New member
สวัสดีค่ะ
ขอแนะนำตนเองครั้งแรกด้วยเรื่องราวที่ใกล้ตัวนะคะ..ดิฉันเป็นพยาบาลเวชศาสตร์ฟื้นฟูค่ะ ไม่ได้ขึ้นเวรช่วงสองวันนี้ เพราะต้องเข้าอบรมการทำWeblog นี่ละค่ะ แต่ก่อนหยุด จำได้ว่าติดค้างอะไรบางอย่างกับผู้ป่วยคนหนึ่ง นั่นก็คือรับปากว่าจะหาปากกาสวยๆให้กับเธอ สาวน้อยที่มาพบเราพร้อมกับความปวด เธอคนนี้..ทำให้ดิฉันย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว วันที่ผู้ชายคนหนึ่ง..คนที่เคยบอกดิฉันว่า เราคือคนสองคนที่ใช้หัวใจเดียวกัน และผู้ชายคนเดียวกันนี้ คือ คนที่แบ่งหัวใจของเราเป็นสองส่วน โดยไม่คำนึงว่าคนที่มีหัวใจเหลือเพียงครึ่งดวง จะดำเนินชีวิตต่อไปได้อย่างไร ? เขาเดินออกจากชีวิตดิฉันไป เหลือไว้แต่..ความเจ็บปวด..ที่หัวใจ ณ.ขณะนั้นดิฉันได้รู้ว่า ความเจ็บปวด มันทุกข์ทรมานอย่างนี้นี่เอง แต่เธอ..สาวน้อย คนที่ทำให้ดิฉันย้อนรำลึกอดีตคนนี้ เธอจะทุกข์ทรมานแค่ไหน เมื่อเธอ..ปวดทั้งกาย...ปวดทั้งใจ.
ดิฉันจะเล่าประสบการณ์การดูแลผู้ป่วยรายนี้ในตอนที่ ( 2 ) นะคะ เพราะวันนี้เป็นบรรยากาศของการฝึกอบรมค่ะ พี่แก้ว (อุบล) พี่ไก่ (กัญญา) จะพาไปสู่ขั้นตอนต่อๆไป แล้วค่อยกลับมาพบกันใหม่นะคะ สวัสดีค่ะ.
ความเห็น (3)
ฟังหัวข้อเรื่องแล้วอยากรู้เรื่องต่อค่ะ
- มายินดีต้อนรับ
- อยากอ่านต่อ
- น่าสงสาร ฮือๆๆๆ
- แงๆๆ
- ฝากพี่บล พี่กัญญาด้วยว่า สู้ๆๆ
- อิอิๆๆ
น้องมัทรีจ๋า ตามมาให้กำลังใจค่ะ
ปวดกาย ไม่ทุกข์ทรมานเท่าปวดใจจริงไหมจ๊ะน้องสาว
อย่าลืมนำภาพสวยๆของตัวเอง ลงด้วยนะคะ