คุณภาพการศึกษาเริ่มจะมีทางออก ถ้าเราเราไม่หลอกตัวเอง
คุณภาพของงาน คุณภาพขององค์กร คุณภาพของบุคลากร เป็นสิ่งที่องค์การแห่งการเรียนรู้ต้องการ รวมถึงสถานศึกษาที่ร่ำร้องต้องการยกระดับคุณภาพทางการศึกษาให้สูงขึ้น
มีการกำหนดมาตรฐานควบคุม ทุกด้าน ทุกระดับ ครอบคลุม(ที่คิดว่าจะทั่วถึง) แต่เมื่อผลการติดตามประเมินออกมา ภาพดูดี แต่โดบลึกแล้ว...ยังไม่แน่ใจ ข้อกำหนด กฏเกณฑ์ดี เยี่ยม แนวทางการปฏิบัติ สุดยอด แต่...การนำไปปฏิบัติยังไม่เยี่ยมพอ
แล้วมันไปตก ๆ หล่น ๆ ตรงไหน ละครับทั่น.....มุมมองจากการที่เคยเข้าร่วมในกระบวนการประเมินภายใน ประเมินภายนอกของสถานศึกษา พบว่ากระบวนการที่มาจากจุดเริ่ม คือระดับสถานศึกษาส่วนมากยังไม่มีจุดเริ่มที่ดีพอ การเริ่มต้นที่จะตั้งจุดเป้าหมายการพัฒนาของสถานศึกษา หรือวิสัยทัศน์ บางที่ยังไม่ได้เริ่มต้นจากทุกคนในองค์การมีส่วนร่วม มีส่วนคิด มีส่วนกำหนด และ รวมใจปฏิบัติร่วมกัน โดยมีกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ขึ้นในองค์กร ขาดการนำสิ่งที่ดี ๆ ของแต่ละคนมาเปิดเผย เปิดใจ และร่วมกันสร้างเป็นนวัตกรรมของตน เมื่อต่างคน ต่างทำตามความคิด ความถนัดแห่งตน งานก็ไปได้ดี ในส่วนของตนทำ ถนัดมาก ก็อาจดีมาก ถนัดน้อยๆก็ดีน้อย ๆ ( แต่ถ้าร่วมมือ ร่วมใจกันทำ จะดีขนาดไหน นะ )
นวัตกรรมสร้างได้ โดยจุดเริ่มที่ทักษะปฏิบัติที่ครูมีอยู่ หานวัตกรรมที่ดีของตนออกมา ได้นวัตกรรมของกลุ่มสาระการเรียนรู้ แล้วก้าวสู่สาระปฏิบัติที่สุดยอดของโรงเรียน …นี่เป็นการดึงจุดเด่นของโรงเรียนออกมาแสดงให้เห็นเป็นรูปธรรม
เมื่อดำเนินงาน ขาดการประเมิน ติดตามตลอดระยะ ไม่มีการปรับปรุง ไม่มีการเสริมขวัญกำลังใจให้ทั่วถึงแก่บุคลากรทุกคน ทำให้ความกระตือรือร้นและความคิดสร้างสรรค์ของบุคคล ลดถอยลง
เมื่อประเมินโดยภาพรวมออกมา ก็ดูขาด ๆ เกิน ๆ หากนำการจัดการความรู้มาร่วมด้วย ช่วยประยุกต์ น่าจะดีขึ้น
ทุกอย่างต้องมีจุดเริ่ม…แต่ ทุกคนมีจุดเริ่มที่ต่างกัน…เลือกให้เหมาะสมกับตนเอง….ลางเนื้อ ชอบลางยา…ถึงเวลาที่จะสู้ความจริงหรือยัง อย่ามัวหลอกตัวเองอยู่เลยครับทั่น…
<p style="text-align: center;"> </p>
ความเห็น (8)
จุดเริ่มเนี่ยละครับสำคัญ
หาไม่เจอสักทีครับ ถกกันไปถกกันมา ตกลงไม่ได้ ไม่ได้เริ่มสักทีครับ
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
เริ่มต้นดี ปลายก็น่าจะราบรื่นนะคะ
ขอบคุณครับ panik และ น้องนุ้ย แอบไปดู TAG แล้วละครับ ถ้าหาความลับได้จะตามไป TAG
ท่านพี่ขา...ทุกวันนี้การหลอกตัวเองอาจจะทำให้ยืนอยู่ได้แบบมีความสุข...ลางเนื้อชอบลางยาเพียงแต่ว่าเลือกให้เหมาะกับตัวเองก็น่าจะโอเค...การยอมรับตัวเองสำคัญที่สุดรวมทั้งต้องยอมรับและให้เกียรติแก่ผู้อื่นด้วยเมื่อนั้นนวัตกรรมของตนเองก็จะปรากฏ
ไม่ได้บั่นทอนกำลังใจครูเก่านะค่ะ แต่มีคนเคยบอกว่า การจัดการความรู้ในแวดวงการศึกษานั้นยากเหลือเกินค่ะ
ครับผม เลือกให้เหมาะสมอย่างคุณแอ้ดว่า ก็แล้วกันนะครับ ขอบคุณครับ
และขอบคุณ ท่าน ดร.จันทวรรณ ที่เข้ามาเยี่ยมครับ อย่างที่ท่านว่าครับแต่เราก็กำลังพยายามทำกันอยู่ ก็พลัดดันระดับกลุ่มเล็กๆในองค์กรโรงเรียนและสำนักงานก่อน ที่จะขยายวงเพื่อมออก ๆ ไปครับขอบคุณในการเป็นกำลังใจครับ
ผมไม่ชัดเจนในขั้นตอนการประเมินเพื่อพัฒนาเป็นสับเซ็ทของการบริหารหรือเปล่า
ถ้าใช่...ต่างองค์กรจะต่างกันซึ่งลักษณะพื้นฐานและองค์ประกอบ 4Mหรือเปล่า ?
มุมมองของผมกับโครงสร้างและวัฒนธรรมองค์กรผนวกกับวิสัยทัศน์ของผู้บริหารจะเป็นต้นทุนที่สำคัญของการประเมินเพื่อพัฒนา....เพราะถ้าหากบุคลากรรับผิดชอบมีพลัง มีความรับผิดชอบ แต่แรงสนับสนุนไม่ชัดเจน คุณภาพที่น่าจะไต่เพดานบินก็อาจแผ่วปลายหรือไม่ก็เป็นเพียงรูทีนในกระบวนการจัดการไปอย่างน่าเสียดาย....
วงล้อจะหมุน ทุกอย่างจะขับเคลื่อน
เมื่อธรรมชาติในองค์กรเกิดการลงตัว
กลไกอัตโนมัติจะเกิดขึ้น
ผลได้จะสวยงาม ส่งผลสู่สายตาภายนอก
ได้รับคำกล่าวพึงพอใจ และสายตาชื่นชมจากผู้พบเห็น
ความสำเร็จและความสุขใจจากผู้ใช้บริการ
พร้อมประสานให้ความร่วมมือต่อไป
นี่คือการประเมินโดยธรรมชาติ แท้ ๆ เราต้องก้าวและพัฒนาต่อไปๆๆและต่อไป