นักศึกษาไทย “ยิ้ม” ได้เมื่อเหยียบเท้าลงชุมชน

รอยยิ้มของห้องเรียนในชุมชน เป็นรอยยิ้มแบบสองทาง (Two way communication)
รอยยิ้มของนักศึกษาและชุมชนเป็นรอยยิ้มที่มีการโต้ตอบซึ่งกันและกัน

รอยยิ้มหนึ่งเป็นของนักศึกษาที่กำลังจะกลายเป็น “บัณฑิต”
อีกรอยยิ้มหนึ่งเป็นของพ่อ แม่ พี่น้อง ผู้มีลูก ญาติ ครอบครัวที่ใฝ่ฝันว่าคนในครอบครัวเขาจะเป็น “บัณฑิต”

การนำนักศึกษาเข้าชุมชนนี้สามารถสร้างรอยยิ้มได้แบบ Real Time ทันที ทันใด และทันใจ

นักศึกษามีความสุขที่ได้เรียนรู้ ตามความรู้ ตามวัย
เด็กนักศึกษาวัยยี่สิบกว่า ๆ วัยนี้เป็นวัยแห่งการแสวงหาความจริงของชีวิต

ชุมชนคือความจริงของชีวิต
ชุมชนมีพ่อ แม่ พี่ น้อง
ชุมชนเป็นกระจกบานใหญ่ที่จะใช้มองตัวเขา (นักศึกษา)

 

ถ้านักศึกษายิ้มได้ในชุมชน ชีวิตข้างหน้าเขาก็จะยิ้มได้ เพราะเขาคือชุมชน
นักศึกษารักชุมชน ชุมชนก็รักนักศึกษา
มหาวิทยาลัยรักชุมชน ชุมชนก็รักมหาวิทยาลัย
น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า
มหาวิทยาลัยราชภัฏ มหาวิทยาลัยอุดมศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น เป็นมหาวิทยาลัยชุมชนเพื่อชุมชน

วันนี้เด็ก ๆ นักศึกษาได้เข้าไป “ยิ้ม” ในชุมชน
เข้าไป “ยิ้ม” ร่วมกับชุมชน ก็เปรียบประหนึ่งมหาวิทยาลัยได้เข้าไปยิ้มในชุมชนและยิ้มร่วมกับชุมชน

นักศึกษามีทัศนคติที่ดีต่อชุมชน บ้านเกิด เมืองนอน
ชุมชน บ้านเกิด เมืองนอน มีทัศนคติที่ดี “ยิ้ม” ให้กับนักศึกษา
มหาวิทยาลัยก็อยู่ได้ เพราะมีชุมชนยิ้มให้
มหาวิทยาลัยไม่ได้อยู่ห่างไกลจากชุมชนเนื่องด้วยเพราะมีรอยยิ้ม
บัณฑิตไม่ต้องรอถึงวันที่ได้ปริญญาถึงจะสร้างคุณค่าให้กับชุมชนได้
เมื่อนักศึกษาก้าวเท้าซ้ายเข้ามหาวิทยาลัย เท้าขวาก็พร้อมไซร้ที่จะลงสู่ “ชุมชน”

เรียน รู้ คู่ชุมชน
ยิ้ม หัวเราะ เคียงข้างชุมชน
เป็นภาพที่ผสมและผสานการเรียนรู้แบบไทย ๆ
ใครอยากจะไปเหยียบดาวก็ตามใจ แต่นักศึกษาไทย “ยิ้ม” ได้เมื่อเหยียบเท้าลงชุมชน...

 

---

 

รูปภาพประกอบจาก...โครงการวิจัยแบบมีส่วนร่วมเพื่อเสริมสร้างเศรษฐกิจชุมชนบ้านท่าสัก ต.ท่าสัก อ.พิชัย จ.อุตรดิตถ์

นักศึกษาคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์