ฤา..คุณคิดอย่างไรกับการรอคอย ที่ไม่อาจได้พบกัน

มีแต่วันนี้ที่มีค่า....ไม่มีวันหน้าและวันหลัง^O^  ไปค้นงานเกี่ยวกับบล็อก แล้วพลันสายตาอันเหนื่อยล้า จากการที่ไม่ค่อยได้นอนสักเท่าไหร่ ก็เหลือบไปเห็นข้อความใน blog หนึ่งของคุณ inthendb อ่านแล้วสนุกดี มีจินตนาการและได้ข้อคิด อยากให้เพื่อนๆ ได้อ่านบ้าง ว่า.... นานมาแล้ว..สมัยที่โลกยังมีพระจันทร์ 2 ดวง มีดวงจันทร์ดวงหนึ่งเป็น ผู้หญิง ..กับอีกดวงหนึ่งเป็นผู้ชาย และดวงจันทร์ทั้งสองดวงนี้ ต่างก็รักกันมาก ดวงจันทร์ทั้งสองไม่เคยแยกห่างจากกัน… ...ทุกๆ คืนเมื่อมองไป บนฟ้า จะเห็นดวงจันทร์ทั้งคู่ อยู่เคียงข้างกันเสมอ.. แต่แล้ววัน หนึ่ง ……………………………………………… ดวงจันทร์ผู้หญิงได้ไปพบกับดวงอาทิตย์ ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงหลงใหลในแสงเจิดจ้าของดวงอาทิตย์ จนเลื่อนตัวตามดวงอาทิตย์ไปทีละน้อย ทีละน้อย .......... ....และก็แยกมาจากดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งในที่สุด... เมื่อค่ำคืนมาถึง.. จึงมีดวงจันทร์ผู้ชายเหลืออยู่ เพียงดวงเดียว .. ส่วนดวงจันทร์ผู้ชายก็ได้แต่ตามหา ดวงจันทร์ผู้หญิงไปทุกหนทุกแห่ง .... คืนแล้วคืนเล่า วันเวลาล่วงผ่านไป แต่ดวงจันทร์ผู้ชายก็ไม่สามารถหาดวงจันทร์ผู้หญิงได้พบ.. ..... ด้วยความคิดถึง และอยากพบดวงจันทร์ผู้หญิงให้เร็วที่สุด ทำให้ดวงจันทร์ผู้ชายคิดว่า "หากเรามัวแต่ตามหาอยู่อย่างนี้ คงไม่ได้เจอแน่ๆ" จึงตัดสินใจ.. ระเบิดตัวเอง เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ไปทั่วทั้ง จักรวาล เพื่อให้ชิ้นส่วนแต่ละชิ้น ออกตามหาดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งนั้น... ..... เมื่อเวลาผ่านไป ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิง ได้เห็นถึงความจริงว่า.. แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้า สวยงามสักปานใด แต่ดวงอาทิตย์ก็มิได้ส่องแสงเจิดจ้า แต่เพียงเธอเท่านั้น ยังส่องแสงไปยังดาวดวงอื่นๆ อีกมากมาย ดวงจันทร์ผู้หญิงจึงกลับมาหาดวงจันทร์ผู้ชายอีก ครั้ง... .... แต่หาเท่าไรก็หาดวงจันทร์ผู้ชายไม่พบ ต่อมาจึงได้รู้ว่า ดวงจันทร์ผู้ชายยอมระเบิดตัวเอง เพียงเพื่อตามหาตน จนกระจัดกระจายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงรู้ว่าไม่มีวันที่จะได้เจอ กับดวงจันทร์ผู้ชายอีกต่อไปแล้ว จึงได้แต่โศกเศร้า และเสียใจ .... แต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ที่ดวงจันทร์ผู้ชาย มีต่อดวงจันทร์ผู้หญิง ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสง ที่ยังเหลืออยู่เพียงน้อยนิดของตน ส่งให้ถึงดวงจันทร์ผู้หญิง เกิดเป็นแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้า เคียงข้างดวงจันทร์ จนเกิดเป็นดวงจันทร์และดวงดาว ให้เราเห็นจนถึงทุกวันนี้ ... หากเรามองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน วันไหนที่เห็นจันทร์สวย สด วันนั้น คุณก็จะไม่เห็นดาวดวงเล็กดวงน้อยส่องแสง หรือ วันใดคุณเห็นดาวเปล่งประกายเต็มฟ้ามืด วันนั้น คุณก็จะไม่พบดวง จันทร์.... ....เขาและเธอ ไม่อาจพบกันตลอดไป

Blog ของคุณ inthendb 30 มีนาคม 2549 11:35:00 | Comments (4) | Printable Version

[Amiko_na-ka!]

    เศร้าจัง..ไม่อยากให้ความรู้สึกนี้และเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเองหรือแม้แต่ใครๆ
  

[drink]

 สนุกมาก ๆๆ เลยแต่เศร้าไปนิดหนึ่งนะ

[ป้าอ้น]

เคยเปิดอ่านนานแล้ว  แต่อ่านไม่ได้  ครั้งนี้ลองอ่านอีก .....  บางทีการได้รักใครสักคน  ไม่ต้องครอบครอง  แม้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน  แค่มีความรู้สึกดี ๆ  รัก ห่วงใย  อาทร  ต่อกัน  แค่นี้ก็เรียกว่าคุณได้เจอรักแท้แล้ว   ซึ่งบางทีคนที่แต่งงานอยู่ด้วยกันในทุกวัน  อาจไม่ได้มีความรู้สึกอย่างนี้ต่อกันเลยก็ได้  

[rinny]

คิดเหมือนกันคือ เนื้อความมันยาวมาก  จนไม่อยากอ่าน และต้องใช้เวลาแต่พอได้อ่านแล้ว ชอบมาก อ่านแล้วอ่านอีก เพราะว่าให้ความรู้สึกเศร้าได้สะใจดี แต่ที่จริงแล้วก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน  หรือใครว่าไงจ๊ะ

[miss charintip yongchana]

เมื่อวันเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ฉันก็ไม่ลืมที่จะแวะเวียนมาอ่านเรื่องราวนี้เสมอ เพราะดีจังเศร้าดีจัง เหงาดีจัง สะเทือนใจดีจัง ไม่มีอะไรที่จีรังและยั่งยืน เพียงแค่อยากเห็นความรักเกิดขึ้นทุกมุมโลก