น้ำใจเพื่อน…คนไทย
เมื่อเย็นวันศุกร์ที่ 15 สิงหาคม หลังจากการทำหน้าที่จัดการเรียนการสอนที่เป็นหน้าที่ประจำเสร็จสิ้นลงในเวลาประมาณ 17 นาฬิกาแล้ว ก็เดินทางไปจังหวัดขอนแก่นโดยรถยนต์ส่วนตัวเพื่อพักค้างคืนกับน้อง ก่อนที่จะต้องเดินทางไปประชุมที่กรุงเทพฯในเช้าวันรุ่งขึ้น และเนื่องจากมีเพื่อนอาจารย์ที่มีบ้านอยู่ที่ขอนแก่นที่ผมทราบว่า จะกลับไปขอนแก่นเป็นประจำอยู่แล้วโดยรถประจำทางบ้าง รถส่วนตัวบ้างจึงชวนให้ไปด้วยกัน ซึ่งอาจารย์ก็ตัดสินใจไปด้วยโดยนั่งรอที่ห้องพัก ทั้งที่ปกติอาจารย์จะเดินทางกลับก่อน 17 นาฬิกา เพราะไม่ติดงานสอนจนเย็นเหมือนผมในวันศุกร์
การชวนเพื่อนอาจารย์ไปด้วยครั้งนี้ด้วยความหวังดี แต่กลับกลายเป็นต้องทำให้เพื่อนอาจารย์ต้องเสียเวลาและลำบากมากขึ้น อาจจะเรียกว่า หวังดีต่อเพื่อนกลายเป็นหวังร้ายไปได้ เพราะรถผมเกิดมีปัญหาขึ้นมา หลังจากเดินทางจาก มมส. มหาสารคาม ยังไม่ถึงขอนแก่น โดยเมื่อเลยแยก อ. เชียงยืนที่จะไปยังจังหวัดขอนแก่นได้ประมาณ 5-6 กิโลเมตร รถผมก็มีไฟแดงเตือนขึ้นมาเรื่องเครื่องยนต์ เมื่อผมดูเข็มแสดงความร้อนจึงพบว่าความร้อนขึ้นสูงมากกว่าปกติ (ปกติจะอยู่ที่ประมาณไม่เกิน 90) และเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนถึงขีดสูงสุด ท่านอาจารย์ที่ไปด้วยบอกให้ผมรีบจอดรถ เพราะท่านบอกว่าเคยมีประสบการณ์มาก่อน ถ้าวิ่งต่อไปจะเกิดความเสียมาก บังเอิญถึงบริเวณที่มีปั้มน้ำมันอยู่พอดี ผมจึงเลี้ยวเข้าไปจอดบริเวณปั้มน้ำมันนั้น ซึ่งต่อมาผมก็ต้องจดจำชื่อปั้มน้ำมันนี้ไว้ด้วยความขอบคุณกับน้ำใจของเจ้าของปั้มน้ำมันแห่งนี้ครับ ปั้มน้ำมันนี้เป็นปั้มไม่ใหญ่นัก มีชื่อว่า วัลลภบริการ แต่เจ้าของมีน้ำใจที่น่าสรรเสริญมากครับ
เมื่อจอดรถดับเครื่องแล้วผมก็รีบเปิดฝากระโปรงรถเพื่อดูสภาพการณ์ ปรากฏว่าเครื่องยนต์ร้อนจัดมากขนาดมีควันขึ้นมาจากบริเวณเครื่องยนต์ทีเดียว อาจารย์ที่ไปด้วยรีบบอกให้ผมใจเย็น ๆ รอให้เครื่องเย็นลงก่อน อย่ารีบไปทำอะไร เพราะจะเกิดอันตรายได้ พอรอได้สักพักผมก็ค่อย ๆ เปิดฝาที่สำหรับเติมน้ำและดูระดับน้ำของรถ (ไม่ใช่ฝาปิดหม้อน้ำโดยตรงเหมือนรถบางรุ่น) โดยขยับฝาเปิดเพียงเล็กน้อยให้มีการระบายแรงดันออกมาได้อย่างช้า ๆ อย่างระมัดระวังก่อน(ห้ามเปิดโดยเร็วอย่างเด็ดขาด) เรื่องนี้ผมเคยมีประสบการณ์ถูกน้ำร้อน (ไอน้ำ) พุ่งออกมาลวกมือและแขนมาแล้วในอดีต จึงระมัดระวังเป็นพิเศษ โดยครั้งนี้มีเพื่อนอาจารย์ที่ขับรถเดินทางไกลประจำมากกว่าผม คอยแนะนำและเตือนอยู่ข้าง ๆ ตลอด จึงทำให้การแก้ปัญหาเป็นไปด้วยความเครียดที่น้อยลงมาก ต้องขอขอบพระคุณท่านอาจารย์ ดร. สุเทพ อุสาหะ เป็นอย่างมากครับ อาจารย์ช่วยผมอย่างมากในครั้งนี้ ในการเดินทางครั้งนี้กว่าเราจะเดินทางถึงจังหวัดขอนแก่นก็ราวสองทุ่ม แทนที่จะเป็นเวลาประมาณ 18 นาฬิกาตามปกติ มีหลาย ๆ สิ่งที่ผมจะจดจำไปอีกนาน ถึงความช่วยเหลือของเพื่อนอาจารย์ท่านนี้ รวมทั้งน้ำใจของคนไทยที่มีบ้านอยู่ติดกับทางแยกเลี่ยงเมืองก่อนเข้าจังหวัดขอนแก่น ที่รถผมมีปัญหาเป็นครั้งที่สอง หลังจากเดินทางจากปั้ม วัลลภบริการ มาได้ประมาณ 10 กิโลเมตร ที่เราได้รับความช่วยเหลือเรื่องนำน้ำมาเติมหม้อน้ำรถอีกครั้ง งานนี้ก็ได้ อาจารย์ ดร. สุเทพและน้องชายของผม ที่ขับรถจากขอนแก่นเพื่อมาช่วยเหลืออีกแรงหนึ่งเป็นผู้ช่วยเหลือครับ ถ้าผมไปคนเดียวคงทำอะไรไม่ถูกแน่ ๆ ครับ
ทุกปัญหาย่อมมีทางแก้ ในปัญหาย่อมมีสิ่งดี ๆ ให้เราได้เรียนรู้ เสมอ
(หมายเหตุ : บันทึกนี้ ไม่มีรูปประกอบเหมือนปกติครับ....ขออภัยเพราะเป็นเหตุการณ์ไม่ปกติ...อิอิ)
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะอาจารย์
- รถยนต์คู่ชีพของเราย่อมรู้ใจกันดี
- ครูอ้อย ต้องเติมน้ำก่อนกลับบ้านทุกวันในตอนเย็นค่ะ เริ่มทำเป็นค่ะ
- ทำแบบนี้ทุกวัน จนเคยชิน และเขาก็ไม่เป็นอะไร
- ยิ่งเดินทางไกลบ่อยๆ ต้องหมั่นตรวจดูค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ สบายดีนะคะ รักษาสุขภาพค่ะ
สวัสดีค่ะ
โชคดีนะคะที่พอมีประสบการณ์และได้พบพานคนดี...
- ขอบคุณมากครับ ครูอ้อย และ ครูวรางค์ภรณ์ ที่แวะมาสวัสดี
- แต่หลังจาก post บันทึกนี้แล้วลงไปตรวจสอบรถ ผลออกมาเป็น บันทึก ขอคำแนะนำ นี้ครับ
- ก็หวังว่าจะโชคดีพบคนดี ๆ อีกครับ