ตำนานคน เขาปู่ (ตอน 2)
ตำนานคน เขาปู่ (ตอน 2)
เมื่อครั้งที่แล้วผู้เขียนได้พูดถึงประวัติและความเป็นมาของเขาปู่ รวมถึงการสะท้อนกลับของความคิดเห็นที่คนภายในรับรู้ถึงสิ่งที่คนนอกชุมชนมองพวกเขาว่าเป็น “คอมฯเก่า” มันเป็นเหมือนกระจกที่ส่องผ่านสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าว่าระหว่างคนที่ถูกเรียกว่า “คอมฯเก่า” กับคนที่เรียกพวกเขา ระหว่างสองกลุ่มคนที่มุ่งนำประเด็นฟื้นฟูวัฒนธรรมเดิม ๆ กลับมา เพื่อทำให้ชุมชนของพวกเขาเป็นอย่างเหมือนวันวาน ที่มีแต่ภาพความเป็นเพื่อนพ้อง ญาติ สนิท มิตร สหาย ที่พร้อมเสมอกับการร่วมสุขร่วมทุกข์กับผู้ที่ เขาเรียกว่า “สหาย”
สหาย คำนี้เป็นหากจะหาคำมาเทียบคงหนีไม่พ้นความเป็นเพื่อนแท้ ที่พร้อมเสมอกับการที่จะช่วยเหลือเพื่อนของเขา และมันก็ไม่สามารถที่จะเทียบกับคำว่า “เพื่อน” สมัยนี้แทบจะไม่ได้เลย เพราะด้วยการพัฒนาที่ก้าวล้ำ (ก้าวกระโดด) ทำให้ความรู้สึกหรือความอ่อนโยนในจิตสำนึกมันหดหายไปอย่างน่าเสียดาย ทำให้คำว่า เพื่อน สมัยนี้ไม่มีความขลังเท่ากับคำว่า สหาย ของคนบ้านเขาปู่
กลุ่มคนที่อยากเห็นความสัมพันธ์ในรูปแบบของสหายกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งในเขาปู่ทำให้พวกเขาเริ่มพูดคุยกันว่าจะทำอย่างไร สิ่งที่เขาได้รับจากการพูดคุยคือ เราต้องเอาสิ่งที่เป็นเสมือนของล้ำค่าที่สุดในหมู่บ้านคือ คนเฒ่าคนแก่ ที่เป็นเหมือนคนที่สร้างเมืองหรือหมู่บ้านนี้ขึ้นมา จากการพูดคุยที่เริ่มเพียงไม่ถึง 5 คน แต่ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาหวังกำลังจะเป็นจริง เพราะจากคน 5 คนถึงตอนนี้เริ่มขยับเป็น 10 และกำลังจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เพราะด้วยเหตุผลที่มีพื้นฐานของความคิดเหมือนกัน ความเป็นพี่น้อง เพื่อนพ้อง สหาย กิจกรรมดี ๆ จึงเกิดขึ้น
ภาพการเข้าร่วมพูดคุยของผู้เฒ่าผู้แก่ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายรอบของบ้านเขาปู่ ที่ได้รับโอกาสจากกลุ่มคนที่อยากเห็นบ้านของตนเองกลับสู่สภาพที่เรียกว่า ชุมชน อย่างแท้จริง นั่นคือ ชุมชนที่ไม่ได้ปรุงแต่งด้วยวัตถุ อย่างเช่นทุกวันนี้ ภาพของเด็กเล็ก ๆ ช่วยกันหิ้วถังน้ำ หาบไม้ขุดดิน กวาดขยะ วันนั้นเป็นวันที่เรียกได้ว่าเป็นนิมิตรหมายอันดีของบ้านเขาปู่ที่จะดึงความสัมพันธ์ที่พวกเขาโหยหามันมาตลอดของการเปลี่ยนแปลง ผู้เฒ่าผู้แก่บอกว่า ดีใจที่ได้เล่าเรื่องเก่า ๆ ให้กับคนรุ่นหลังได้รับรู้ถึงอดีตที่น่าจดจำของบ้านเขาปู่
กิจกรรมที่ผ่านมาสามารถบอกได้ถึงสายใยความสัมพันธ์ที่เป็นพื้นฐานของคนที่นี่ที่ร่วมกันทำเพราะรักในบ้านเขาปู่ ภาพบรรยากาศของการขนน้ำ หาบไม้ เพื่อทำศาลาที่เมื่อก่อนคือ “วัดเก่า” ที่เป็นทั้งวัดและโรงเรียนของคนบ้านเขาปู่เมื่อในอดีต แต่ด้วยเหตุน้ำท่วมหนักทำให้พระไม่สามารถออกบินทบาทได้ จึงต้องย้ายอีกฝั่งคลองมาตั้งอยู่อีกฝั่งของวัดเก่า ทำให้ที่แห่งนี้ต้องรกร้างและว่างเปล่าด้วยผู้คนกลายเป็นถ้ำเก่า ๆ แห่งหนึ่งเท่านั้น และก็มีกลุ่มคนที่อยากเห็นภาพเก่า ๆ ทำให้เกิดกิจกรรมอย่างที่เห็น
เหล่านี้เป็นภาพที่หลายหมู่บ้านหรือชุมชนหลายที่ต้องการเห็นความสมานสามัคคีของคนในบ้านตนเป็นอย่างเขาปู่ ซึ่งก็ไม่อยากเกินความต้องการหากคนในต้องการแล้วรวมพลังความต้องการเข้าด้วยกัน รวมถึงความร่วมไม้ร่วมมือกัน ในการที่จะทำสิ่งดี ๆ ให้เกิดขึ้นกับหมู่บ้าน/ชุมชน เหล่านี้ที่เห็นคงจะบ่งชี้ได้บ้านว่าระหว่างคนที่ได้ชื่อว่า คอมฯเก่า กับ คนที่บอกใครมีความชัดเจนในการขับเคลื่อนได้มากกว่า
ความเห็น (3)
สวัสดี คุณ น้อง
สหาย
เกลอ
เพื่อน
พวก เทียบเคียงให้ดี มันมีระดับความผูกพันไม่เหมือนกัน
สวัสดีค่ะ...พี่น้อง
ภาพของเด็กเล็ก ๆ ช่วยกันหิ้วถังน้ำ หาบไม้ขุดดิน กวาดขยะ
อยากเห็นการกลับมาของภาพแบบนี้ในทุกชุมชนจังค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณค่ะบังหีมและอีกท่านหนึ่ง......ใครเอ๋ย(บอกหน่อยไม่เห็นหน้า)
พอดีนำรูปลงในบันทึกไม่เป็นค่ะ เลยอดดู มีน้องที่สำนักงานถ่ายไว้น่ารักค่ะ แต่คนเขียน
ทำให้มันอยู่ในบล็อกไม่เป็นขอโทษด้วยค่ะ
น้องจะเทียบเคียงอีกครั้งค่ะ แต่ความรู้สึกของน้อง ๆ ให้ความหนักแน่นกับคำว่า สหาย
เพื่อน เกลอ ยิ่งคำว่า "สหาย" ของคนรุ่นเก่านะไม่ใช่การพูดด้วยความอยาก
เทของคนสมัยนี้ น้ำหนักมันไม่เท่ากัน
ขอบคุณค่ะ