ทำอย่างไร.....เมื่อใบปริญญาเฟ้อ

ทำอย่างไร...............เมื่อใบปริญญาเฟ้อ

               

                ค่านิยม  หรือการพัฒนาเพื่อทุนของมนุษย์กันแน่  สำหรับใบปริญญา  ใช่?  แน่นอนที่สุดการศึกษาเป็นสิ่งจำเป็นมากต่อ

ชีวิตของมนุษย์  การศึกษาไม่มีวันชราตามอายุ  การศึกษาเป็นวัคซีนเข็มใหญ่ที่ฉีดเข้าไปเพื่อป้องกันโรคยากจน  จำเป็นที่เยาวชน

ในปัจจุบันจะต้องได้รับการศึกษา  แต่ที่ผู้เขียนมีความห่วงใยก็คือผู้ที่กำลังศึกษา  ได้ศึกษาอย่างถูกทิศถูกทางหรือไม่ ตรงกับความ

ต้องการของตลาดแรงงานหรือไม่  คุณทราบหรือไม่ว่าจุดมุ่งหมายของคุณอยู่ตรงไหน  เป้าหมายของคุณ  ของครอบครัวคุณอยู่  ณ

จุดใด  จุดมุ่งหมายของลูกคุณอยู่ตรงไหน  และอนาคตคุณคืออะไร  นั้นล้วนเป็นคำถาม

                แน่นอนที่สุดทุกวันนี้การเติบโตของจำนวนนักศึกษาระดับอุดมศึกษาสูงขึ้นตลอดเวลา  จะเห็นได้ว่าเป็นการสวนทางกับการศึกษาระดับอาชีวศึกษา  และที่สำคัญสวนทางกับความต้องการของตลาดแรงงานอีกด้วย  แล้วอะไรจะเกิดขึ้นกับการหางานทำ

ทั้งๆ  ที่โลกในปัจจุบันนั้นมีการเปลี่ยนไป  เราเห็นได้ว่าผู้ที่ประสบความสำเร็จคือผู้ที่ทำหน้าที่ในด้านที่เขาถนัดเขาก็ประสบความ

สำเร็จได้   ขอตั้งคำถาม ระดับอุดมศึกษาที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้มีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านบ้างหรือไม่  ไม่อยากยกตัวอย่างต่างชาติ

แต่ก็ต้องขออนุญาตนำเสนอ  อย่างประเทศสิงคโปร์  เขามีประชากรประมาณ  6  ล้านคนแต่ทำไมประเทศเขามีสินทรัพย์มากทั่วโลก  นั้นก็เพราะทุนมนุษย์ที่มีคุณภาพใช่หรือไม่  ประเทศสหรัฐอเมริกานั้น  ประชากรที่เรียนจบในสายวิชาชีพจะเห็นได้ว่ามีส่วนสำคัญยิ่งต่อการพัฒนานวัตกรรมต่างๆ  จึงทำให้สหรัฐเติบโต

                สำหรับสังคมไทย  อะไรที่ทำให้เปลี่ยนไปสำหรับกระบวนการศึกษาเพื่อการพัฒนาประเทศ  ทำไมเยาวชนจำนวนมากจึง

แห่กันเข้าสถาบันอุดมศึกษา  อะไรหรือแห่งที่มาของความต้องการปริญญา  ค่านิยมหรือความต้องการพัฒนาทุนมนุษย์   เพราะเราจะเห็นได้ในเชิงตัวเลขว่า  จำนวนนักศึกษาที่จบปริญญาตรีมีจำนวนสูงกว่าผู้ที่จบระดับอาชีวศึกษา  มีมากถึง  25  เท่า  เป็นเพราะ

ทุกคนคิดว่าการศึกษาในระดับอุดมศึกษาสามารถพัฒนาขีดความสามารถในการทำงานของคนสูง  มีปัจจัยในเรื่องของรายได้เป็น

แรงดึงดูดใจ  ในขณะเดียวกันก็มาจากค่านิยมของสังคมไทยที่ต้องการให้ลูกเรียนให้สูงที่สุดเพื่อไปเป็นเจ้าคนนายคน  ก็เป็นอีก  มุมมองหนึ่งที่ทำให้เยาวชนเรียนในระดับอุดมศึกษาเพิ่มมากขึ้น  จึงไม่ใช่เรื่องแปลกว่า  เพราะเหตุใดคนไทยจึงตัดสินใจศึกษาเพื่อ

ปริญญามากกว่าที่จะเลือกเรียนเส้นทางที่ตลาดแรงงานต้องการ  เส้นทางแห่งการเรียนรู้ชีวิต  มีความแตกต่างจากโลกตะวันตกที่ พ่อแม่ไม่ค่อยส่งให้ลูกเรียนสูงมากนัก  แต่จะเน้นในเรื่องของการเรียนรู้ชีวิต

