สอนสุขศึกษาเด็กที่ได้ผล : กรณีเด็กหญิงแจ่นแจ๊นไม่กินผัดซีอิ๊ว
แจ่นแจ๊น อายุ ๖ ขวบเรียนชั้น ป.๑ อยู่กับพ่อแม่ที่ออสเตรเลีย แวะมาเที่ยวเมืองไทย เราทำราดหน้ากับผัดซีอิ๊วกินกันมื้อเที่ยง ทุกคนเอร็ดอร่อย มีแจ่นแจ๊นคนเดียวไปยอมกิน
คุยได้เต็มปากว่าทำราดหน้าอร่อยที่สุด แต่ทำไมแจ่นแจ้นไม่ยอมกิน หมิ่นแคลนฝีมือป้ามากไปหน่อยแล้ว
แม่พยายามเชิญชวนให้กินเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ แจ่นแจ๊นมารยาทดีรอจนแม่กินอิ่มก็ลากมือแม่ออกไปไกลๆโต๊ะอาหาร ซุบซิบๆ กันสักครู่ แม่เดินยิ้มมาหาป้า
“แจ่นแจ๊นบอกว่า ไม่กล้ากินเส้นก๋วยเตี๋ยวของป้า กลัวเป็นมะเร็ง ครูสอนว่า อย่ากินอาหารไหม้ เพราะมีสารก่อมะเร็ง เป็นมะเร็งแล้วตาย”
ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า... เป็นอย่างนี้นี่เอง เส้นก๋วยเตี๋ยวผัดด้วยซีอิ๊วดำเหมือนอาหารไหม้ ทำให้แจ่นแจ๊นไม่กล้ากิน
ป้าบอกแจ่นแจ๊นว่า จะพาแจ่นแจ๊นไปดูวิธีทำผัดซีอิ้วของป้าในครัว ถ้าไม่แน่ใจจะไม่กินก็ไม่ว่า แจ่นแจ๊นเดินตามไปอย่าว่าง่าย เพราะหิวจัด
ป้าหยิบเครื่องปรุงมาแนะนำทีละอย่าง แนะนำซีอิ๊วดำให้แจ่นแจ๊นรู้จักเป็นพิเศษ (โชคดีนะที่ป้ารู้ว่าซีอิ๊วดำทำจากถั่วหมักกับน้ำตาล-ไม่งั้นละป้าเอ๊ย เธอตกม้าตายแน่) ผัดซีอิ๊วให้เห็นกันจะ-จะ ว่าไม่มีอะไรไหม้เลย ผัดเสร็จหอมฉุย ตักใส่จานให้แจ่นแจ๊นถือเดินยิ้มหน้าบานออกไปนั่งกินหน้าบ้าน
เรื่องจบลงด้วยดี
ต้นทุนเรื่องแจ่นแจ๊นไม่กินผัดซีอิ๊วทำให้ป้าเก็บไปนั่งคิดและอภิปรายกันในที่ทำงานว่า เราจะสอนสุขศึกษาเด็กๆ ของเราอย่างไรให้เกิดเป็นพฤติกรรมสุขภาพติดตัวเขาไปแบบที่เราเห็นในตัวแจ่นแจ๊น
คิดจบแล้วได้คำตอบว่า
เราต้องให้ความสำคัญกับกระบวนการเรียนรู้ (Learning Process) ที่แปลงเนื้อหาสุขภาพ (Health Knowledge) ให้ผลลัพธ์ของการสอนออกมาเป็น เจตคติ (Attitude) และเกิดเป็นทักษะ (Skills) ให้ได้
ประมาณปี ๒๕๔๗ ดร.สิริกร มณีรินทร์ เป็น รมช.กระทรวงศึกษาธิการ คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธ์ เป็น รมว. สาธารณสุข สองกระทรวงทำงานใกล้ชิดกันมาก ตอนที่ ศธ.มีนโยบายเรื่องหลักสูตรแกนกลาง-หลักสูตรท้องถิ่น ๓๐ : ๗๐ ฉันได้มาเป็นคณะทำงานกลุ่มสาระสุขศึกษาฯ งานที่ทำร่วมกันอย่างต่อเนื่องคือ ตำราเรียนสุขศึกษา ตัวอย่างแผนจัดการเรียนรู้ที่เน้นการสร้าง Heath Skills – Life Skills จนถึงปีที่กระทรวงศึกษาธิการจัดประชุมเพื่อปรับปรุงหลักสูตรการศึกษา ได้ทำงานในกลุ่มสาระนี้อีกครั้ง เราได้เสนอ Key word ๒ คำนี้เข้าไป หลังจากคณะทำงานเสนอกรอบแนวคิดหลักสูตรปรับใหม่ต่อดร.กษมา วรวรรณไปแล้ว ก็ไม่ได้ติดตามเรื่องนี้อีก แต่ก็ยังหวังที่จะเห็น Heath Skills – Life Skills แตกดอกออกผลในตัวเด็กๆ
กระทรวงสาธารณสุขทำงานเผยแพร่ความรู้เรื่องสุขภาพในวงกว้าง และตั้งรับที่ปลายทางเมื่อคนป่วยแล้ว แต่ครูมีโอกาสดีกว่าคือปลูกลงไปที่ตัวเด็กตั้งแต่ต้นทาง ซึ่งได้ผลดีที่สุด.
อังคารที่ ๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๑
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะ อาจารย์
- กระบวนการที่จะฝังลึกลงไปในตัวเด็ก เพื่อให้มีทักษะชีวิตนี้ ครูมีบทบาทมากที่สุดค่ะ..ครูอ้อยเห็นด้วย
- เนื่องจาก วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี มารุกเร้าให้เด็กๆ และประขากรต้องตกหลุมดำมากขึ้น
- ดังนั้นหน่วยงาน ต่างๆที่เกี่ยวข้องต้องช่วยกัน กลบหลุมดำนี้ ไม่ใช่ให้ครูมีบทบาทหนักเท่านั้นจริงไหมคะ..สอนอย่างเดียว ก็ อานแล้วค่ะ
- ครูทุกท่านล่ะค่ะ ที่ส่งเสริมทักษะชีวิตให้กับลูกศิษย์ พ่อแม่ และโรงเรียนต้องควบคุม ชี้แจงให้เด็กเห็นด้วยนะคะ
แนวความคิดนี้ ประทับใจ ครูอ้อยมากเลยค่ะ..ร่วมด้วย ช่วยกันค่ะ
- ผมเอา life skill มาใช้กับเด็กติดยา
- ขอบคุณพี่นุ้ยมากครับ
- สมกับเป็นซือเจ๊ เด็กวัยเรียนเลยนะคะ
- ขอบคุณค่ะ สำหรับแนวคิดดีดี
เป็นคุณครูได้สบายเลยนะครับ
ต้องให้ความสำคัญกับกระบวนการเรียนรู้ (Learning Process) ที่แปลงเนื้อหาสุขภาพ (Health Knowledge) ให้ผลลัพธ์ของการสอนออกมาเป็น เจตคติ (Attitude) และเกิดเป็นทักษะ (Skills) ให้ได้
ขอบคุณนะคะคุณ small man ที่แวะมาเยี่ยม
ดีใจที่ได้รู้จักครู พี่เคยทำงานใกล้ชิดกับคุณครูค่อนข้างมาก ทำให้ซึมซับมาค่ะ