.ให้โอกาสตัวเองเป็นคนดีและคนเก่ง

คนดีและคนเก่ง

หลายชีวิต เรียนรู้ชีวิต ด้วยชีวิต ลองเรียน ลองรู้ ลองผิด ลองถูก ผกผัน แปรไปตามวิถีอย่างไร้เดียงสา... แล้วชีวิต ควรเรียนรู้ชีวิต... จากชีวิตใดเล่า จะมีใครไหม? ที่จะสอนชีวิตให้ฉันมั่นใจได้ก้าวเดิน โอกาส “ไม่ต้องร้องไห้ ลูกเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้” เป็นคำปลอบใจ และให้กำลังใจจากคุณแม่ เมื่อครั้งไปรับผม ณ สถานพินิจและคุ้มครองเด็ก และเยาวชน จังหวัดราชบุรี “ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ... ผมสัญญา” ย้อนไปเมื่อ ๓ ปีก่อน ตอนนั้น ผมต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ มีคนคอยควบคุม เป็นเวลาร่วมเดือน อยู่ในนั้นเหมือนอยู่ในนรก ผมร้องไห้ทุกวัน ผมอยากออกไป ผมคิดถึงคุณพ่อคุณแม่มาก คิดโทษตัวเองว่า “ทำไมเราต้องเดินมาทางนี้ ทางที่ดีๆ ทำไมเราถึงไม่เดิน ทำไมเราต้องมาทำแบบนี้ด้วย ทั้งที่เราก็มีทั้งพ่อและแม่ ” ผมคิดไปเรื่อยๆ และเฝ้าสวดมนต์ทุกคืน ขอให้คุณพ่อคุณแม่มาประกันตัวเร็วๆ ประสบการณ์ในครั้งนั้น ไม่น่าจดจำเลย เป็นบทเรียนที่ผมแลกมาด้วยชีวิต เพียงเพราะความไม่เข้าใจในชีวิต เพียงเพราะไม่เข้าใจว่า “ทำไมพ่อแม่ต้องทะเลาะกันบ่อยๆ เป็นเพราะผมหรือเปล่า” สิ่งที่ผมคิดและทำในครั้งนั้น คือ การหนีออกจากบ้าน ไปคบกับรุ่นพี่และเพื่อน เขาชวนให้ผมลองยา ตอนแรกผมไม่กล้า เขาก็ผสมน้ำให้กิ ผมกิน เพราะอยากลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณพ่อคุณแม่ ผมไม่อยากเก็บมาคิด