ชีวิตที่พอเพียง : ๕๖๓. เขียนเพื่ออ่านใจตัวเอง

          “เขียนเพื่ออ่านใจตัวเอง” เป็นคำพูดของ ศ. ระพี สาคริก ในการประชุมสภาสถาบันอาศรมศิลป์ เมื่อวันที่ ๕ ส.ค. ๕๑    ท่านเล่าว่าท่านตื่นขึ้นมาเขียนหนังสือตั้งแต่ตีสาม    และถามตัวเองว่าเขียนไปทำไม   ได้คำตอบว่า เขียนเพื่ออ่านใจตัวเอง

          ทำให้ผมเข้าใจตัวเองทันที    ว่าผมก็ เขียนเพื่ออ่านใจตัวเอง เหมือนกัน    ที่จริงผมก็รู้สึกเหมือนกันว่าผมเขียนเพื่อเรียนรู้ หรือสะกัด tacit knowledge ของตัวเองออกมา ลปรร. กับผู้สนใจ    ถ้าไม่เขียน ประสบการณ์บางอย่างจะไม่แจ่มชัด   พอเขียนและบางกรณีค้นคว้าเพิ่ม ก็เกิดความเข้าใจแจ่มชัดขึ้นจนเกิดปิติสุขจากการเรียนรู้    ยิ่งสมัยนี้ตำราหรือแหล่งความรู้อยู่ที่ปลายนิ้ว    ถามอาจารย์กุ็ก (Google) ได้ทุกที่ทุกเวลา    ยิ่งค้นคว้าง่าย  

          สรุปว่าผมเขียนเพื่อเรียนรู้

          คนที่ยังไม่ได้ฝึกเขียน จนมีทักษะในการใช้การเขียนเพื่อการเรียนรู้เชิงลึก   จึงเป็นคนที่ยังไม่ได้สร้างโอกาสให้ตนเอง    ยิ่งตนนี้เรามี บล็อก ให้เขียนแล้วแลกเปลี่ยนในวงกว้าง    เรายิ่งใช้การเขียนเพื่อการเรียนรู้เชิงลึกได้ง่ายขึ้น   ยิ่งเขียนเผยแพร่แล้วมีคนมาแย้ง มาเติม มาเสริม ยิ่งทำให้เข้าใจลึกและเชื่อมโยงยิ่งขึ้น    หรือเข้าใจความหลากหลายในเรื่องนั้นยิ่งขึ้น    ให้ความสนุกและประเทืองปัญญา    เกิดการหลั่ง เอ็นดอร์ฟิน

          นี่กระมัง ที่ทำให้เกิดการติดการเขียน    ชีวิตแบบนี้พอเพียงง่าย

 

วิจารณ์ พานิช
๕ ส.ค. ๕๑

[ถวิลวดี]

ขอบคุณอาจารย์ที่ยังขยันถ่ายทอดวิทยายุทธ์ค่ะ

[อัจฉรา เชาวะวณิช]

ขอบคุณที่อาจารย์สร้างแรงบันดาลใจให้ลูกศิษย์ฝึกการเขียนมากขึ้นค่ะ

[พัณณ์ชญาดา]

ขอบคุณท่านอาจารย์ที่จุดประกายความคิด ขณะนี้กำลังฝึกอยู่ค่ะ ขอคำชี้แนะด้วยนะคะ