                หากเรามองเพียงผ่านๆ  ก็เป็นเรื่องที่ดีที่ประชากรมีการศึกษาที่สูงขึ้น  แต่ผมมองว่าในทางของความเป็นจริงแล้วน่าจะเป็นสัญญาณอันตรายอย่างหนึ่งในการพัฒนาขีดความสามารถเพื่อการแข่งขันของประเทศ  เราจะเห็นได้ว่าประเทศญี่ปุ่นคนที่จบสายวิชาชีพจะมีส่วนสำคัญต่อการพัฒนาประเทศและคนทั้งสองกลุ่มนี้จะมีค่าตอบแทนที่ใกล้เคียงกัน  ในประเด็นนี้น่าเป็นห่วงสังคมไทย  อาจจะพูดได้ว่าไม่มีประเทศไหนหรอกที่มีช่องว่างทางการศึกษาระดับอาชีวศึกษากับอุดมศึกษาที่ห่างกันถึงขนาดนี้

เพราะสังคมที่มีการพัฒนาจะต้องมีการพัฒนานวัตกรรม  ต้องมีความเชี่ยวชาญทางเทคนิค

                แต่ในขณะที่สังคมไทย  กำลังให้ความสำคัญกับปริญญามากกว่าการให้ความสำคัญของงาน  ให้ความสำคัญและค่าตอบ

แทนสำหรับนักคิดมากกว่าผู้ปฏิบัติ  หากเป็นอยู่อย่างนี้สักวันหนึ่งสังคมไทยจะมีแต่นักคิดแต่ไม่มีคนทำ  ในที่สุดก็จะต้องนำแรงงานระดับล่างมาจากประเทศเพื่อนบ้าน  นั้นก็คือการนำเข้าแรงงานต่างด้าวนั้นเอง  ซึ่งถือว่าเป็นปัญหาที่น่าเป็นห่วง

                ผู้เขียนไม่โทษใคร  ไม่ว่าจะเป็นสถาบันการศึกษา  ผู้ปกครอง  หรือตัวเยาวชนเอง  เพราะตราบใดที่สังคมยังยึดติด  ต่อ

สิ่งเหล่านี้  ค่าแรงขั้นต่ำยังไม่มากพอต่อค่าครองชีพ  สังคม  หน่วยงาน  สถานประกอบการยังให้ความสำคัญต่อการทำงานกับนักคิด  นั่งโต๊ะ  ใครๆ  ก็ต้องแสวงหาสิ่งเหล่านี้  แต่ที่แน่นอนในขณะนี้ใครรับรู้บ้างหรือไม่ว่านักศึกษาที่กำลังเรียนในระดับอุดมศึกษานั้น

คือตัวเลขแฝงของผู้ตกงานที่กำลังศึกษาเพื่อรองาน   โดยการศึกษานั้นต้องใช้ต้นทุนที่สูงมากในปัจจุบัน  โดยมีคุณแม่คุณพ่อคือผู้ที่รับภาระเหล่านั้น  โดยที่กลุ่มเหล่านี้เมื่อไม่สามารถหางานทำได้เขาก็จะเรียนต่อในวุฒิที่สูงขึ้นเรื่อยๆ โดยเส้นทางของเขานั้นจะต้องพบกับงานที่หายากขึ้นเรื่อยๆ  ตามวุฒิการศึกษาที่สูงขึ้น  และในที่สุดบุคคลกลุ่มนี้ก็จะกลายเป็นผู้ตกงานจริงเมื่อเส้นทางการศึกษา

จบลง

  

                ดังนั้นถ้าหากเราจะแก้ปัญหา  จำเป็นต้องแก้กันที่โครงสร้าง  ทั้งในระดับผู้ต้องการจ้าง  หน่วยงาน  สถานประกอบการ

ในทุกๆ  ส่วน  ต้องร่วมมือกัน  ต้องเอาความเป็นจริงมาพูดกัน  ก่อนที่สังคมของเราจะเกิดการลวงในช่วงฐานของสังคม  ปัญหา

ของการที่ต้องทำงานต่ำกว่าระดับจะเพิ่มมากขึ้น  ปัญหาของการตกงานว่างงานจะมีมากขึ้น  เราจะต้องนำความจริงมาพูดกันในช่วงที่  ปริญญากำลังเฟ้อ........

[อ.เต็ด พรชัย แก้วประเสริฐ]

* ผมเห็นด้วยนะครับ

* ผมกำลังนั่งคิดถึงความรู้ที่ปลิวว่อนในอากาศที่เหมือนอากาศจริงๆ

* ผมเริ่มไม่สนใจกับปริญญาแล้ว แต่กำลังหาสิ่งที่เป็นความรู้จริงๆ ใช้ได้จริงๆ

[ชนะ]

ขอบคุณครับ เราต้องมาช่วยกันเพื่ออนาคตของเยาวชนและประเทศชาติ