ฝายชะลอน้ำแห่งความทรงจำ (2)
หลังจากที่ได้เล่นกีฬาเพื่ออกกำลังกายกันอย่างเต็มที่แล้ว ก็ได้เดินทางด้วยเท้ากลับมายังที่พักเพื่อชำระล้างร่างกายให้สะอาดเพื่อเตรียมตัวไปรับประทานอาหารเย็น อยากบอกว่าอาหารเย็นวันนี้เป็นอาหารเย็นที่เกินความคาดหมายจากประสบการณ์ที่ผมได้ออกค่ายอาสา หรือทำกิจกรรมนักศึกษามา เพราะเมื่อเดินทางเข้ามาในที่ที่เราได้รับประทานอาหารเช้าเมื่อตอนเช้า เราพบว่าได้มีการจัดโต๊ะอาหารเสมือนหนึ่งเป็นโต๊ะจีน มีการปูผ้าประดับตกแต่ง การวางจานชามช้อนอย่างดูดีมาสง่า อาหารบนโต๊ะโสมือนว่าจะเป็นแบบโต๊ะจีน เช่นมีข้าวผัด มีปลาราดพริก มีน้ำพริกอ่องของโปรด ของดีมากมากจนไม่รู้จะพูดอย่างไร เด็ก ๆ ที่เคยไปค่ายด้วยกันต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า คงจะเป็นอาหารมื้อที่ดีที่สุดเท่าที่เราเคยไปออกค่ายมาแล้วล่ะ จากนั้นพวกเราก็บรรจงทำลายสิ่งของที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างรู้คุณค่า เด็กหลายๆ คนเริ่มที่จะทำความรู้จักเพื่อนคนอื่น ๆ ท่ามกลางการช่วยเหลืออยู่ห่าง ๆ จากพี่ ๆ ผู้มาประสบการณ์ หลังจากอิ่มแล้วระหว่างรอเวลาที่จะทำกิจกรรมในรายการต่อไป เราก็เลยชวนกันมาเล่นกีตาร์และร้องเพลง โดยอาคมเป็นคนเล่นกีตาร์โชว์เพลงที่แต่งเองเป็นการใหญ่ ก็เป็นเพลงที่ฟังบ่อย ๆ อาจจะเพราะดี ผมก็ได้มีโอกาสไปร้องเพลงกับเขาบ้าง แล้วก็เลยถือโอกาสที่จะให้สติแก่ผู้ที่มาร่วมโครงการนี้ เพราะการมาครั้งนี้ผมได้ตั้งเป้าหมายไว้กับพวกเขาหลาย ๆ ประการ
ประการแรกเป็นการสนองตัณหาส่วนตัวของผม เพราะผมได้เคยตั้งปณิธาณว่าผมอยากมาที่จังหวักลำปาง อยากมาดูรถม้า และก็ไม่รู้สิมันเป็นจังหวัดที่ผมเอ่ยปากอยากจะมาทั้งที่ไม่เคยมีความรู้สึกใด ๆ เป็นพิเศษ
ประการที่สอง ต้องการทำโครงการที่กำลังได้รับความสนใจจากคนส่วนใหญ่ การทำฝายชะลอน้ำตามแนวพระราชดำริ การทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม การเป็นมือเล็ก ๆ มือหนึ่งที่จะคอยช่วยเหลือสังคมตราบที่เราจะทำได้
ประการที่สาม เป็นการนำเด็ก ๆ ที่เคยไปออกค่ายหลาย ๆ ครั้งได้ทดลองเสริมสร้างประสบการณ์ชีวิตของเขาให้มากยิ่งขึ้น เขาจะได้รับรู้ว่ายังมีกิจกรรมอีกมากมายหลายอย่างที่เขาจะสามารถทำประโยชน์เพื่อคนอื่น ๆ ได้เช่นเดียวกัน
และประการสุดท้าย การพัฒนาจิตใจตนเองไม่ว่าผมหรือนักศึกษา การพัฒนาทั้งด้านร่างกายและจิตใจให้พวกเขาเจริญเติบโตไปเป็นคนที่มีคุณภาพของสังคม ซึ่งผมถือเป็นหน้าที่หนึ่งในความเป็นครูของผม
จากนั้นพวกเราได้กราบขอบพระคุณพ่อครัวแม่ครัวอย่างงามสำหรับการดูแลพวกเราตลอดมื้อเช้าและม้อเย็น พวกเราต่างรู้สึกว่าอบอุ่น มีความสุขสำหรับการต้อนรับในครั้งนี้ ต้องกราบขอบพระคุณทีมงานที่ได้ดูแลเราด้านอาหารการกินอย่างเต็มที่ครับ ขอบคุณเป็นอย่างสูง อ้อเกือบลืมครับผมได้ทานสับปะรดที่อร่อยที่สุดเท่าที่ผมเคยได้กินมา มันไม่มีกรด มันไม่เปรียวและหวานมากถามก็ไม่มีใครบอกครับว่าเป็นสับปะรดอะไร อยากได้มาสัก 10 ลูก
