"หลุด" ได้...แต่ต้องไม่ "ล่องลอย"

       หลุดจากอะไรนะหรือ?.... ผมใช้คำว่า "หลุด" ในความหมายทำนองเดียวกันกับคำว่า "freedom" ซึ่งก็คือสภาวะที่เราเป็นอิสระจากอะไรบางอย่าง  ซึ่งท่าน osho ก็ได้เตือนไว้เสมอว่า การที่เราอิสระจากอะไรบางอย่างนั้น ถือว่าเป็นอิสรภาพแค่เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น  อีกครึ่งที่เหลือ ก็คือเราจะต้องตอบให้ได้ว่า มีอิสรภาพไปเพื่ออะไร?
 
       ....เป็นการ "เล่นคำ"  ในทำนองที่ว่า freedom "from" อย่างเดียวนั้นไม่พอ  ต้องเป็น freedom "for" ด้วย.. ซึ่งในเรื่องนี้ท่านอาจารย์วิจารณ์ ได้กล่าวไว้ในคำนิยม หนังสือ "หลุด : freedom"  มีใจความตอนหนึ่งว่า "....ต้องไม่ใช่หลุดแบบล่องลอย  แต่เป็นการหลุดจากสภาพหนึ่งไปสู่อีกสภาพหนึ่ง  สภาพที่เราต้องการหลุดพ้นคือ การถูกพันธนาการจากตีกรอบ  การยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งปลอมๆ"

       สังคมทุกวันนี้มีสิ่งปลอมๆ อยู่มากมาย ทำให้เรา "หลงติด" ได้ง่ายเหลือเกินครับ  ...การเมืองก็เป็นการเมืองแบบปลอมๆ ....การพัฒนาองค์กรก็เป็นการพัฒนาแบบปลอมๆ .... การทำ KM ก็เป็นการทำ KM แบบปลอมๆ ...แล้วอย่างนี้จะ "หลุด" ไปสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้ (LO) ได้อย่างไรล่ะครับ

[mitochondria]

     การทำ KM ตามแบบที่อาจารย์คาดหวังไว้ มันไม่ใช่มาจากความต้องการของคนบางกลุ่มแล้วจะสามารถทำได้ มันต้องทำให้ทุกคนในองค์กรเห็นความสำคัญก่อน แล้วจึงกำหนดเป้าหมายร่วมกัน ว่าจะมาร่วมหัวจมท้ายร่วมกัน ซึ่งเท่าที่ผ่านมาผมมองว่าขั้นตอนตรงนี้ถูกละเลยหรือมองข้ามไป ส่วนใหญ่จะเป็นแบบผู้บริหารอยากทำแล้วก็เกณฑ์เด็กๆเข้าไปฟังว่าจะต้องทำอย่างไรบ้าง อย่างดีก็เชิญวิทยากรจากภายนอกมาอธิบายให้ฟังว่าต้องทำอย่างไร  ก็ได้งานเป็นอีกแบบหนึ่ง คือ ทำตามที่อยากให้ทำแล้วไง จะเอาอะไรอีก อาจารย์จะเรียกว่าเป็น KM แบบปลอมๆหรือไม่ก็ตาม แต่ก็เป็นสิ่งที่เบื้องบนอยากได้ แล้วเด็กๆอย่างพวกเราก็มีหน้าที่ที่จะต้องสนอง

     การกวาดพื้น การถูพื้น เราทำที่ไหนครับที่สะอาดที่สุด ตอบได้เลยครับว่าที่บ้านของตัวเอง เราก็ทำสิ่งเดียวกันกับที่ทำงานหรือที่อื่นเหมือนกัน แต่ก็ไม่สะอาดเท่ากับที่บ้าน นั่นเพราะที่บ้านของเรา เราทำด้วยใจของเรา ในขณะที่เรื่องเดียวกันนี้ที่ทำงานเราทำเพราะมันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ

     ผมยังยืนยันความคิดของตัวเองเสมอครับว่า การทำ KM, 5 ส, 6 ส หรือจะกิจกรรมคุณภาพอื่นไดก็ตาม เราต้องได้ใจของผู้ที่ร่วมอยู่ในทีมก่อนครับ เป็นเรื่องสำคัญที่สุด ไม่เช่นนั้นก็ไม่ต่างจากการทำแบบสักแต่ว่าทำ ทำๆซะให้มันเสร็จจะได้หมดเรื่องหมดราว ความยากที่สุดของงานนี้ไม่ได้อยู่ที่การให้คุณทำ แต่อยู่ที่การให้ทำด้วยใจรักต่างหาก การได้ใจของทีมงาน ของบุคลากรทุกคน น่าจะเป็นคำตอบสุดท้ายของการทำกิจกรรมลักษณะนี้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ผู้บริหารถึงจะมองเห็นสักที

[ศิริ]

อย่าเพิ่งท้อ อย่าเพิ่งถอยค่ะ อย่าไปคาดหวังอะไรจากสิ่งต่าง ๆเพียงแต่เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด (ในสิ่งที่ดี) ทำไปเรื่อย ๆ อย่าหยุด.....  รับรองว่าแล้วสักวันก็จะมีคนชื่นชม และอยากทำ....

 

[nidnoi]

• ในฐานะของผู้ที่ไม่รู้เรื่อง KM  เลยซักนิด   ขอบอกว่า " ยิ่งอ่านก็ยิ่งงง"  ไม่รู้ว่าอันไหน  KM ปลอม  KM จริง   จะเข้าไปศึกษาก็ยังกล้าๆ กลัวๆ  เฮ้อ...