรงถวายเงินแก่พระสงฆ์ โดยมอบหมายให้มหาดเล็กนำไปถวาย
ไปถึงพระสงฆ์ไม่รับ เหตุเพราะพระพุทธเจ้าทรงห้ามรับเงิน มหาดเล็กจึงเก็บเอาไว้เสียเอง เพราะคิดว่าพระคุณเจ้าไม่ต้องการ ต่อมา รัชกาลที่ ๑ ถามพระสงฆ์ว่าได้รับเงินแล้วหรือยัง ฝ่ายพระสงฆ์นิ่ง ไม่กล้าตอบ เพราะตอบแล้ว มหาดเล็กอาจจะต้องถูกประหารชีวิต รัชกาลที่ ๑ จึงเรียกมหาเล็กมาสอบถาม มหาดเล็กจึงทูลว่าเข้าใจว่าพระสงฆ์ไม่ต้องการจึงเก็บไว้ รัชกาลที่ ๑ จึงถามพระ พระจึงตอบว่า พระสงฆ์รับเงินไม่ได้เพราะผิดพุทธบัญญัติ รัชกาลที่ ๑ จึงบอกว่า ของให้พระคุณเจ้ารับเงินที่ถวายไว้ด้วยเถิด
มีพระพุทธบัญญัติของพระพุทธเจ้าอยู่ข้อหนึ่ง ว่าห้ามขัดพระประสงค์ของพระราชา (เพราะอาจถูกทำลายล้างพระศาสนาได้) พระสงฆ์จึงโอนอ่อนผ่อนตามนับแต่บัดนั้นมา
จนต่อมาสมเด็จพระจอมเกล้าได้กำหนดให้ธรรมยุติใช้ใบปวารณาแทน แต่พระมหานิกายยังคงยึดมั่นแบบเดิมอยู่
คำถามหลังเรื่องเล่า
พระสงฆ์ควรจับต้องเงินหรือไม่
ก็ไม่ใช่กิจของพระสงฆ์เท่าไรนักหากตั้งกรรมการวัดก็ไม่ทราบว่าจะไว้วางในในตัวท่านได้
สักเท่าไรเอาอะไรมาวัดกันคนดี-คนเลว ผมยังตอบไม่ได้ต้องใช้สติสัมปัญชัญญะอย่าง
รอบคอบจึงจะมาวัดกันที่จิตสามานสำนึกของมนุษย์ปุถุชนซึ่งไม่มีใครเหมือนกันเลยสักคน เพราะว่ามันคนกันไม่ทั่ว เมื่อมันคนกันไม่ทั่ว จึงต้องมีศาสนาของโลกนี้มายึด-
เหนี่ยวกันทางจิตใจครับ ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ครับ