17. กลอนพระคุณแม่
กลอนพระคุณแม่
ยามที่แม่สั่งสอนพร่ำวอนลูก....เรื่องผิดถูกลูกก็ว่าแม่จู้จี้ ต่อเมื่อลูกเติบใหญ่จึงได้ดี......เพราะคำที่แม่พูดไว้ไม่ผิดคำ
เมื่อยังเด็กลูกไม่เห็นคุณค่าแม่....เป็นบาปแท้ที่ลูกเถียงแม่เช้าค่ำ
ลูกกระทำความผิดนี้ประจำ.....ขอกล่าวคำขอโทษโปรดอภัย
โอ้ร่มไทรใบหนาว่าสดชื่น
แสนร่มรื่นเย็นใจให้ร้อนหาย
มีเถาวัลย์พันคู่อยู่มากมาย
เราเย็นกายเย็นใจไต้ร่มมัน
ร่มแม่เย็นกว่าร่มไทรในขั้นต้น
ท่านบันดลทุกอย่างและสร้างสรรค์
ลูกป่วยกายแม่ป่วยใจไปตามกัน
แสนสุขสรรค์แม่นั้นช่วยบรรเทา
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วคิดดถึงแม่ คิดถึงๆๆๆ
ถึงจะอยุ่ไกลกัน แต่ก้จะพยายาม ตั้งใจเต็มที่
จะไม่ทำให้แม่ผิดหวังค่ะ... อิอิ
ขอบคุณสำหรับบทกลอนดีๆค่ะ...ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่เอ๊ะก็มาแล้ว คิดถึงแม่จังเลย
แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวงหาสิ่งใดเทียบเท่าจริงๆ
ขอบคุณคุณกล้วยแขก น้องเอ๊ะ น้องไพฑูรย์ค่ะ พี่รักแม่มากที่สุดเหมือนทุกคนเลยค่ะ
ม.ม้าลาดตระเวน
แม่ครับ
ยินดีที่สุด ที่คิดถึงแม่
แม่คือมิตรสนิทกันมั่นคงนัก
แม่คือรักครั้งแรกมิแปลกหนา
แม่คือคู่ความคิดมิตรทุกครา
โอ้แม่จ้า...อยากบอกแม่ว่ารักจัง