ผู้ทำงานทางรังสีทราบได้อย่างไรว่าได้รับรังสีมากหรือน้อย

ผู้ทำงานทางรังสีทราบได้อย่างไรว่าตนได้รับรังสีมากหรือน้อยเพียงใด

โดยการใช้เครื่องวัดรังสีประจำบุคคลที่นิยมใช้  เช่น  

ฟิล์มแบดจ์  เป็นเครื่องมือบันทึกปริมาณรังสีที่ร่างการได้รับซึ่งผู้ปฏิบัติงานด้านรังสีจะต้องพกติดตัว เป็นกลักสี่เหลี่ยมเล็กๆ  ภายในบรรจุฟิล์มซึ่งไวต่อรังสี  ความดำ-ขาวของฟิล์มภายหลังจากนำไปล้างมาแล้ว  จะบอกให้ทราบถึงปริมาณรังสีที่ได้รับว่ามีมากน้อยเพียงใด  เครื่องวัดชนิดนี้เหมาะสำหรับใช้วัดปริมาณรังสีเป็นระยะเวลาประมาณ 1 เดือน จึงส่งไปล้างตรวจดูผลโดยกองรังสีและเครื่องมือแพทย์ และรายงานผลให้ผู้ใช้ทราบ

เครื่องวัดปริมาณรังสีชนิดอ่านค่าได้ทันที  ได้แก่ เครื่องวัดโดสชนิดเสียบกระเป๋า   มีลักษณะคล้ายปากกา สามารถอ่านค่าปริมาณรังสีจากเข็มชี้บนสเกลได้โดยตรง เครื่องวัดชนิดนี้เหมาะสำหรับใช้วัดรังสีระหว่างการทำงาน และเครื่องวัดโดสชนิดให้สัญญาณเตือน สามารถอ่านค่าความแรงรังสีที่ได้รับเป็นค่าตัวเลขได้ทันทีพร้อมกับส่งสัญญาณเตือนได้ด้วย

 เครื่องวัดปริมาณรังสีชนิด เทอร์โมลูมิเนสเซนส์  เป็นเครื่องวัดปริมาณรังสีที่ทำจากผลึกของสารประกอบพิเศษบางชนิดที่สามารถเก็บเอาพลังงานที่ได้รับจากรังสีไว้ในตัวเอง และจะคายพลังงานรังสีนั้นออกมาในรูปของแสงสว่างได้เมื่อได้รับการกระตุ้นด้วยความร้อน ซึ่งเมื่ออ่านค่าความเข็มของแสงสว่างที่ผลึกสารดังกล่าวเปล่งออกมาโดยใช้เครื่องมือวัดแสงที่เหมาะสม จะทำให้สามารถทราบถึงสัดส่วนปริมาณของรังสีที่ผู้ใช้อุปกรณ์นั้นได้รับ