ก่อนเดินทางไปสวนผึ้งก็ได้เก็บเคสแล้ว (24/5/51)

เด็กเอ่ย เด็กน้อย เธอคงเข็ดไปอีกนาน กับประเทศไทยที่เธอใฝ่ฝันจะมา

วันเสาร์ที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2551

วันนี้เป็นวันที่เราจะต้องเดินทางไปอำเภอสวนผึ้ง เราเก็บของกันทั้งคืน จึงนอนดึกกันพอสมควร และเช้าตรู่ของวันนี้ ได้รับโทรศัพท์จากอ.ชลฤทัย ว่ากรณีศึกษาที่น่าสนใจที่สน.ชนะสงคราม พวกเรารีบไป และได้สัมภาษณ์และหาข้อเท็จจริงว่า เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องมามอบตัวที่สน.นี้ และเราก็ได้ข้อเท็จจริงพอสมควรกับเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัดนี้

เด็กชายแล

                อายุประมาณ  15 ปี

                บิดาชื่อ นายยัง  อายุประมาณ 40 ปี สัญชาติ ลาว

มารดาชื่อ นางคูน อายุประมาณ 30 ปี   สัญชาติลาว

ที่อยู่อาศัย ที่  บ้านโนนแดงใต้  เขตสุกุมา แขวงจำปาศักดิ์    ในประเทศลาว

น้องแล หนีเข้ามาที่จังหวัดชลบุรีโดยหลบหนีเข้าเมืองมาตามนายหน้า เมื่อมาถึงก็ต้องมาทำงานหักค่ารถที่หนีมา 4500 บาท แต่สุดท้ายเมื่อทำงานครบแล้ว นายจ้างก็ไม่จ่ายค่าจ้างในส่วนที่ตนควรจะได้ จึงหนีไปทำงานก่อสร้างที่พัทยา พอได้ค่าจ้างแล้วเข้ามากรุงเทพ โดยให้เห็นเหตุว่า “อยากมาเห็นกรุงเทพ” แต่พอมาอยู่ได้ไม่นาน เงินที่เคยได้ก็หมด จึงรับจ้างเก็บของหรือขยะขายได้เงินมาพอประทังชีวิตไว้ได้ และในที่สุดก็คิดว่าทนกับความลำบากไม่ไหว ไม่มีเงิน จึงได้มามอบตัวที่สน.ชนะสงคราม เพื่อให้ตำรวจส่งตัวเองกลับบ้าน ตำรวจบอกเราว่า จะส่งแลไปตม.เมื่อมีคนประมาณ ๔-๕ คน ก็หมายความว่าแลต้องอยู่ในนั้นจนกว่าจะมีคนครบถึงจะได้กลับบ้าน และตำรวจยังบอกว่า มีเงินจ่ายค่ากับข้าวให้เพียงสองวัน เท่านั้น แต่ส่วนมากตำรวจก็จะหาให้ ......เฮ้ออ

ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ http://gotoknow.org/blog/chonthesis-unidentifiedperson/184970

นอกจากจะได้คุยกับแลแล้ว คุณตำรวจยังใจดี ให้เราเข้าไปดูสภาพจริงในคุกอีกด้วย ตอนแรกไม่กล้าเข้า เพราะมันน่ากลัว แต่แหมคุณตำรวจมีการบอกว่า ถ้าใครเข้าไปคนเดียวก็ได้ความรู้คนเดียวนะ ไม่ยอมก็เลยเข้าไปดูกัน เห็นแล้วสลดใจ หดหู่ใจ กับสภาพความเป็นอยู่ในนั้น ไม่อยากให้ใครจะต้องเข้าไปอยู่ในนั้นเลย ........เฮ้อออ

จากนั้นก็เดินทางไปยังอำเภอสวนผึ้ง ระหว่างทางได้แวะชมสถานที่สำคัญต่าง เช่น ตลาดน้ำดอนหวาย พระปฐมเจดีย์ และ พระราชวังสนามจันทร์

เราถึงที่พักที่ค่ายลูกเสือตอนเย็น เพราะผู้ที่จะต้องดูแลในการลงพื้นที่ของเรากำลังจัดค่ายสร้างแกนนำเท่าทันปัญหาการค้ามนุษย์ เราไปถึงได้ไม่นาน พระสังฆราชก็มาเยี่ยมเด็กๆที่นั้น ก็เป็นความโชคดีที่ได้เจอ

ก่อนที่เราจะเข้านอนด้วยความอ่อนเพลีย ก็ได้เข้าร่วมกิจกรรมและสันทนาการกับเด็กๆด้วยความสนุกสนาน และสังเกตได้ว่าเด็กที่อยู่มาจากหลายๆที่เป็นเด็กที่กล้าคิด กล้าพูด กล้าแสดงออก

 กล้าแสดงความคิดเห็น ซึ่งถือเป็นพื้นฐานที่ดีในการที่เขาจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดี และเป็นแกนนำตามวัตถุประสงค์ของค่ายได้เป็นอย่างดี

                 Midnight talk คืนนี้ง่วงจังเลย