ศิลปะแบบเด็กๆ
ด้วยความเดียงสา มองเห็นโลกไม่มากนัก
ไม่มีกรอบเส้นมากีดกั้น
จินตนาการจึงเจิดจ้า
บรรจงวาดฝัน
ตามที่ใจนึก
วาดไป ละเลงไป เล่นไป
ไม่ต้องพะวงถึงลวดลายและสีสัน
หากแต่วาดไปตามใจปรารถนา
เมื่อพรมแดนแห่งจินตนาการไม่มีขอบเขต
ภาพที่ออกมาจึงมีความงาม มีความน่ารักอยู่ในที
เป็นสุขทุกครั้งที่เห็นเจ้าวาดภาพ
พยายามลองวาดตามเจ้า
แต่กรอบความคิดประสบการณ์มากีดกั้น
ต้องเส้นแบบนี้ สีแบบนั้น สารพัน
สุดท้ายจึงไม่ดีอย่างที่เจ้าวาด
ภาพวาดฝีมือน้องซอมพอ
ความเห็น (2)
หลายครั้งหลายคราที่คนในครอบครัวมองข้ามความเป็นเด็กและหยิบยืนความเป็นผู้ใหญ่ให้กับเด็ก ๆ เช่นเรามักจะพบเห็นเด็กแต่งตัวเสื้อผ้าวัยรุ่นจนแยกไม่ออก ภาพที่เห็นมีความหมายอยู่ในตัวว่าหนูน้อยนักวาดรูปกำลังสื่ออะไร...พ่อแม่หลายคนทำให้เด็กขาดโอกาสที่จะเป็นเด็กและขาดอากาศที่จะเติมเต็มสมองให้หนูน้อยได้จิตนาการความงดงามผ่านงานศิลป...
เด็กมักมีช่วงเวลาดีๆแบบนี้บ่อยๆเสมอ ลูกชายก็เช่นกัน เวลาได้วาดรูป เหมือนตกไปอยู่อีกโลกๆหนึ่งเลย วาดเสร็จจะเอามาให้เราดู เดี๋ยวนี้เริ่มอยากแต่งเป็นนิทาน เพราะเริ่มหัดเขียนคำง่ายๆได้แล้ว น่ารักดีนะคะ ผู้ใหญ่อย่างเราทำยากที่จะให้มีอารมณ์ปลดปล่อยแบบเขา