ภาพนี้มีแง่เครียด ๑
เจ้ากอริลล่าเอ๋ย......ช่างน่าเวทนาจริงหนอ
กอริลล่า ณ สวนสัตว์พาต้า กทม.
ภาพนี้มีแง่เครียด ๑
สิบกว่าปีมาแล้ว...ภายในอ้อมกอดคอกปูนและกรงเหล็ก
ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน
ไม่มีป่าทึบพงไพรให้ซ่อนตัว
ไร้ผลไม้ผลาหารให้เก็บกินอย่างอิสระ
ไร้เถาวัลย์ ให้ห้อยโหน หรือนอนเล่นในพงหญ้า
ไม่ได้สัมผัสแดด ลม ฝน ตามธรรมชาติ
ไม่ได้แม้แต่คลอเคลียเคียงคู่เสน่หา
ชีวิตนี้ ...ช่างไร้ค่ายิ่ง
................................
ชีวิตจำเจ ซ้ำซาก เป็นกิจวัตร
ไร้อิสรภาพ
ไร้สิทธิ ไร้เสียง ที่จะอ้อนวอน
มนุษย์ช่างแสนโหดร้ายกับสัตว์ผู้เป็นทาส
เพียงต้องการเห็นเป็นสัตว์ตัวอย่าง
เพียงอ้างว่าอนุรักษ์
แต่แท้แล้วคือธุรกิจที่ปรารถนายิ่งกว่า
.............................................
เพียงสบตาแวบหนึ่งก็รู้ว่า.....เจ้าเครียด
ดูแววตาเจ้าแล้วก็รู้ว่า........เจ้าหดหู่
ดูสีหน้าเจ้าแล้วก็รู้ว่า.......เจ้าสิ้นหวัง
ดูอากัปกิริยาเจ้าแล้วก็รู้ว่า.........เจ้าหงอยเหงาสิ้นหวัง
เจ้ากอริลล่าเอ๋ย......ช่างน่าเวทนาจริงหนอ
หมายเลขบันทึก: 214323เขียนเมื่อ 6 ตุลาคม 2008 11:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:40 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
กรงขังลิง ลิงเหงา เศร้าชีวา
กรงขังปัญญา ปัญญาอับ อาภัพคน
ตัวนี้ก็เหงาครับ แต่สงสัยคนละสาเหตุกันแน่เลย
แต่ตัวนั้นน่าสงสารกว่าเพราะออกไม่ได้ แต่นี้ออกได้แต่เล่นตัวครับ
คุณ small man
ล เอ๋ย ล ลิง สงสารจริงถูกกรงขัง
สายตาบอกว่าเกลียดชัง ผลุดลุกนั่งไม่สบาย
ทำไมถึงต้องขังเล่า กักขังเอาอย่างง่ายง่าย
ชีวิตย่อมเหมือนคล้าย รักชีวิตกันทั้งนั้น
ขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยมชม
คุณ คนพลัดถิ่น
เตือนไว้นะเจ้าลิงจ๋อ ถ้าเขาไม่ให้โอกาสออกมาอีก จะเศร้ากว่าเจ้าตัวข้างบน