เมื่อคราวฉันเข้ามารับราชการที่ภาควิชาวิสัญญีวิทยาเมื่อประมาณ 20 กว่าปีก่อน
ฉันเห็นภาพของอาจารย์ท่านหนึ่ง นั่งทำอะไรต่างๆยามว่างจากการดมยาสลบ
ซึ่งฉันเองก็อยากรู้ อยากที่จะเข้าไปช่วยเหลือหากฉันพอทำได้บ้าง...แม้เล็กๆ น้อยๆ...
นั่นเป็นที่มาของการได้พูดคุยกับอาจารย์สรรชัย ธีรพงศ์ภักดี ท่านผู้มีความชำนาญอย่างยิ่งในเรื่องของวงจรที่ใช้ในการวางยาสลบผู้ป่วย
ฉันเห็นอาจารย์ใช้ใบมีดผ่าตัดปลายชายธงควั่นกระบอกฉีดยา อาจารย์ทำได้กลมดิ๊ก... ฉันหัดทำตามจนฝีมือพอที่อาจารย์ยอมรับได้
อาจารย์หาอุปกรณ์ที่เป็นสายยางเหลือใช้หรือใช้แล้วจากเครื่อง Heart Lung Machine ในรายผ่าตัด Open Heart Surgeryมาเป็นส่วนประกอบ....ฉันคอยจ้องเมื่อมีการใช้สายยาง ติดตาม ถามหา เอามาล้างทำความสะอาด แช่น้ำยาฆ่าเชื้อโรคแล้วลองประกอบ
การหาอุปกรณ์ที่เหมาะในการเป็นตัว adapter ของช่วงต่างๆ ของวงจรวางยาสลบที่ดัดแปลงนั้นสำคัญ...เพราะต้องหาขนาดที่ฟิตพอดี ไม่ให้มีการซึมรั่วของก๊าซได้เป็นอันขาด มันท้าทายความพยายามค้นหา...เพราะต้องเป็นอุปกรณ์ที่เรามี และถ้าเหลือใช้ด้วยยิ่งดี...
เราเน้นเอาของที่เหลือมาใช้... ของที่จะทิ้ง... ของที่เรามีอยู่... เพื่อการประหยัด
สุดท้ายวงจรวางยาสลบชนิดท่อซ้อนท่อ (Coaxial Circle Circuit) ก็ประกอบจนเสร็จ อาจารย์บอกว่าถ้าสั่งซื้อจากญี่ปุ่นจะแพงมาก มีการนำไปทดลองใช้แทน วงจรวางยาสลบทั่วไป(Circle Circuit) เพราะแบบนี้ไม่เกะกะ กีดขวางการผ่าตัดเวลานำมาใช้ในการผ่าตัด Head-Neck Surgery หรือในผู้ป่วยเด็กที่ศีรษะเล็กๆแล้วใช้วงจรใหญ่ที่ดูเทอะทะ
การศึกษาวิจัยค่าทางเคมีของเลือดแดงเป็นปกติ จึงเป็นที่มาของการนำมาใช้ในที่ทำงานอย่างปลอดภัย
และความที่เบา ใช้ง่าย ไม่เกะกะจึงเป็นที่มาของการนิยมนำมาใช้ในรายผ่าตัดทั่วๆไปด้วยเป็นจำนวนมาก ไม่เพียงเฉพาะการผ่าตัด Head-Neck Surgery หรือในผู้ป่วยเด็กที่ศีรษะเล็กๆเท่านั้น
...ด้วยขนาดที่ทำเพียงขนาดเดียว คือความยาวประมาณ 110 ซม. เป็นที่มาของความข้องใจของฉันว่า ถ้าสั้นกว่านี้จะได้มั้ย..มันจะได้ประหยัดหน่อย หรือยาวกว่านี้ได้มั้ยจะได้สะดวกมากขึ้น
การศึกษาวิจัยชุดที่สองจึงตามมา และผลปรากฏว่าสามารถใช้ได้อย่างปลอดภัยในระหว่างความยาวประมาณ 80 – 150 ซม.ทำให้เรามีใช้หลายขนาด
....และก็ใช้มากันจนปัจจุบันค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.กฤษณา
สวัสดีค่ะ ป้าแดง