คุณกริษฐา ฝากซื้อหนังสือ นิทานสีขาว เอ๊ะมันเป็นอย่างไร อ่านดูเรื่องแรก อื้อ อื่อ ทำไมให้ข้อคิดได้ดี นิ่มนวล สวยงามอย่างนี้ จึงอยากให้อ่านค่ะ
....นานมาแล้วโรงเรียนแห่งหนึ่ง มีครู 1 คน และนักเรียน 20 คน ทั้งครูและนักเรียน อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขเหมือนกับเป็นครอบครัวเดียวกัน กระทั่งมาวันหนึ่งเด็กชายคนหนึ่งในโรงเรียนมาบอกครูว่า ของใช้ส่วนตัวเขาหายไป!! ซึ่งสงสัยว่าจะโดนเพื่อนขโมย ครูรับปากที่จะดูแลเรื่องของที่หายไป เมื่อวันเวลาล่วงเลยไป ของใช้ ของเด็กๆเริ่มหายไปทีละคน แต่ครูก็ยังไม่สามารถหาตัวคนผิดมาลงโทษได้
ขณะที่เด็กทั้ง 19 คน ก็กราบขอโทษครู และพูดว่า “เป็นสิ่งที่เขาเข้าใจผิดกันมาตลอดว่าครูไม่สนใจที่จะแก้ปัญหาหรือสนใจนักเรียนเลย ตรงกันข้ามครูได้ใส่ใจและพยายามทำทุกวิถีทาด้วยความรัก ความเมตตา เพื่อให้เพื่อนที่มีปัญหาได้กลับตัวเป็นคนดี” ทั้งนักเรียนและครูกลับมากอดกันและร้องไห้ ปรับความเข้าใจกันและอยู่ร่วมกันเอื้ออาธรต่อกันอย่างมีความสุข
นี่เป็นเพียงหนึ่งในนิทานนับร้อยเรื่อง ที่ทุกๆ เช้า ระดับผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อดังอย่าง ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา (คนไทยผู้ประดิษฐ์คิดค้นยานไวกิ้งและวิธีการจอดยานไวกิ้ง บนดาวอังคารได้สำเร็จ) จะมาเล่านิทานให้เด็กๆ ในโรงเรียนสัตยาไส ฟังทุกๆเช้า พร้อมทั้งสวดมนต์ไหว้พระ เพื่อทำสมาธิ ชำระล้างจิตใจให้ผ่องใส และมีความสุขในการเรียนในแต่ละช่วงวัน
เด็กคือผ้าขาว..ใส่สีอะไรลงไป..เค้าก็จะเป็นสีอย่างนั้น..คำว่า "ครู" สำคัญจริง ๆ ค่ะ
จ๊ะเอ๋ ! ขอมาเบิ้ลอีกรอบค่ะ..ไปเจอรูปถูกใจมา..คิดถึงพี่เลยเอามาฝาก
เข้ามาทักทาย ตอนลูกเล็ก ๆ ก็หลงลูกเหมือนกัน ตอนนี้ลูกชอบอยู่กับเพื่อนมากกว่าเลยไม่ค่อยได้กอดลูกเท่าไร ลูกคือทุกสิ่งที่ไม่สามารถหาอะไรมาแทนที่ได้
ได้อะไรดีๆ จากการอ่านมากค่ะ