สุวิมล : กับความคาดหวังต่อวิชาการออกแบบและพัฒนาคอมพิวเตอร์ช่วยสอน
ความเห็น (4)
แล้วทำไมไม่มัดไว้ละจ๊ะ อย่าปล่อยให้ล่องลอยมากนักนะเดี่ยวกลับบ้านหาไม่เจอนะ นัดกินเนื้อย่างเกาหลีวันไหนหรืออยากกินมากๆๆๆๆๆ เลยนะ
น้องรหัส...
...ถึงพี่รหัส
ไม่ได้โกรธซักกะหน่อยเลยนะ ก็อย่างที่บอกไปในจดหมายน้อยน่ะแหละ ถ้ายวนต้องเจอเอ๊ะแล้วรำคาญใจเพราะเอ๊ะก็เป็นคนพูดมากอย่างนี้แหละ ก็ไม่พูดดีกว่า เฉยๆดีกว่า แต่ยังไงก็ยังห่วงพี่รหัสอยู่ มีหลายครั้งหลายเรื่องที่ต้องขอบคุณพี่รหัสด้วยซ้ำที่คอยช่วยเหลือมาตลอดก็จำได้ ยังคิดตลอดว่าเอ๊ะโชคดีที่ได้พี่รหัสแบบยวน...โชคดีมาก แต่ว่าเอ๊ะเป็นคนอย่างนี้เปลี่ยนตัวเองก็คงไม่ได้ก็คงเหมือนพี่รหัสที่ก็เป็นแบบนี้ชอบแบบนี้มันก็เลย..ต้องเป็นแบบนี้ แล้วถ้าเอ๊ะเป็นเหมือนเดิมเจอพี่รหัสก็แซวพูดมากเหมือนเดิม พูดเล่นเหมือนเดิมพี่รหัสจะรู้สึกดีไหมล่ะจ๊ะหรือรำคาญ มันก็ไม่มีประโยชน์ใช่ไหมล่ะเนอะ ก็เลยคิดว่าอย่างนี้น่ะดีแล้วล่ะ เนอะ ...ก็ยังเป็นห่วงอยู่นะจ๊ะ....อยู่ห่างๆ อย่างห่วงน่ะดีไหมจ๊ะ น้องรหัส
กับความรู้สึกที่ผ่านมาดูเหมือนว่าฉันไม่มีค่าอะไรเลย....นี่ฉันหลงผิดหรือนี่ที่รู้สึกดีกับเธอมานานแสนนาน....วันวานที่ยังหวานอยู่.....มาวันนี้มันคงไม่มีอีกแล้ว.....ขอบคุณกับสิ่งที่ดูเหมือนจะรู้สึกดีๆ ที่เธอเคยมีให้กัน.....ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำให้สิ่งดีๆ มันเกิดขึ้นในใจฉัน.... ฉันจะไม่มีวันลืมเธอเลย...ยวน....Happy birthday ล่วงหน้านะ..... โชคดีเป็นของเธอ...ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำและสิ่งที่เป็นอยู่...
ไม่มีตัวตน...