จากนั้นเราก็ได้เข้ามายังห้องประชุมเพื่อดูวีดีทัศน์ แต่เนื่องจากพี่เจ้าหน้าที่ไม่มีใครอยู่แล้ว เราก็เลยเปลี่ยนเป็นการทำกิจกรรมสันทนาการระหว่างพี่ ๆ น้อง ๆ ก็ได้บรรยากาศที่สนุกสนานมีการเปิดเวทีให้แลกเปลี่ยนความคิดระหว่างกัน มีการทำโทษผู้ทำผิดกฎสนุก ๆ กะได้ว่าประมาณสี่ทุม เราก็กลับที่พักเพื่อพักผ่อนกัน ก่อนนอนเราก็มานั่งคุยกันสักพักแล้วก็เข้านอนยังมีเด็ก ๆ อีกหลายคนที่ยังไม่ได้เข้านอน กำลังคุยกันเรื่องความประทับใจต่าง ๆ อย่างมีความสุข แล้วผมก็หลับไป
สำหรับช้านี้เรานัดกันเข้าไปที่หมู่บ้านสาสบหก เราจึงต้องตื่นกันประมาณหกโมงเช้า ซึ่งผมก็ตื่นมาตั้งแต่ตีห้าเพื่อมาจัดเตรียมการ พวกเด้กสาว ๆ ก็ตื่นกันแล้ว ส่วนพวกหนุ่ม ๆ ชั้นบนยังคงเงียบอยู่ ปมก็เลยด้อม ๆ ไปดู ท่านประธานวุฒิและเพื่อน ๆ ยังไม่ตื่นกัน แต่ผมก็ไม่ปลุกเพราะเป็นหน้าที่ที่เขาต้องรับผิดชอบ จนประมาณ 6.15 น. เพื่อน ๆ ก็เลยขึ้นไปปลุก ก็รีบตาเหลือกอาบน้ำอาบท่า เก็บของกัน แต่ก็ทันตามกำหนดเวลา เจ็ดโมงเช้าเราก็ออกเดินทาง ซึ่งสถานที่ก็ไม่ไกลจากปูนลำปางเท่าไรนัก ประมาณสัก10 กิโลเมตร
เมื่อพวกเราเดินทางมาถึง เวลาก็ประมาณ 7.30 น. ผมได้มีโอกาสเจอกับคนต้นน้ำ "พี่สมชาย" ในสโลแกนที่ว่า "ทำไปเรื่อย ๆ" จากคำถามที่เคยสงสัยว่าประโยคที่พี่เขาพูดนั้น เขาพูดเองหรือเป็นบทให้ท่อง ทำใมคำพูดเขาถึงมีความรู้สึกแฝงอยู่ ในที่สุดผมก็ได้คำตอบว่ามันเป็นบทสัมภาษณ์มาก่อหน้าที่จะทำภาพยนต์โฆษณาชุดนี้อีก เป็นอันว่าผมได้ความรู้เพิ่มเติมจากการนี้ จากนั้นพ่อหลวงสุวิทย์และกรรมการหมู่บ้านทั้งหลายได้มารอต้อนรับเราอย่างอบอุ่น พ่อหลวงสุวิทย์เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งในสองคนที่ผมติดต่อก่อนเข้าพื้นที่ ส่วนอีกคนเป็นครูโรงเรียนบ้านแป้นซึ่งผมติดต่อเพื่อที่จะนำของไปให้น้อง ๆ ที่โรงเรียน
หลังจากที่เปิดงานอย่างเป็นทางการแล้วผมก็ได้ไปอุดหนุนสับปะรดมาเพื่อเลี้ยงเด็ก ๆ ซึ่งถือว่าถูกดี ถุงละ 5 บาท รสชาติก็อร่อยดี แต่ยังไม่เท่ากับที่ SCG เราได้กินอาหารมื้อแรกที่อยากบอกว่าขัดใจผมเล็กน้อยเพราะที่นี่เขาทำอาหารโดยใช้หมูสามชั้นใส่แกงกะทิ แต่ก็ยังโชคดีครับที่มีแกงจีดลูกรอกให้ได้ชิมกัน ด็เอร็ดอร่อยดีครับ แล้วเราก็ได้เข้าบ้านพัก Home Stay ซึ่งผมสังเกตว่าที่นี่บ้านส่วนใหญ่สร้างด้วยไม้สัก บางหลังเป็นไม้สักทองอย่างหรู ซึ่งเราแบ่งกันไป 3 คนบ้าง 4 คนบ้ง จากทั้งหมด 53 คน ผมมีโอกาสดีมากที่ได้ไปพักกับพ่อที่ผมติดต่อมาตั้งแต่แรกนั่นเอง เด็ก ๆ แต่ละบ้านมีแม่บุญธรรมมารอรับ เป็นภาพบรรยากาศที่อาจทำให้เด็ก ๆ ที่ห่างไกลบ้านอาจระลึกถึงความรู้สึกนี้ไปอีกนาน ผมเดินมาพร้อม ๆ กับเด็กที่พักใกล้บ้านกัน ก็มีผม วุฒิ และเจ้าหนุ่มผมยาวที่ผมจำชื่อไม่ได้ มีต้น บอลและแพทอยู่บ้านตรงข้าม
ความเห็น (1)
ละเอียดเลยน๊ะครับ เหอๆ