คืนรัง
วิหคเหิรห่างร้าง รังเรือน
โผผินผ่านวันเดือน ท่องฟ้า
แสนไกลใจบ่เลือน ลืมถิ่น
เย็นย่ำหมดแรงล้า กลับบ้าน คืนรัง...
คำสำคัญ (Tags): #คืนรัง
หมายเลขบันทึก: 210739เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2008 14:39 น. ()ความเห็น (5)
คราวคนครั้งลาร้าง ไกลเรือน
ด้วยภาระย้ำเตือน ต่อสู้
คนหลังอยู่ยังเยือน ยั้งถิ่น
ยามใดหนอจักกู้ กลับบ้านคืนเรือน
คืนเอ๋ย คืนรัง .......
ขอหันหลัง ให้เมือง เรื่องสับสน
ซับซ้อน ซ่อนใจ ซ่อนตน
กล้วยไม้ป่า ไร้เล่ห์กล ขอคืนรัง
(ชยพร แอคะรัจน์ -ประพันธ์)
ไปไกลเพียงใดยังอาวรณ์
ห่วงหาอาทรณ์เสมอ
ห่วงบ้านห่วงคนห่วงเกลอ
ห่วงว่าจะเจอสิ่งไม่ดี
เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อนเอย
คืนนี้เจ้าจะนอน ณ หนไหน
ในเมือง กลางป่าดงหรือพงไพร
รู้ไหมมีคนห่วงเจ้าเฝ้าคำนึง
ฝากบทกลอนบทนี้ให้เจ้าของบันทึกและคนพลัดถิ่น (ทุกคน)
ขอบคุณคุณครูคำทศ คุณชยพร คุณคนพลัดถิ่น และคุณครูวรางค์ภรณ์ มากครับสำหรับบทกลอนที่ไพเราะ