เมื่อเด็กดื้อจำเป็นด้วยหรือที่ต้องตีเด็ก ?


                      

      เป็นสิ่งที่ทุกคนถาม ทำไมต้องตีเด็กด้วยหรือ ?

       พ่อแม่แทบจะไม่อยากตี แต่ถ้าตี ก็เพราะระงับอารมณ์ไม่อยู่ "ก็เด็กดื้อ จำเป็นต้องสั่งสอน" นี่เป็นคำตอบเกือบทุกท่านตอบมา

      เป็นสิ่งที่ถกเถียงกันมานานแล้ว บางท่านว่าดี บางท่านว่าไม่ได้ผล อันนี้ต้องไตร่ตรองดูนะค่ะ

       แอลเล็น ฟรอมม์ นักจิตวิทยา กล่าวว่า"ทุกครั้งที่ตีเด็ก ท่านกำลังสอนให้เขาเกลียดชังท่าน ,เป็นการแสดงความรุนแรง เป็นตัวอย่างให้จดจำ,เป็นการใช้กำลัง,ยิ่งตี เด็กยิ่งต่อต้าน,ผิดหลักการสร้างวินัย"

      ดร.สป๊อค นักจิตวิทยา อีกท่าน กล่าวว่า " ถ้าพ่อแม่คนใดไม่ตีเด็กในขณะที่โกรธ หรือโมโหเด็ก พ่อแม่เหล่านั้นอาจเก็บความกดดันนั้นไว้ และแสดงออกมาในรูปในบ่น ดุด่าเด็กแทน ทำให้เด็กเป็นที่รองรับอารมณ์แทน"

        จริง ๆ ท่านก็ไม่ได้เห็นด้วยกับการตี แต่เห็นว่า ถ้าตีนิดหน่อยก็เป็นอันจบ ก็คงจะดีกว่าไม่ตี แต่ดุด่าเด็กด้วยคำพูดที่เจ็บปวดเป็นเวลานาน ต่อไป หลายเดือน หลายปีย่อมไม่ดีแน่

       ดร.สป๊อค บอกว่า "พ่อแม่ต้องพิจารณาดูความเหมาะสมเอาเองทุกอย่างไม่มีคำตอบแน่นอนตายตัว ขึ้นกับสถานการณ์ "

       การตีเบา ๆ ที่มือ สำหรับเด็กบางคนอาจเป็นคำเตือนจากพ่อแม่

        ดังนั้นพ่อแม่ควรใช้วิจารณญาณให้เหมาะ แต่ละคนนะค่ะ 

        จะได้ไม่ต้องเสียใจเอาทีหลังค่ะ

 

                                                

หมายเลขบันทึก: 196863เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2008 07:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:21 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

สวัสดีครับ

      เป็นบันทึกที่เป็นประโยชน์มากครับ  ทั้งที่บ้านและที่โรงเรียน

      สำหรับเรื่องการ "ตีเด็ก"  ตามความคิดของผมเอง ผมว่าคงจะ "ตีได้บ้าง" ครับ   แต่มีข้อแม้ว่า  ต้องตีด้วย "ความรัก"  หรือ ตีด้วย "เหตุผล"  นั่นคือ   ก่อนตี ต้องอธิบายให้เขาเข้าใจเสียก่อนว่าตีเพราะสาเหตุใด  และ ที่สำคัญต้องให้เขายอมรับด้วยว่า  "เขาผิดจริง"  และเมื่อตีเสร็จแล้ว ก็ไม่ต้องไปดุด่าว่ากล่าวซ้ำเติมอีก

     

      จากประสบการณ์ของผมเอง ผมพบว่าในการตีเด็ก ทั้งที่บ้านและที่โรงเรียน   ส่วนใหญ่ก็มักจะตีกันด้วย "อารมณ์" นั่นคือ เมื่อเด็กทำอะไรไม่ถูกใจ ไม่ได้ดังใจตามที่ตัวเองต้องการ  ก็จะต้อง "ตี" เอาไว้ก่อน  เพื่อเป็นการแสดง "อำนาจ" ให้เด็กกลัวเกรง

