ช่วงปี ๒๕๑๙ จะได้มีโอกาศชกรายการใหญ่ ศึกยอดมวยอพอลโล่ ที่สนามกีฬาจังหวัดลพบุรี ตั้งใจฝึกซ้อมอย่างดี นักมวยในวันนั้นมีแต่ระดับแช้มป์ทั้งนั้น ผมเปรียบไว้ชื่อศักดิ์ศรี ศิษย์ศรีสอาด ต้องชกกับ แมวป่า ลูกละโว เพราะซ้อมมากไปหน่อย เกิดเจ็บที่หัวไหล่ขวาในระหว่างซ้อม พ่อจึงตัดสินใจให้พี่บางขันธ์ ศิษย์ครูเพ่ง(มวยดีจากทุ่งรังสิต) มาชกแทน
การชกผ่านไป ยกที่๑-๒ เซียนมวยว่าหวานหมู เพราะชั้นมวยไม่ถึงบางขันธ์
แต่พอขึ้นยกที่ ๓-๔ วงการพนันต้องปั่นป่วนเมื่อ แมวป่า แก้ทางมวยได้....จังหวะเตะซ้ายของพี่บางขันธ์ ถูกแก้ด้วยการชิงเตะล่าง ประกบกอดเอวตี แล้วทุ่มล้มทับ เล่นเอาพี่บางขันธ์ดูอืดๆๆๆๆ ลุกช้า...
ทางแก้มวยที่พ่อขึ้นไปสอนในระหว่างพักยก ๔ คือ เปลี่ยนจากเตะซ้ายเป็นชิงถีบซ้ายที่หน้าท้อง แล้วเบิ้ลด้วยเตะซ้ายและขวา อย่าให้กอดเอว และใช้ศอกเวลาเข้าปะกบ ..... ขึ้นยก ๕ เล่นได้ตามที่พ่อสอน
พี่บางขันธ์ ชนะคะแนนขาดลอย ในยกที่ ๕ (....ถ้าผมไปชกเอง แพ้แน่ ...ไอ้แมวป่าชกดีมาก..)
"... นักกีฬาที่ดีต้องมีสติและเชื่อฟังโค๊ช...ผู้ฝึกสอนและโค๊ชที่ดี ต้องรู้จริงและอ่านทางมวยให้ออก สอนในสิ่งที่ธรรมชาติของนักมวยสามารถทำได้... และนักมวยที่ดีต้องมีมาตรฐานและฟิตซ้อมอย่างต่อเนื่อง...จึงจะสามารถทำตามคำสอนได้..."
ครั้งนี้ ได้เรียนรู้ทางมวยที่ต้องอาศัยความสามารถเฉพาะตัวของพี่บางขันธ์ ถ้าเป็นเราไม่รู้จะออกหัวหรือก้อย..... มีเซียนมวยพยายามปะกบให้ผมได้ชกกับแมวป่า แต่ก็แคล้วคลาดทุกที่ เพราะไม่เคยเป็นคู่อาฆาตรกัน จนมาพบกันตอนแก่ เล่าความหลังกันฟัง มึงกับกูมาเจอะกันได้อย่างไง ????? งง.
ไม่มีความเห็น