พิมพ์ไปบ่นไป.... เรื่องตัวชี้วัด

จริง ๆ แล้วผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบการใช้ทายก (ตัวชี้วัด) พร่ำเพรื่อ แต่ไม่รู้เป็นไง ต้องมาทำงานเกี่ยวกับเจ้าตัวชี้วัดนี่เยอะมาก นี่แหละมั้งที่โบราณว่าเกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้น และตอนนี้ก็กำลังติดอยู่กับการหาตัวชี้วัดและวิธีการวัด สำหรับวัดว่าหลังจากที่ดำเนินการตามแผนพัฒนาองค์กรไปสู่ LO แล้ว เราเป็น LO แค่ไหน ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่อยากวัด คิดว่าอาศัย “ความรู้สึก” เอา ก็น่าจะบอกได้ แต่เนื่องจากทางผู้บริหารระดับสูงกำหนดว่าต้องมี ก็เลยต้องงมหาว่าจะวัดอะไรอย่างไรดี (ไม่รู้ว่าจะวัดอะไรกันนักหนา)

ในใจคิดว่าจะใช้วินัย 5 ประการของ Senge เป็นแนวสำหรับวัด แต่ยังคิดไม่ออกว่าจะกำหนดเป็นตัวชี้วัดชัด ๆ ได้ยังไง เช่น ที่บอกว่าคน ใฝ่เรียนใฝ่รู้ ดูตรงไหน กำหนดเป็นตัววัดอย่างไรจึงจะเหมาะสม และเมื่อกำหนดได้แล้วจะมีวิธีการไปสำรวจอย่างไรจึงจะให้ผลที่เชื่อถือได้ เพราะจากประสบการณ์ของตัวเองมักพบว่า ในด้านการวัดเชิงพฤติกรรมนั้น การใช้แบบสอบถามส่งไปให้คนตอบมักจะได้ข้อมูลที่เชื่อได้น้อย

 

ลองสอบถามอาจารย์ Goo ดู ก็ได้เจอบันทึกของ อ. ประพนธ์ เรื่อง ตัวชี้วัด - ทำไมต้อง "ชี้" ทำไมต้อง "วัด" (http://gotoknow.org/blog/beyondkm/16543) เจอคำโดนใจที่อาจารย์เขียนไว้

 

"If you cannot measure, you cannot manage" หรือ "ถ้าวัดไม่ได้ก็บริหารไม่ได้" ซึ่งผมมักจะเสริมต่อท้ายเสมอว่า "เราไม่สามารถวัดได้ทุกอย่าง" และนี่คือเหตุผลที่เราต้องใช้ภาวะผู้นำ

 

ผู้บริหารที่เชี่ยวชาญต้องสามารถผสมผสานใช้ทั้ง Management และ Leadership เพื่อจะได้จัดการกับสิ่งที่วัดได้ และสิ่งที่วัดไม่ได้

ถ้าไม่รู้อย่า "วัด" ถ้าไม่ชัดอย่า "ชี้"

 

เห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่เมื่อเป็นนโยบายมาก็ต้องทำ ดู ๆ แล้ว ตัวชี้วัดที่น่าจะนำมาปรับใช้ได้เหมาะที่สุดน่าจะเป็นที่ท่าน อ.ไร้กรอบ ณ วรภัทร เขียนไว้ในหนังสือ KPI ทำให้ง่าย ๆ ซึ่งมีตัวอย่างการวัดและวิธีไว้พอสมควร เอาไว้คิดจนตกผลึกว่าจะวัดอะไรยังไงแล้วคงจะได้มาเขียนอีกที

 

ท่านผู้อ่านถ้าเคยมีประสบการณ์วัดพฤติกรรม LO ในองค์กร ช่วย Share ด้วยนะครับ ว่าจะวัดอย่างไรบ้าง?