                           ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะอาจารย์

- เห็นด้วยค่ะ กับการตีด้วยเหตุผล และความรัก มากกว่าอารมณ์

  • โดยส่วนตัวการตีจะใช้ก็ต่อเมื่ออธิบาย ด้วยเหตุผลร้อยแปดพันประการแล้วก็ให้โอกาสแล้วหลายครั้ง
  • ให้ลูกเลือกว่าจะให้บ่น  หรือ ตี
  • ถ้าบ่นก็ต้องปรับปรุง  แต่ถ้าสุดท้ายไม่ปรับปรุงก็ต้องตีกันบ้าง..
  • ทุกอย่างขึ้นกับว่าลูกเราเป็นเด็กแบบไหนมากกว่าค่ะ
  • ตีแล้ว work มั้ย  ฝังใจหรือเปล่า เก็บกดมั้ย หรือตีแล้วมีพัฒนาการดีขึ้นทั้งกายใจ

 

สวัสดีค่ะ

- เป็นคุณแม่ working woman คนเก่ง จังเลยค่ะ

work ม๊ากกกก

สวัสดีครับ

แวะมาเยี่ยมครับ

อย่างแรกที่ผมทำกับลูกๆ คือ คุย ให้เค้าแสดงความคิดเห็น ทำไมถึงทำอย่างนั้น อย่างนี้แล้วเราก็สรุปกัน เตือนด้วยเหตุผลก่อน บอกข้อดี ข้อเสีย

หากยังมีเหตุการณืทำผิดซ้ำหรือสิ่งที่เค้าทำเป็นอันตราย หากคุยยังไม่ได้ผล อาจใช้วิธีการทำโทษ เช่น ตัดการดูหนังการณืตูน การเล่นเกมส์หรือสิ่งที่ชอบ

การตีเป็นเรื่องสุดท้าย

บางครั้งผู้ปกครอง แต่ละคนอาจมีเวลาจำกัด การให้การดูแล ด้วยสันติวิธี อาจทำได้และไม่ได้

ดีใจที่ผู้ปกครองให้เวลากับลูก ผมเคยเจอหลายคน และอีกหลายๆคนก็ใช้เงิน คอมพิวเตอร์ วิดีโอ ดูแลลูกๆแทน

ผมว่าความรัก ความเอาใจใส่เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

สวัสดีค่ะอาจารย์

- ขอบคุณค่ะ ปลูกต้นดอกรักในใจ ไม่จำเป็นต้องตี แต่ควรใช้เหตุผล เมื่อเขาฟัง แต่ถ้าเด็กเกินไป จะทำอย่างไร ก็ต้องตีเบา ๆ หน่อยนะค่ะ

คุณแม่ความอดทนน้อย

เป็นคุณแม่ที่มีความอดทนน้อยมากค่ะ และโมโหแรงมากด้วย มักจะตีลูกแรง ๆ และด่า บ่นลูกด้วยคำแรง ๆ มาก รู้สึกผิดทุกครั้งและต้องมานั่งร้องไห้ทีหลังทุกครั้ง ลูกเป็นโรค ADHD ค่ะ หรือ โรคซนสมาธิสั้น นั่นเอง ซึ่ง พ่อ แม่ ที่มีลูกแบบนี้ต้องมีความอดทนสูงมาก แต่ดิฉัน ไม่สามารถ ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เลย เมื่อลูกเป็นแบบนีั้ ยิ่งตอนสอนการบ้านเค้าจะมีปัญหาทางด้านการรับรู้ และการเรียนมากกว่าเด็กปกติ พอสอนไม่จำหรือ ทำไม่ได้ ต้องได้ตีและร้องไห้กันทั้งแม่และลูก เป็นแบบนี้ทุกวัน จนต้องไปพบแพทย์ทั้งแม่ และลูกเลยค่ะ รู้สึกแย่มาก ๆ เลย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท