เพาะชำความรัก

เรื่องหาคนมาอบรมไม่ใช่เรื่องง่าย ในเมื่อกระแสวัตถุนิยมดึงดูดคนออกจากหมู่บ้าน หน่วยงานต่างๆที่ออกนโยบายพัฒนาชนบทก็บ้าๆบอๆ ต้องการตัวเลขมากๆ เพื่อให้เห็นปริมาณงานมาก จะได้ของบประมาณมาดำเนินการมากๆ ทั้งๆก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ดื้อตาใสกันทุกกระทรวง แถมยังเอาอีแอบในมหาวิทยาลัยต่างๆ หรือหน่วยงานราชการมาทำหน้าที่ประเมิน

มันก็ไอ้แค่นั้นแหละต๋อย ถูลู่ถูกังกันไปอย่างนั้นเอง บ่อยๆเข้าก็เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ จัดอบรมเพื่อให้ได้อบรม ปีหน้าเปลี่ยนชื่อพ.ศ.และดัดแปลงหัวข้อนิดหน่อย แล้วก็ทำกันอีหรอบเดิม โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับโครงการเศรษฐกิจพอเพียง ในเมื่อเป็นวาระแห่งชาติ ใครจะกล้าท้วงติง ลิงชิงบอลก็อร่อยเหอะสิขอรับ

อ้าว! เผลอไปก้ำเกินคนอื่นอีกแล้ว

อีตาครูบ้า!

เดี๋ยวก็โดนหยิกหร๊อก!

เมื่อมีไฟล์ให้ต้องอบรม เราต้องเผชิญกับความจริง ในหมู่บ้านมีแต่ผู้สูงอายุ ที่มีภาระต้องดูลูกหลาน เรือกสวนไร่นา สัตว์เลี้ยง บ้านช่อง ..คนเหล่านี้แหละที่วิ่งรอกอบรมหน่วยงานโน้นหน่วยงานนี้ทั้งปี บางคนอบรมเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงเป็นอาชีพที่2 ปีนี้โดนเข้าไปหลายเด้ง เจอคำว่าพอเพียงพะอืดพะอมจนบอกไม่ถูก

มหาชีวาลัยต้องอบรมรั้งท้าย จะมาเดินตามรอยเก่าคนอื่นได้จะได๋ เราต้องตีบทให้แตก นั่งแกะโจทย์จนหน้ามืด ถ้าเราเอาคนสูงวัยมาอบรม เราควรจะออกแบบกระบวนการอย่างไร? ..สิ่งที่เสนอในช่วงนี้คือตาบอดคลำช้างสไตล์สวนป่านะขอรับ

เรามีผู้อาวุโสชาย-หญิงกลุ่มใหญ่ จึงมอบหมายให้ฝึกเรื่องการเพาะกล้าไม้ ลงมือเรียนภาคสนาม ตั้งแต่การเลือกดิน-เลือกถุง-กรอกดิน-เรียงถุง-หยอดกล้า รดน้ำ ถอนวัชพืช ดูแลโรคแมลง สิ่งเหล่านี้ดูผิวเผินเหมือนไม่มีอะไร แต่มีความสำคัญเกี่ยวกับการสร้างความตระหนักเรื่องการปลูกต้นไม้ ชาวบ้านจะมีความรู้ เรื่องการเพาะกล้าไม้ ปลูกต้นไม้ เพื่อขยายผลและเพื่อการจำหน่าย ชาวบ้านจำเป็นต้องมีความรู้ทางวิชาการ และวิชาเกิน

ชาวบ้านจะได้สำนึกว่า ต้นไม้ที่ทางราชการแจกให้นั้น มันไม่ได้ทำง่ายๆ ทำให้หวนคิดว่า..กล้าไม้ที่เคยเอามากองทิ้งไว้ข้างโอ่งน้ำจนหงิกงอเหี่ยวเฉา มันเป็นบาปในใจ

เรื่องนี้..เป็นงานวิจัยตรงไหนจ๊ะ

อ้าว!..โจทย์วิจัยก็คือ

วิธีสร้างความตระหนักยังไงละครับ

การเสริมสร้างสภาพแวดล้อมทุกระดับ

ถ้าคนไทยเข้าใจตรงกัน

รับรู้ถึงคุณค่าของธรรมชาติทั้งทางตรงและทางอ้อม

ต้องตอบตัวเองได้ว่า