ร่วมเรียนรู้ สู่การแก้ปัญหาผู้เรียน
ลักษณะของพฤติกรรมที่ส่งผลต่อการเรียนรู้ของเด็ก
การที่เด็กปรับตัวได้ หมายถึง เด็กผู้นั้นสามารถปรับปรุงบุคลิกภาพและพฤติกรรมของเขาให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมหรือสามารถปรับปรุงสิ่งแวดล้อมให้เข้ากับบุคลิกภาพของเขาได้ โดยพฤติกรรมของเด็กเป็นที่ยอมรับของสังคม แต่ในทางตรงกันข้าม ถ้าเด็กไม่สามารถจะแก้ไขปัญหาอันเกิดจากความคับข้องใจ และข้อขัดแย้งทั้งหลาย เด็กคนนั้นจะปรับตนไม่ได้ จะมีอาการของความบกพร่องทางบุคลิกภาพและมีพฤติกรรมที่เป็นปัญหาเกิดขึ้น พฤติกรรมนี้จะส่งผลต่อการเรียนรู้ของเขาเอง ซึ่งผมขอนำเสนอพฤติกรรมที่ส่งผลต่อการเรียนรู้ของเด็ก ดังนี้
1. เด็กขี้อาย
การแสดงออกของพฤติกรรม
- ชอบพูดเสียงค่อยและเบามาก
- ส่วนใหญ่แล้วชอบนั่งเงียบๆ เฉยๆ และรู้สึกอึดอัดมากในการพูดคุยสนทนากับผู้อื่น
- ชอบเก็บตัว มีอาการเหงื่อแตกเมื่อพูดกับครู/ผู้ใหญ่ ตกใจกลัวอยู่เสมอ
- แสดงอาการกลัวเกรงผู้ใหญ่จนลนลาน
- ไม่กล้าแสดงความคิดเห็น ชอบนั่งท้ายสุดของห้องเรียน
สาเหตุที่ทำให้เด็กขี้อาย
- ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์และตำหนิจากผู้ที่เกี่ยวข้องมากเกินไป
- บุคคลในครอบครัวมีพฤติกรรมเหมือนกันกับเด็ก
- มีความกลัวต่อความล้มเหลว
- ระดับความสามารถต่ำหรือมีความบกพร่องทางร่างกาย
- บิดามารดาเคร่งครัดเกินไป
วิธีการแก้ไข
- ยกย่อง ชมเชย และพูดคุยกับเด็กเสมอ ๆ
- กระตุ้นและให้กำลังใจด้วยถ้อยคำที่อ่อนหวาน
- ฝึกทักษะในงานบางอย่างที่เขาถนัด ซึ่งเป็นผลทำให้เด็กได้รับการยกย่องชมเชยจากเพื่อนฝูง
- จัดให้เด็กได้มีความรับผิดชอบต่องานบางอย่างในชั้นเรียน เช่น จัดโต๊ะครู จัดแจกันหรือเก็บสมุด
- กระตุ้นให้เด็กสนใจกิจกรรมง่ายๆ ซึ่งเขาสามารถปฏิบัติได้
สิ่งที่ควรระลึก
- ความก้าวหน้าในการแก้ไขควรค่อยเป็นค่อยไป
- เด็กอาจจะมีปัญหาทางสุขภาพ
- การกระตุ้นและการให้กำลังใจสม่ำเสมอมักจะประสบความสำเร็จ
- เด็กควรได้มีโอกาสร่วมมือทำงานด้วยการสมัครใจมากกว่าวิธีการบังคับ
- การผลักดันเด็กเข้าไปในที่เปิดเผยในรูปชุมชนเร็วเกินไป อาจจะทำให้สถานการณ์เลวลงได้
