เรื่องเล่าลูกสาวพิพิธภัณฑ์
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) กรุณาส่งหนังสือเล่มนี้มาให้ ผมพลิก ๆ อ่าน พบว่าเป็นเรื่องเล่าเขียนด้วยลายมือทั้งเล่ม เขียนโดยคุณพรศิริ บูรณเขตต์ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจ่าทวี จ.พิษณุโลก อ่านแล้วจะสัมผัสกับ tacit knowledge ด้านความมักง่าย เอาแต่ได้ และจิตตื้นในสังคมไทย ที่คุณพรศิริเผชิญด้วยความขมขื่น
มงคลของหนังสือเล่มนี้เริ่มจากจดหมายฉบับแรกที่ขึ้นต้นว่า “กราบคุณตา ระพี สาคริก ด้วยความเคารพรัก” และปิดท้ายด้วยจดหมายเป็นลายมือของ ศ. ระพี สาคริก ลงวันที่ 6 ก.ค.47 ขึ้นต้นว่า “หลานปูที่รัก”
คนที่ทำงานสาธารณะแล้วผิดหวังท้อแท้ เนื่องจากไม่ได้รับการยอมรับหรือถูกตักตวงผลประโยชน์ ให้อ่านหนังสือเล่มนี้ แล้วจะพบว่ามีคนที่ต้องเผชิญความขมขื่นยิ่งกว่าท่าน
นัก KM ควรอ่านหนังสือเล่มนี้เพื่อดูดซับวิธีเขียนเรื่องเล่าให้ได้อารมณ์สมจริง
วิจารณ์ พานิช
4 ส.ค.48