สวัสดีครับ วันนี้อยากจะขอมาเล่าความรู้สึกตอนขึ้นเครื่องครับ
วันนี้ผมเดินทางครับบ้านครับ
จาก หาดใหญ่ สู่ สมุทรสาคร
จองตั๋วของแอร์ครับ ตั้งแต่ 2 เดือนที่แล้ว เลยได้ราคาถูก
เทียบแล้วแพงกว่ารถทัวร์ไม่มากครับ
งบน้อยแบบนี้ก็ต้องจองกันนานหน่อยครับ
เลยอยากจะเล่าให้ฟังเวลาตอนที่เครื่องกำลังจะ take off ครับ
นักบินขับเครื่องไปเรื่อยๆ จนสุด runway
แล้วเร่งเครื่องด้วยความเร็วสูง
พอได้ระดับก็ยกเครื่องบินขึ้น
อารมณ์ตอนนั้นตื่นเต้นดีครับ
เหมือนเรากำลังวิ่งๆๆๆๆ ด้วยความเร็ว แล้วก็บินขึ้นสู่ฟ้า
ตื่นเต้นดีครับ
เวลาลงก็เช่นกันครับ ต้องคอยลุ้นว่า เครื่องจะกระแทกแค่ไหน
แต่อีกประเด็นที่น่าสนใจครับ
ผมก็นั่งหลับไปตลอดทางจนใกล้ถึงผมก็ตื่น
แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง (พอดีได้นั่งริมหน้าต่างพอดี)
มองเห็นทะเลทางด้านล่าง ตรงบริเวณคลองด่าน
น้ำทะเลกลายเป็นสีครีม (ประมาณว่าน้ำเสียเต็มทะเล)
ยาวออกมาจากฝั่ง ไกลพอสมควร
ทำให้นึกไปว่า พื้นที่บริเวณนั้นคงมีน้ำเสียไหลยาวลงไปทะเล
คิดแล้วน่าเสียใจนะครับ
แล้วพื้นที่ตรงนั้นทุกตารางนิ้ว เป็นพื้นที่อุตสาหกรรมไปหมดเลยครับ
เฮ้อ...
ผมก็เคยนั่งนะครับ แต่ว่า ตอนเด็ก เด็กมากๆ จนจำอะไรไม่คอ่ยได้
จะได้ก็แต่ตอนนั่งครับว่า ไม่กล้า เอาขาลงพื้นเลยครับ กลัวว่า ถ้าเอาลงแล้ว
มันจะเปิดฝา(ใต้ท้องเครื่อง) แล้วจะปล่อยเราตกลงไปข้างล่างครับ
เวลาไปห้องน้ำ ก็ต้องให้แม่อุ้มไปครับ พอแม่จะปล่อยลงให้เดินไปที่นั่ง ก็ร้องครับไม่กล้าเดินเลยด้วยซ้ำครับ ฮาดีนะครับ จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็ สิบกว่าปีแล้วมั้งครับที่ไม่ได้ขึ้นเครื่องบินเลย
น้ำทะเลกลายเป็นสีครีม น้ำเสีย น่าเป็นห่วง ถ้าไม่ดูแลกันอย่างจริงจัง ลูกหลานพวกเราจะอยู่กันอย่างไร...คิดแล้วกลุ้ม
คราวนี้นั่งเป็นครั้งที่ 2 ครับ
ส่วนเรื่องน้ำเสีย ผมว่าแก้ไขไม่ทันครับ แต่ถ้าชะลอให้มีน้อยลง ยังน่าจะทันครับ
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ จากที่อ่านนะคะปัญหาน้ำเสียน่าจะได้รับการแก้ไขอย่างเร่งด่วนนะคะ
ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับ gis ครับ
ถ้าผู้บริหารได้ลองนั่งเครื่องแล้วมองลงมาดูข้างล่างบ้างน่าจะดีนะครับ
ประกอบกับใช้ gis มาช่วยแก้ไข ผมว่า แล่มเลยครับ